کار در تورنتو

ده‌ها تراکتور در ادامه اعتصاب کارکنان راه آهن کیسه‌هایی پر از دانه‌های ذرت را کنار دفتر حوزه انتخابی جاستین ترودو خالی کردند و خواستار واکنش اتاوا شدند.

حدود 3200 کارمند راه آهن که اعضای اتحادیه Teamsters Canada Rail Conference هستند سه‌شنبه گذشته کار خود را رها کردند. آن‌ها از بیست‌و‌سوم جولای تا به حال بدون قرارداد بوده‌اند و می‌گویند نگران ساعت‌های طولانی کاری، خستگی و شرایط کاری خطرناک هستند.

دوشنبه اتحادیه نوار صوتی ضبط شده از یک مدیر راه آهن را پخش کرد که از یک راننده قطار می‌خواهد قطار را به مکانی نزدیک پیکرینگ انتاریو منتقل کند تا آنجا یک تیم دیگر بتواند به کار ادامه بدهد. او پاسخ می‌دهد که خودش و مهندس لوکوموتیو به خاطر خستگی نمی‌توانند این کار را درست انجام بدهند. اتحادیه می‌گوید این فرد به مدت دو هفته بدون حقوق از کارش معلق شد چون نمی‌خواست قطار را داخل مناطق مسکونی تورنتو حرکت بدهد.

فرانسوا لاپورت رییس تیمسترز کانادا در بیانیه‌ای گفت: «این نشان می‌دهد که مدیریت راه آهن اهمیتی به سلامت و ایمنی اعضای ما و عموم مردم نمی‌دهد و به همین دلیل است که اعتراض کرده‌ایم. این اتفاق به طور مداوم در سراسر صنعت ریل می‌افتد و کارمندان تهدید می‌شوند.»

بسیاری از مزرعه‌داران می‌گویند شرایط کاری بد کارمندان ریل را درک می‌کنند اما خودشان هم نگران هستند در سالی که برداشت‌شان خوب نبوده و توسط تنش‌های تجاری با چین ضربه خورده‌اند نتوانند بار خود را به بازار برسانند.

در مونترال، اتحادیه تولیدکنندگان محصولات کشاورزی کبک خواستار وضع قوانین خاص برای بازگرداندن کارمندان راه آهن نشده اما می‌خواهد ترود و دولتش «روی راه آهن فشار بگذارند» تا به حمل‌و‌نقل پروپان اولویت بدهد.

مزرعه‌داران از پروپان برای گرم کردن آغل‌ها و مرغدانی‌های خود استفاده می‌کنند و برای خشک کردن ذرت پیش از ذخیره کردن آن هم به آن نیاز دارند. دومینیک لرو یک مزرعه‌دار ذرت که عضو انجمن مزرعه‌داران ذرت کبک هم هست می‌گوید این مسئله مخصوصا امسال صدق می‌کند که برداشت به طوری غیرعادی خیس بوده است.

او هیچ پروپانی ندارد و می‌گوید اتاوا باید دست به عمل بزند. او گفت: «آن‌ها یا باید اعتراض‌ها را حل کنند، مشکل را حل کنند، مذاکرات را حل کنند یا با ما ریسک بپذیرند. چون اگر ما برداشت خود را از دست بدهیم درآمدمان را از دست می‌دهیم و مزرعه‌داران باید پیش از برف برداشت خود را انجام بدهند.»

لرو اضافه کرد: «همه چیز هنوز در زمین است. من صاحب بالابر ذرت هم هستم و برای دیگر مزرعه‌داران هم ذرت خشک می‌کنم. آن‌ها هم مجبور هستند برداشت‌شان را در زمین رها کنند چون من نمی‌توانم آن را خشک کنم. بنابراین این مسئله برای آن‌ها، برای من، برای خانواده‌های‌مان و برای همه بسیار استرس‌آور است.»

علی مسگرزاده ۶ سال اول مهاجرتش را در آمریکا در وضعی نامعلوم به سر برد، و در حالی که نمی‌توانست در دوران پرتنش انقلاب ایران و بعد هم جنگ ایران و عراق به خانه و خانواده‌اش در تهران بازگردد؛ کانادا درهایش را به روی او باز کرد.

این مرد 62 ساله ساکن تورنتو در سال 1987 بعد از تمام کردن یک دوره مهندسی در شیکاگو و فهمیدن اینکه مهمانی خوش‌خوانده در آمریکا نیست به خواهرش ملحق شد و به کانادا نقل مکان کرد.

