پس از کسب اکثریت کرسی ها ،حزب ان دی پی بریتیش کلمبیا چالش‌های متعددی برای عمل به وعده هایش دارد

جان هورگان دوشنبه با دولت اکثریتی که مطلوبش بود به ویکتوریا بازگشت و حالا باید بریتیش کلمبیا را در میان چالش‌های پاندمی هدایت کند.

با وجود اینکه تا شمارش نهایی آرا هنوز چند هفته مانده، انتخابات زودهنگام هورگان به او اجازه داد سه و نیم سال مدیریت سخت یک دولت اقلیت را پشت سر بگذارد. نتایج اولیه بعد از انتخابات شنبه نشان دادند که حزب ان دی پی با کسب 55 کرسی از کل 87 کرسی پارلمان اکثریت قابل توجهی را به دست آورده است. بسیاری از آرایی که با پست ارسال شده ، تا نوامبر شمرده نخواهد شد، اما هورگان گفت تا آن موقع «کار زیادی برای انجام دادن هست بنابراین به ویکتوریا و سر کار بازمی‌گردم.»

مسیر حزب ان دی پی به سمت پیروزی قاطعانه این انتخابات با کسب کرسی‌هایی در  مترو ونکوور هموار شد که برای سالها در اختیار حزب لیبرال بود. فتوحات تازه حزب ان دی پی  شامل ریچموند، لنگلی، نورث ونکوور و چیلیوک می‌شوند. اندرو ویلکینسون رهبر لیبرال‌ها که  از همان ساعات اولیه اعلام نتایج  به خاطر عملکرد ضعیف حزب مورد انتقاد داخلی قرار گرفته بود ، امروز در نهایت استعفا داد . در مجموع لیبرال‌ها به 29 کرسی تنزل یافتند و گرین‌ها 3 کرسی گرفتند.

با وجود این برتری قاطعانه و شیرین ، دولت هورگان چالش‌های مهمی پیش رو دارد .

با وجود اینکه هورگان تا امروز میزان مقبولیت بالایی به خاطر پاسخ دولتش نسبت به پاندمی داشته، موج دوم کووید-19 اواسط کمپین او از راه رسید و باعث شد نگرانی‌ها درباره ظرفیت سیستم مراقبت از سلامت افزایش پیدا کند. از طرفی نگرانی‌هایی درباره افتتاح دوباره مدارس و مسیر سخت پیش رو برای اقتصاد بیشتر شده . با توجه به اینکه امیدی برای یک واکسن موثر که توزیع گسترده‌ای هم داشته باشد در کوتاه مدت وجود ندارد، احتمال از دست رفتن شغل‌های بیشتر و  افزایش ورشکستگی‌ها برای بیزینس های کوچک باقی مانده است.

علاوه بر این، در هفته‌های آینده نخست‌وزیر نتایج بازبینی گران‌قیمت‌ترین پروژه زیرساخت‌های استان در تاریخ را دریافت می‌کند. این نتایج مربوط به پروژه سد نیمه‌ساز Site C  است. این بازبینی به مشکلات ژئوتکنیکی و هزینه‌های رو به رشد این پروژه هیدروالکتریسیته 10.7 میلیارد دلاری نگاه می‌اندازد که دولت هورگان آن را تایید کرده است.

در عین حال، کسری بودجه دارد به سرعت افزایش می یابد و این سوال بزرگ را باید مطرح کرد که  حزب ان دی پی چگونه می خواهد به  تعهدات پرهزینه‌ای  کمپین انتخاباتی خود پایبند بماند.
یکی از قول‌های مرکزی حزب پرداخت پول تا سقف هزار دلار برای یک بار به خانوارهای بریتیش کلمبیایی‌ واجد شرایط بود. البته نخست‌وزیر هورگان نگفته چک ها امسال برای خانوارها ارسال می شود یا پرداخت به سالهای بعد موکول خواهد شد . دولت ان دی پی تا پیش از بروز پاندمی یکی از معدود دولتهای استانی کانادا بود که با مازاد بودجه روبرو بود و همین مساله دست حزب را در عمل به برنامه متنوع اقتصادی و اجتماعی در سطح استان باز گذاشته بود اما با هزینه های پیش بینی نشده ای که کووید 19 به دولتهای استانی تحمیل کرد ، اهالی بریتیش کلمبیا پس از سالها  باید با کسری قابل توجه در سال آینده کنار بیایند و البته دورنمای افزایش مالیاتها به ویژه در مترو ونکوور هم وجود دارد. 

