کریستین وست اهل شهر کوچک لیندسی استان انتاریو دیگر از بازکردن صندوق پست منزلش پشیمان شده بود. او در سه سال اخیر همیشه نگران بود که شاید یکی از شرخرها نامه دیگری برای دخترش کتی فرستاده باشد.
کتی در دسامبر 2010 کمی پس از اینکه تحصیلاتش در دانشگاه اتاوا به اتمام رسید ، دست به خودکشی زد.
او که در رشته روانشناسی فارغ التحصیل شده بود ، بخاطر افسردگی زیاد شرایط روحی خوبی نداشت.
پس از مرگ کتی ، مادرش با تمامی شرکتهای طرف حساب تماس گرفت و آنها را در جریان ماجرا قرار داد. کتی با شرکت بل قراردادی داشت و حدود 215 دلار به آنها بدهکار بود.
در بین تمامی شرکت ها ، بل تنها شرکتی بود که از مادر کتی درخواست گواهی فوت کرد و کریستین هم خیلی زود گواهی را برایشان ارسال کرد.
شرکت بل ابتدا به او گفت که ماجرای بدهی کتی از نظر آنها پایان یافته اما کمی بعد از این ماجرا تماسهای تلفنی و نامه ها از سوی شرکت بل و شرخرها به سوی کریستین روانه شد و او بارها بابت آن 215 دلار مورد بازخواست قرار گرفت.
شرکت بل تنها هفته گذشته و بعد از رسانه ای شدن ماجرا تصمیم گرفت به شکل رسمی به تلاشش برای نقد کردن طلب 215 دلاری پایان دهد و ماجرا را مختومه اعلام کند ولی جبران ضربه روحی که به کریستین وارد آمده به این سادگی ها نخواهد بود.