او می‌گوید: «مردم به خاطر جنگ، وضعیت بد اقتصادی و مشکلات سیاسی کشور را ترک می‌کنند. اگر کسی زندگی و کاری خوب داشته باشد هرگز خانه‌اش را ترک نمی‌کند.»

مسگرزاده و سه شریک تجاری‌اش که همگی مهاجرانی از دهه هشتاد میلادی هستند که از هرج‌و‌مرج ایران فرار کردند، چندی پیش یک آگهی از تورنتو دیدند که درباره مکانی برای یک پناهگاه موقتی مهاجران بود. آن‌ها به سرعت پاسخ دادند و گفتند یک ساختمان رهاشده سابق تورنتو هایدرو که در هشت جریب زمین واقع شده و آن‌ها به تازگی آن را خریده‌اند می‌تواند کاندیدای خوبی برای یک پناهگاه باشد.

این پناهگاه دو طبقه 80 هزار فوت مربعی که قرار است رسما سه‌شنبه افتتاح بشود، برای پناهجویان بزرگسال مجرد طراحی شده و می‌تواند 120 ساکن زن و 80 ساکن مرد را اسکان بدهد. این پناهگاه که توسط «جامعه خانه اول» اداره می‌شود، غذاهای حلال و برنامه‌های مختص پناهجویان ارایه می‌کند. 

تا اکتبر، حدود 36 درصد از تمام ساکنان سیستم پناهگاه دائمی شهر پناهجو یا درخواست‌دهنده پناهندگی بودند و تخمین زده می‌شود که هر روز بین 15 تا 20 تازه وارد داخل سیستم می‌شوند. بیشتر آن‌ها خانواده هستند اما تعداد بزرگسالان مجردی که وارد می‌شوند هم در حال افزایش است.

این پناهگاه جدید که تحت یک قرارداد دو ساله توسط تایمز گروپ قرار دارد که ملک را در آوریل 2018 به قیمت 122.5 میلیون دلار خرید، یک آشپزخانه صنعتی و اتاق غذاخوری دارد. از دیگر امکانات آن می‌توان به جایی برای دعا کردن، یک کلینیک سلامت هفتگی و یک اتاق فعالیت مجهز به کامپیوتر و دسترسی به اینترنت اشاره کرد. 

در حالیکه بیشتر املاک قابل مقایسه در منطقه هزینه‌ای معادل با 20 دلار به ازای هر فوت مربع به اضافه دیگر هزینه‌های نگهداری و مالیات دارند، تایمز گروپ این ملک را به قیمت فقط 6 دلار به ازای هر فوت مربع از جمله هزینه‌های نگهداری به شهر ارایه کرد.

حسام قدکی که پدرش هاشم و فامیل‌هایش محمد قدکی، سعید آقایی و مسگرزاده شرکت ساخت‌و‌ساز تایمز گروپ را تاسیس کرده‌اند، گفت: «این برای ما خیلی هیجان‌انگیز است. می‌توانیم از این ساختمان استفاده‌ای عالی برای چیزی داشته باشیم که حقیقتا به آن باور داریم.»

قدکی که پدرش نخستین بار شرکت را در سال 1985 راه‌اندازی کرد گفت چهار خانواده تاسیس‌کننده آن کارشان را در تورنتو با خرید، نوسازی و فروختن خانه آغاز کردند و بعد وارد ساخت‌و‌ساز تجاری شدند. آن‌ها از رکود اواخر دهه هشتاد میلادی و اوایل دهه نود جان سالم به در بردند و بعد وارد ساخت خانه‌های مسکونی شدند. امسال کمپانی آن‌ها بیش از 2200 واحد مسکونی در دست ساخت در منطقه تورنتو بزرگ دارد.

خانوارهای کانادایی به شدت مقروض، بسیار کمتر از گذشته پس‌انداز می‌کنند. ارقام مرکز آمار کانادا نشان می‌دهند که نرخ پس‌انداز خانوار در سال ۲۰۱۹ کاهشی بوده است. این کاهش از آغاز دوره رونق بازار مسکن تا به حال ادامه داشته است. نرخ پس‌انداز پایین‌تر ممکن است باعث شود خانوارها نسبت به شوک‌های اقتصادی جهانی آسیب‌پذیرتر باشند.