تنها چند روز پیش از اعلام برگزاری انتخابات، دولت ان دی پی  یک برنامه بهبود اقتصادی از پاندمی را به ارزش 2 میلیارد دلار اعلام کرد که شامل 55 ریزبرنامه جداگانه می‌شود. این‌ برنامه ترکیبی از کمک‌‌های اهدایی، برنامه‌های آموزشی و کاهش‌ مالیات در برخی بخشها خواهند بود. این کمک‌ها درگیر بوروکراسی شده و آنطور که قول داده شده بود پیش نرفته است. رهبران تجاری هشدار داده‌اند که ممکن است این کمک‌ها برای بعضی‌ها، مخصوصا در صنعت گردشگری و اقامت، بیش از حد دیر از راه برسند.

هورگان، که حالا تبدیل به نخستین فردی شده که از حزب دموکرات نو می‌تواند دو بار پشت سر هم تبدیل به نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا شود و از این نظر تاریخ‌ساز شده، گفت این تغییر نمایانگر رویکرد میانه‌رو نسبت به سیاست است.

او یکشنبه به خبرنگاران گفت: «امیدوارم بریتیش کلمبیایی‌ها درک کنند که ما اینجا در بریتیش کلمبیا خاص نیستیم و بقیه دنیا هم با همین چالش‌ها مانند ما درگیر است. به باور من بهترین مسیر حرکت به جلو اطمینان حاصل کردن از این است که دولت تمرکز خود را بر نیازهای افراد، کسب‌و‌کارها و جوامع قرار دهد و در ورود به پاییز و در بهار بعدی که آماده بودجه بعدی می‌شویم-  که یک بار دیگر یکی از خارق‌العاده‌ترین بودجه‌هایی خواهد بود که در تاریخ بریتیش کلمبیا به ثبت می‌رسد- می‌توانیم این کار را بکنیم.»

در صورت وقوع یک زلزله قوی،کدام مناطق ونکوور بیشتر آسیب خواهند دید؟

نقشه‌ای که توسط مسئولان شهری ونکوور منتشر شده نشان می‌دهد که کدام مناطق احتمال قرار گرفتن در معرض بیشترین آسیب را در صورت وقوع یک زلزله چشمگیر دارند.

این نقشه در قالب بخشی از ارزیابی شهر برای سرمایه‌گذاری و بررسی ریسک زلزله و بهبود زیرساخت‌ها تهیه شده و نشان می‌دهد که یک زلزله 7.3 ریشتری بیشترین آسیب را به مناطق مسکونی چندخانوار و بازرگانی ونکوور وارد خواهد کرد.

محله‌های چایناتاون، وست اند، کیتسیلانو و جنوب گرنویل بیشترین آسیب را دریافت خواهند کرد و تخمین زده می‌شود که در پوینت گری، استراتکونا، ماونت پلزنت و مارپول هم محدوده‌های آسیب‌پذیری هستند.

اما نقشه همچنین نشان می‌دهد که بخش اعظمی از نیمه جنوبی ونکوور به احتمال زیاد تنها در معرض آسیب محدود قرار خواهد گرفت. با این حال بیانیه‌ای از شهر می‌گوید اختلال به وجود آمده از زلزله‌ای به این قدرت می‌تواند در کل شهر احساس بشود.

مسئولان شهری این نقشه را در آماده‌سازی برای برنامه تمرینی «لرزش 2019 بریتیش کلمبیا بزرگ» منتشر کرده‌اند که در سراسر استان در روز پنج‌شنبه ساعت 10:17 صبح برگزار شد.

درل رید رییس آتش‌نشانی ونکوور گفت فراتر از شرکت کردن در تمرین، همه باید آماده باشند. او گفت: «ریسک‌ها را بدانید، برنامه‌ای داشته باشید و اقلام ضروری مورد نیاز داشته باشید تا پاسخ‌دهندگان اورژانسی بتوانند اولویت را به تماس‌هایی بدهند که جان افراد را نجات می‌دهند.»

محدوده‌ای که در بریتیش کلمبیا بزرگ‌ترین ریسک را دارد در منطقه کسکیدیا است چون از آنجا گسلی از شمال ونکوور آیلند تا شمال کالیفرنیا قرار دارد و ریسک یک زلزله عظیم در کنار گسل به مراتب بیشتر است .

