مطالعهای که سعی کرده نشان بدهد شهرها چطور ثروتشان را تقسیم کردهاند اتاوا را در میان بهترینها در دنیا قرار داده، اما دیگر شهرهای کانادا عملکردی خیلی خوب نداشتهاند.
پایتخت کانادا در ردهبندی 113 شهر در سراسر دنیا در زمینه «رفاه فراگیر» در رتبه هشتم قرار گرفته است. این مفهومی جدید است که به نوعی به درک بهتر نابرابری اقتصادی و اجتماعی کمک میکند. اتاوا بالاترین ردهبندی را در میان تمام شهرهای آمریکای شمالی داشته است.
«شاخص رفاه و شمول» که توسط نهادها و دولتهای محلی در منطقه باسک اسپانیا تامین مالی میشود، شهرها را بر پایه تعدادی فاکتور فراتر از اندازه اقتصاد ردهبندی میکند که از جمله آنها میتوان به مقرون به صرفه بودن مسکن، دسترسی به آموزش و اینترنت، ایمنی فردی، کیفیت محیط زیست و «تراکم دکترها» به عنوان معیاری برای دسترسی به خدمات مراقبت اشاره کرد.
برونو لنوین موسس شرکت مشاوره کسبوکار D&L Partners که دادههای این گزارش را جمعآوری کرده میگوید: «شمول اقتصادی و اجتماعی هرگز تحت این درجه از موشکافی نبوده و ردهبندیها نشان میدهند که شاخصهای اصلی اتاوا محیط زیست پاک و کیفیت بالای زندگی به صورت کلی هستند».
او اضافه کرد که این عناصر «کلید اطمینان حاصل کردن از این هستند که تمام جمعیت یک شهر میتواند از مزایای یک جامعه حقیقتا برابر بهره ببرد».
مونترال در میان شهرهای کانادایی دومین ردهبندی خوب را داشت و در رتبه بیستوششم قرار گرفت. در میان شهرهای آمریکایی، واشنگتن (یازدهم)، سیاتل (چهاردهم) و بوستون (شانزدهم) وضعیت بهتری داشتند.
اما نظرسنجی به این نتیجه رسید که مونترال که بزرگترین شهر در آمریکای شمالی است و شهردار آن زن است، در زمینه شمول جنسیتی در رده اول قرار دارد.
تورنتو در رتبه سیوپنجم قرار گرفت و از نظر شمول نزدیک به لندن (سیوسوم) و نیویورک سیتی (سیوهشتم) قرار داشت. هیچ شهر دیگری از کانادا مورد مطالعه قرار نگرفت.
ردهبندی نسبتا ضعیف تورنتو نشان میدهد که شهرهای ثروتمند ضرورتا در تامین کردن شرایط بهتر برای حاشیهایترین شهروندان خود بهتر نیستند. مطالعه به این نکته اشاره کرد که هیچ نوع همپوشانی بین 10 شهر ثروتمند دنیا و 10 شهر دارای شمول اقتصادی و اجتماعی دنیا وجود نداشت.
محققان اخطار دادند که شکست در رسیدگی به نابرابریها میتواند عواقب اجتماعی بسیار جدی داشته باشد.
لنوین در بیانیهای گفت: «ناآرامیهای اخیر در شهرهایی به گوناگونی پاریس، هنگ کنگ و سانتیاگو همگی خاستگاههای بسیار متفاوتی دارند. با این حال، آنها نشان میدهند که تنشهای جدید ممکن است حتی در شهرهایی شکل بگیرند که نسبتا ثروتمند هستند. نابرابریها – چه واقعی و چه انگاشتهشده – به عنوان یک ماشه عمل میکنند و نیروی پشت بیثباتیها هستند».