وقتی پرواز ۷۵۲ مورد هدف موشک قرار گرفت، شماری از دانشگاه های کانادا بهترین و درخشان‌ترین‌های چهره های خود را از دست دادند.
همکاران سه تن از قربانیان پرواز ۷۵۲ به توصیف آنها پرداختند، این که آنها چگونه بودند و چه کمک‌های باورنکردنی انجام می‌دادند.
از دست رفتن تراژیک پرواز بین‌المللی اوکراین ۷۵۲ که با شلیک موشک نزدیک تهران همه ۱۷۶ مسافر و خدمه آن کشته شدند، تاثیر وحشتناکی بر دوستان و خانواده آنها و نیز جامعه دانشگاهی کانادا گذاشته است.
حداقل ۱۹ دانشگاه در ۶ استان محققان، استادان و دانشجویان خود را در این فاجعه از دست داده‌اند. تحصیل آنها زمینه‌های متنوعی از مهندسی تا پزشکی و تجارت تا بیولوژی را در برمی‌گرفت.
CBC نیوز با همکاران سه تن از این افراد صحبت کرده و از این که آنها چگونه بودند و چه سهم باور نکردنی از طریق کارشان بر جامعه داشتند، حرف زده است.
فروغ خادم
تحقیقات فروغ خادم بسیار گسترده بود. وی سال ۲۰۱۰ در حالی که ۳۶ سال داشت پس از یک ملاقات تصادفی با محققی کانادایی که به ایران رفته بود، از تهران به وینیپگ نقل مکان کرد تا در رشته ایمونولژی دانشگاه مونیتوبا دکتری خود را دریافت کند.
جود اوزوتا استاد ایمونولوژی و میکروبیولوژی که خادم را ۱۰ سال پیش در تهران ملاقات کرده بود می گوید از انرژی و هوش او بسیار تحت تاثیر قرار گرفت.
زمینه قبلی خادم بیوتکنولوژی گیاهی بود که در زمینه‌ای کاملا متفاوت کار می‌کرد و به گفته اوزونا که مشاور وی در مقطع دکتری بود، او عالی بود. یک دانشجوی بسیار روشن. وی برای دکتری بر لیشمانیازی احشایی تمرکز کرد که بر زندگی مردمی در ۱۰۰ کشور جهان تاثیر گذاشته و توانست کشف کند که این انگل چگونه در بدن، و نیز سلول‌های کبدی پنهان می‌شود.
یافته‌های وی در روی جلد مجله مجله هپاتولوژی سال ۲۰۱۶ متعلق به انجمن آمریکایی برای تحقیقات در بیماری‌های کبدی، منتشر شد. اوزونا پرسید: چند نفر می‌توانند روی جلد چنین مجله‌ای جای بگیرند؟ وی افزود: من ۷ یا ۸ دانشجوی دکتری داشته ام و تنها کار و تحقیق او بوده که روی جلد این مجله جای گرفته است.
پس از فارغ التحصیلی خادم در MITACS مشغول شد که یک موسسه غیرانتفاعی کانادایی برای ارتباط بین صنایع و محققان است، اما ارتباط وی با دانشگاه مونیتوبا همچنان باقی ماند.
سعید قوامی دوست و همکاری وی در این باره گفت: او عاشق علم و دانشگاه خانه دوم او بود.
محمد اسدی لاری
محمد اسدی لاری در دومین سال از دوره هشت ساله برنامه دکتری دانشگاه تورنتو درس می‌خواند که روز هشتم ژانویه کشته شد.
کمتر از ۱۰ دانشجو هر سال برای شرکت در این برنامه پذیرفته می‌شوند.
دکتر نیکولا جونز مدیر این برنامه گفت: در این برنامه که نسل بعدی دانشمندان پزشکی را تربیت می‌کند کشفیات جدیدی شکل می‌گیرد که مسیر سلامت و مراقبت‌های بهداشتی را تغییر می‌دهد و دانشجویان شگفت‌انگیز زیادی داریم. در این گروه محمد واقعا یک استثنا بود. او وقعا ایستادگی کرد.
او ۵ سال پیش وقتی دانشجوی کارشناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا بود بورسیه STEM شد. این برنامه به جوانان ابزار و مهارت‌های کمک در زمینه‌های برتر STEM را ارایه می‌کند. وی سال ۲۰۱۹ یک کنفرانس داشت و به شرکت کنندگان جوان گفت که دنبال آن چیزی بروند که به آن علاقه‌مند هستند و برای آن سعی کنند.
به گفته دکتر ویپان نیکور استادیار دانشگاه تورنتو، وی راهی برای ارتباط دادن مردم و ایجاد حس خوب در دیگران داشت.
در جلسه یادبود قربانیان کریستیا فرلاند از دیدار خودش با وی که چند ماه پیش بود یاد کرد و گفت: او به من گفت آقای وزیر، دولت باید در این راه بیشتر کار کند و من لازم است شما را ملاقات و در این باره با شما صحبت کنم.
اسدی لاری قرار بود هفته بعد درباره موضوع انتخابی اش برای پی‌اچ‌دی تصمیم بگیرد . برای دوستان، آموزگاران و استادانش ؛ فقدان او به معنی از دست رفتن پتانسیل عظیمی است که غیرقابل جبران است.
دکتر نیکور افزود: افرادی مثل محمد خیلی پیدا نمی‌شوند و از نظر من، جای شک نیست که او داشت دنیا را تغییر می داد.
زهرا نقیبی
زهرا نقیبی متحصص ترمو دینامیک تازه قرار بود دو پروژه جدید را به دست بگیرد. او داشت سومین سال دوره دکتری‌اش را در دانشگاه ویندزور پشت سر می‌گذاشت که کشته شد.
تحقیقات او در دانشگاه در زمینه مصرف انرژی در گلخانه‌ها بود. وی به تازگی کارش در زمینه ایجاد الگویی در اقلیم‌های خرد را به پایان برده بود.
راپ کریوا سرپرست دوره دکتری وی در این باره گفت: مدل زهرا لحظه به لحظه آنچه با مصرف انرژی می‌تواند در هر زمان در گلخانه اتفاق بیفتد را ارایه می‌کند.
وی افزود: او می‌توانست نشان دهد که چه چیزی در آینده اتفاق می‌افتد و با این کار به شما این امکان را می‌دهد تا طراحی یک سیستم تامین انرژی یا کارهای ابتکاری دیگر را انجام دهید.
کریوا افزود این فعالیت‌ها ودستاوردهای نقیبی بود که دستیابی به دو پروژه بزرگ را برای دانشگاه ممکن کرد و با رفتن او دانشگاه برای ادامه این پروژه‌ها با چالش روبه رو شده است.
وی افوزد: ما دیگر همان که با او بودیم نخواهیم شد. این آزمایشگاه نیز همان نخواهد بود.
نقیبی با همسرش محمد عباس‌پور قادی که او هم در این سانحه کشته شد، در وینزور انتاریو زندگی می‌کرد.