راهنمای زلزله و سونامی دولت بریتیش کلمبیا می‌گوید زلزله‌هایی که به اندازه‌ای قدرتمند باشند که آسیب ساختاری وارد کنند به طور متوسط هر دهه یک بار به وقوع می‌پیوندند. استان می‌گوید تا به حال از زمان زلزله عظیم 9 ریشتری سال 1700 روی هم رفته چهار زلزله بزرگ دیده شده که یکی از آن‌ها زلزله‌ای به بزرگی 7.8 بوده که باعث شد در سال 2012 خرابی‌های چشمگیری در هایدا گوای به وجود بیاید.

earthquake2

راننده ونکووری جریمه 368 دلاری اش بخاطر قرار دادن گوشی در جا لیوانی را به رسانه ها کشاند!

یک خانم مسن اهل ریچموند عصبانی شده چون به خاطر اینکه تلفن همراه خود را در جا لیوانی ماشینش قرار داده بوده جریمه‌ای 368 دلاری برای رانندگی در حین حواس پرتی برای او صادر شده است.

رندی کرامر داشت در خیابان وست جورجیا در ونکوور رانندگی می‌کرد که در چراغ قرمزی کنار هتل جورجیا توقف کرد. پسرش تروور به بلک پرس میدیا گفت: «او در حالیکه هر دو دستش روی فرمان بود پشت یک چراغ قرمز نشسته بود که یک نفر روی شیشه سمت مسافر زد.»

رندی فکر کرد فروشنده‌ای این کار را کرده اما شوکه شد وقتی دید یک افسر پلیس یونیفرم‌دار ونکوور آنجا ایستاده است. تروور گفت: «او گفت ماه رانندگی امن است و می‌خواهد به خاطر اینکه تلفن همراهش در حال شارژ و قابل دیدن است او را جریمه کند.»

او با وجود اینکه به تلفنش دست نزده بود هم جریمه شد. تروور گفت مادرش که بالای 70 سال دارد برای نخستین بار جریمه شده است. او گفت: «او ماشینش را مخصوصا با توجه به این خرید که  CarPlay، کنترل صدا و بلوتوث دارد. او نهایت تلاشش را کرد تا به قوانین احترام بگذارد.»

تروور به توییتر رفت تا ببیند نظر بقیه درباره این اتفاق چیست. او خطاب به کایلا لی که یک وکیل مدافع است توییت زد و ماجرا را توضیح داد. لی در پاسخ گفت: «جریمه پلیس به خاطر اینکه او داشته تلفنش را شارژ می‌کرده، مسخره است چون این آن حواس‌پرتی‌ای نیست که دولت می‌خواهد جلویش را بگیرد. به مادرت بگو به من زنگ بزند. به او کمک می‌کنیم.»

رندی از آن موقع تا به حال لی را به عنوان وکیل خود استخدام کرده و لی فکر می‌کند شانس خوبی برای مقابله با این برگه جریمه دارد. 

اما تروور نگران افراد دیگری است که کسی را برای نمایندگی ندارند یا با قوانین و نحوه تجدیدنظر آن‌ها آشنا نیستند. او امیدوار است که رایی که دادگاه عالی بریتیش کلمبیا در ماه مارس داد بتواند به روشن کردن این مسئله برای مادرش و دیگر رانندگان کمک کند. قاضی در این تصمیم به نفع مردی رای داده بود که در ارتباط با جریمه رانندگی در حین حواس پرتی خود به خاطر اینکه تلفنش را داخل صندلی مسافر گذاشته بود درخواست تجدیدنظر کرده بود.

در حال حاضر قانون می‌گوید نگه داشتن تلفن یا «کار کردن با یک یا تعداد بیشتری از کارکردهای تلفن» به معنی رانندگی در حین حواس پرتی خواهد بود. تروور گفت این «بسیار گنگ» است و مشخص نیست این مسئله می‌تواند در مورد چه چیزهایی صدق کند.

پلیس ونکوور گفت درست نیست یک برگه جریمه اینطور در رسانه‌ها بزرگ بشود. به گفته پلیس، پیش‌زمینه‌ای برای جریمه فردی که بدون دست زدن به تلفن همراه از آن استفاده می‌کرده وجود داشته و این مسئله در زمانی صدق می‌کند که دستگاه روشن و در دسترس راننده است و باعث حواس پرتی او می‌شود.