نرخ پس‌انداز خانوار یعنی پولی که پس از کم کردن مخارج درآمد قابل خرج باقی می‌ماند. خانوارها معمولا طی دوره‌های گسترش اقتصادی پول کمی پس‌انداز می‌کنند. وقتی اوضاع بد است و اضطراب اقتصادی اثرش را می‌گذارد نرخ پس‌انداز بالا می‌رود. نمی‌توان رقم مشخصی به عنوان رقم مناسب پس‌انداز تعیین کرد و همه چیز به چرخه اقتصادی کشور بستگی دارد. با این حال، وضعیت فعلی پس‌انداز خانوار با وضعیت ایده‌آل فاصله دارد.

نرخ پس‌انداز بالا برای رشد آینده و رفاه اقتصادی بلندمدت خوب است. می‌توان از پس‌انداز خانوار برای تامین مالی سرمایه‌گذاری‌ها استفاده کرد. پس‌انداز همچنین در مواقع افت اقتصادی کمک می‌کند و به خانواده‌ها اجازه می‌دهد سریع‌تر خود را بازیابند. قابلیت استفاده از سرمایه نقد باعث می‌شود از فروش ارزان دارایی‌ها در دوران نقدینگی پایین جلوگیری شود.

وقتی نرخ پس‌انداز پایین است چشم‌انداز رشد طولانی‌مدت تضعیف می‌شود. مردم در این وضعیت سرمایه اولیه سرمایه‌گذاری را در اختیار ندارند. گسترش به بهای بدهی محقق می‌شود که آسیب‌پذیری‌ها را در دوران ضعف اقتصادی بیشتر می‌کند. به طور مثال، آمریکایی‌ها پیش از رکود بزرگ کمتر از ۳ درصد پس‌انداز می‌کردند. این باعث شد راه‌اندازی دوباره اقتصاد سخت بشود. حالا پس‌انداز آن‌ها نزدیک به ۸ درصد است، بنابراین افت وضعیت اقتصادی به هیچ وجه تاثیر چندانی نخواهد داشت.

این روزها نرخ پس‌انداز در کانادا دارد به سرعت پایین می‌آید و فصل‌های منفی بیشتری دیده می‌شود. خانوارها در فصل دوم ۲۰۱۹ معادل ۵.۸۲ میلیارد دلار پس‌انداز کردند، اما طی ۱۲ ماه گذشته آن‌ها ۱۵.۶۲ میلیارد دلار پس‌انداز داشتند که نشانگر کاهشی ۲۹.۵۲ درصدی نسبت به بازه مشابه یک سال قبل بود. در جدیدترین فصل سال میزان پس‌اندازها منفی بود اما در ۱۲ ماه کامل رقم مثبت شد. با این حال رقم ۱۲ ماهه کمتر از سال قبل بود.

نرخ پس‌انداز از زمان رونق مسکن مدام در حال کاهش بوده است. این نرخ در فصل دوم ۲۰۱۹ به منفی ۱.۹ درصد رسید که کمی نسبت به منفی ۲.۳ درصد سال قبل بهتر بود. قوی‌ترین فصل ۲۰۱۸ فصل چهارم بود که در آن نرخ پس‌انداز ۳.۲ درصد اما در عین حال ۳.۶ درصد کمتر از سال قبل بود. روی هم رفته روند کاهشی است.

فصل دوم زمانی است که بیشترین میزان فروش مسکن به چشم می‌خورد، بنابراین منطقی است که نرخ پس‌انداز منفی باشد. احتمالا بخش زیادی از آن رشد منفی به خاطر تسویه پول پیش‌پرداخت مسکن است. طی ۴ سال گذشته این روند دیده شده است. قبل از آن هم شاهد این روند در ۴ سال منتهی به ۲۰۰۸ بودیم.

خانوارهای کانادایی روی هم رفته دارند بیشتر و بیشتر بدهی بالا می‌آورند و کمتر پس‌انداز می‌کنند. با وجود اینکه چنین چیزی در دوران خوب اقتصادی مشکلی نیست، در حال حاضر دو چالش ایجاد می‌کند: یکی اینکه با بدتر شدن وضعیت اقتصاد جهانی خانوارها دارند مقاومت اقتصادی خود را از دست می‌دهند. آن‌ها مجبور می‌شوند دارایی‌های خود را نقد کنند یا با استفاده از آن‌ها در حین کاهش ارزش وام بگیرند. دوم اینکه حفظ ثبات اقتصاد مسکن کانادا دارد سخت‌تر می‌شود. پول موجود کمتر به معنی رشد سخت‌تر این بخش خواهد بود. دولت می‌تواند مانند زمان حال پول پیش‌پرداخت بدهد اما این راهکاری طولانی مدت نیست.