نقش پررنگ Airbnb در دامن زدن به بحران مسکن تورنتو

جلسه‌ روز دوشنبه داون تاون تورنتو برای بررسی مجدد قوانینی که اوایل سال گذشته به منظور تعیین و تکلیف خدمات اجاره کوتاه مدت مثل Airbnb تصویب شدند، با تنش و جنجال همراه بود. 

این قوانین شامل محدود کردن مسکن‌های کرایه‌ای به محل سکونت اصلی مالک و متعهد کردن کرایه‌کنندگان کوتاه مدت به ثبت کردن نام‌شان نزد شهر و پرداخت یک مالیات اقامت شهری چهار درصدی می‌شوند.

حامیان حقوق مسکن و مالکان خانه‌ها در سلسله جلساتی که از دوشنبه شروع شده و انتظار می‌رود حداقل تا هفته آینده ادامه داشته باشد صحبت‌های‌شان را مطرح کردند و تعدادی از ساکنان درخواست تجدیدنظر تغییرات اعمال شده را داشتند.

شهرداری اعلام کرده این قوانین برای حفظ کردن دسترسی و مقرون به صرفه بودن انتخاب‌های کرایه‌ای طولانی مدت ضروری هستند چون شهر با یک مشکل کمبود مسکن جدی مواجه شده است.

مونیکا پورمبا وکیلی از گروه حمایتی Fairbnb موافق است و می‌گوید: «شهر تورنتو با یک بحران مسکن و افزایش ناگهانی تعداد خانه‌های اجاره‌ای کوتاه مدت مواجه است که بر این مسئله نظارتی وجود نداشته و به شدت بحران مسکن را تشدید کرده است.»

وکلای ساکنان که امیدوارند بتوانند به اجاره دادن سوئیت‌های کامل کوتاه مدت ادامه بدهند گفتند این کار یک رویه طولانی مدت است که مزایای بسیاری هم دارد. سارا کورمن مشاور الکسیس لاینو که یک مشاور املاک اهل تورنتو است می‌گوید مسکن‌های اجاره‌ای کوتاه مدت انتخاب‌های بیشتر و ارزان‌تری به مشتریان و همچنین تازه واردها به شهر می‌دهند.

قوانین مسکن اجاره‌ای کوتاه مدت در آغاز 2018 توسط شورای شهر تورنتو تصویب شد اما پیش از اجرا با درخواست تجدیدنظر مواجه شد. تاخیر در پروسه تجدیدنظر باعث به تعویق افتادن جلسات تا این هفته شد. 

این قوانین به یک محل سکونت اصلی کامل اجازه می‌دهند در هنگام دور بودن مالک یا مستاجر طولانی مدت تا سقف 180 شب در سال کرایه داده شود. ونکوور هم سال گذشته قوانینی را تصویب کرد که از اجاره دهندگان کوتاه مدت می‌‌خواست مجوز کسب‌و‌کار بگیرند و اجاره دادن را به محل سکونت اصلی محدود می‌کند.

هدف این قوانین محدود کردن اثر مسکن اجاره‌ای کوتاه مدت روی در دسترس بودن موجودی کرایه‌ای طولانی مدت است چون شهرهای اصلی با بازار کمبود مسکن در بازارهای اجاره‌ای مواجه شده‌اند.

گزارشی از شورای شهر تورنتو به این نتیجه رسید که در آوریل 2017 تعداد کل خانه‌های اجاره‌ای کوتاه مدت ثبت شده در 16 سایت به 20 هزار عدد می‌رسید که البته تعدادی از آن‌ها تکراری بودند. این گزارش گفت ایربی‌ان‌بی به تنهایی شبی 988378 اتاق را در شهر در سال 2016 اجاره داد.

b5c3c197-2a27-497c-8480-8609c41fcca4

شمار کانادایی هایی که نمی‌توانند وام دانشجویی‌شان را پس بدهند رو به افزایش است

مطالعه‌ای جدید حاکی است تعداد رو به رشدی از کانادایی‌ها قابلیت و ثبات مالی مورد نیاز برای پس دادن وام دوران دانشجویی شان  را ندارند .

با استناد به مطالعه‌ای که توسط Hoyes, Michalos & Associates Inc. که یک شرکت حسابداری واقع در تورنتو است انجام شده، بدهی دانشجویی مسئول یک مورد از هر شش مورد ورشکستگی (17.6 درصد) در میان انتاریویی‌‌ها در سال 2018 بود.

با گسترش دادن این امر به کل کانادا، با تخمینی که در این تحقیق زده شده فقط در سال 2018 باید حدود 22 هزار کانادایی که قبلا دانشجو بوده‌اند به خاطر مسائلی در ارتباط با بدهی دانشجویی خود ثبت ورشکستگی کرده‌باشند. از جمله آن‌ها تقریبا یک سوم (30.6 درصد) افرادی بوده‌اند که سن‌‌شان زیر 29 سال بوده که این رقم نسبت به سال 2011 که درصد این افراد 21.9 درصد بوده، 10 درصد افزایش داشته است.

داگ هویز از ‌موسسان این شرکت در بیانیه‌ای گفت: «سن افرادی که می‌بینیم به خاطر مواجهه با مشکلات به وجود آمده به خاطر بدهی دانشجویی وارد دفترمان می‌شوند هر سال دارد کم‌تر می‌شود.»

به غیر از ورشکستگی‌ها، این مطالعه می‌گوید تعداد بیشتری از دانشجویان حالا درخواست دریافت کمک مالی برای پرداخت هزینه‌های درس خواندن‌شان را دارند و این کمک‌ها را دریافت می‌کنند. به گفته این مطالعه،‌ تنها در 10 سال اخیر Canada Student Loans 47 درصد وام‌های بیشتری را به 31 درصد دانشجویان بیشتر اهدا کرد.

این مطالعه به مسئله بدهی دانشجویی در کانادا به عنوان یک «بحران» و یک «اپیدمی» اشاره کرده که فاکتورهای مختلفی عامل شکل گرفتن آن بوده‌اند.

از جمله فاکتورهای مسئول، این شرکت در مطالعه خود به افزایش نرخ و هزینه‌های تحصیلی اشاره می‌کند که طی دو سال گذشته در سطح کانادا افزایشی 3.7 درصدی و در انتاریو افزایشی 4.6 درصدی داشته است. بر مبنای این تحقیق این مهم‌ترین فاکتوری است که باعث می‌شود افراد نتوانند وام‌های دانشجویی خود را بازپرداخت کنند.

این مطالعه همچنین می‌گوید چالش‌های مرتبط با شغل‌ها هم در این مسئله دخیل هستند که از جمله آن‌ها می‌توان به کارآموزی‌های بدون درآمد، موقعیت‌های کاری پاره‌وقت و شغل‌هایی با درآمدهای حداقلی اشاره کرد که اجازه نمی‌دهند افرادی که وام گرفته‌اند بتوانند به اندازه‌ای پول دربیاورند که قابلیت پرداخت وام‌های‌شان را پس از فارغ‌التحصیلی داشته باشند.

در این مطالعه، شرکت همچنین به این نکته اشاره می‌کند که بازه انتظار رسیدگی به بدهی دانشجویی از طریق ثبت ورشکستگی مرتبط به بدهی‌های تضمین شده دولتی یک مشکل است.

بعد از فارغ‌التحصیل شدن، کانادایی‌ها باید هفت سال صبر کنند تا بالاخره بتوانند قرض‌های دانشجویی تضمین شده توسط دولت خود را از طریق ورشکستگی و ثبت پیشنهاد مصرف‌کننده حل کنند . اما چنین بازه زمانی انتظاری برای بدهی‌های دانشجویی خصوصی وجود ندارد و دلیل آن هم عواملی مثل وام‌های بانکی و خطوط اعتباری دانشجویی است.

داگ هویز در بیانیه‌ای گفت وقت آن رسیده که این دوره انتظار از بین برود. او گفت: «غیرمنصفانه است که فقط به خاطر اینکه یک دانشجو از وام‌های دانشجویی دولتی استفاده کرده جریمه بشود در حالی که یک دانشجوی دیگر به خاطر استفاده کردن از وام‌های خصوصی به سرعت کمک دریافت می‌کند.»

حق با نخست وزیر ترودو است؛40 درصد از کانادایی‌ها مالیات بر درآمد نمی‌پردازند

وقتی نخست‌وزیر  ترودو این هفته گفت «خانواده‌های کم درآمد از تخفیف‌های مالیاتی بهره نمی‌برند چون مالیات نمی‌پردازند» خیلی‌ها از حرف او ناراحت شدند.

مسلما بعضی‌ها ناراحت بودند چون تصور کردند این حرف او حقیقت ندارد. اما وقتی بحث مالیات‌های بر درآمد می‌شود ترودو داشت  حقیقت را می‌گفت. به طور متوسط، دو خانوار از هر پنج خانوار کانادایی هیچ پولی برای تامین هزینه‌های فدرال و استانی از جمله مراقبت از سلامت، آموزش، خدمات محلی، دفاع ملی، امنیت عمومی و سازمان مالیاتی پرداخت نمی‌کنند. یک خانوار از هر پنج خانوار بیش از ۷۰ درصد از تمام هزینه‌ها را می‌دهد.

شبیه‌ساز مالیات کانادا انستیتو فریزر در سال ۲۰۱۷ نگاهی به خانوارهایی انداخت که درآمد آن‌ها بین صفر تا ۸۰۸۴۳ دلار بود و نمایانگر ۴۰ درصد پایینی خانوارها از نظر درآمد بودند. نتیجه این بود که آن‌ها ۴.۶ درصد از کل مالیات‌های شخصی را پرداخت کردند. حالا این رقم اینطور صفر می‌شود که وقتی مالیاتی که پرداخت شده (و حتی بیشتر) توسط دولت‌های فدرال و استانی بازگردانده می‌شود.

ظاهرا مزایای بسیاری به کانادایی‌های با درآمد پایین پرداخت می‌شود، مخصوصا آن‌هایی که فرزند دارند. سازمان مالیاتی حتی یک تخمین‌زننده آنلاین فوق‌العاده دارد که حساب می‌کند آن مزایا چقدر ممکن است باشند.

ما به بررسی سه سناریو از طریق تخمین‌زننده پرداختیم. هر سه سناریو، از یک خانواده با والدین مشغول به کار و سه کودک (یک، چهار و شش ساله) تشکیل شدند که در انتاریو زندگی می‌کنند و سالی ۱۵ هزار دلار اجاره خانه می‌دهند.

در سناریوی اول، هر والد ۲۲۶۵۰ دلار درآورد و درآمد خانوار به ۴۵۳۰۰ دلار رسید. بر اساس تخمین‌زننده شخصی Ernst & Young هر خانوار باید روی هم رفته ۴۵۶۴ دلار مالیات فدرال و استانی بپردازد. چنین رقمی این خانوار را در بین ۴۰ درصد پایین جامعه از نظر درآمد قرار می‌دهد.

اما این خانوار در حقیقت ۱۴۷۵۸ دلار از دولت دریافت می‌کند. در حقیقت مزایای معاف از مالیات آن معادل ۱۹۳۲۱ دلار می‌شود. این‌ها شامل ۱۷۴۸۵ دلار مزایای حمایت از کودک، ۱۲۷۸ دلار از اعتبار انرژی انتاریو و اعتبار فروش مالیات فروش انتاریو، و ۵۵۷ دلار اعتبار مالیاتی GST/HST می‌شود.

اگر میزان درآمد را به ۶۰۴۲۰ دلار بالا ببریم که خانوار را تقریبا در سی‌امین دهک جامعه قرار می‌دهد چطور؟ آن وقت مالیات بر درآمد خانوار باید ۷۵۹۶ دلار باشد و آن خانوار ۱۳۷۳۸ دلار در قالب مزایای معاف از مالیات دریافت می‌کند. به عبارت دیگر، خانوار عملا ۶۱۴۲ دلار از دیگر مالیات‌دهندگان دریافت می‌کند.

یک خانوار در بالای این گروه یعنی در دهک چهلم درآمدی معادل ۸۰۸۴۴ دلار دارد و باید ۱۱۶۹۰ دلار مالیات بر درآمد پرداخت کند. این خانوار ۱۰۲۸۲ دلار در قالب مزایای معاف از مالیات دریافت می‌کند و عملا ۱۴۰۸ دلار مالیات می‌دهد.

به یاد داشته باشید که افراد این گروه هم نسبت به هیچ فرد دیگری تفاوت ندارند و می‌خواهند از پرداخت مالیات اجتناب کنند. اگر هر گونه اهدای پول به خیریه، مخارج قابل توجه مراقبت از سلامت و کاستنی‌های RRSP وجود داشته باشند، این خانوار احتمالا توانسته آن ۱۴۰۸ دلار مالیات را هم از بین ببرد.

وقتی انستیتو فریزر می‌گوید یک درصد اول جامعه ۱۷.۹ درصد و ۲۰ درصد اول ۶۴.۴ درصد کل مالیات‌ها را پرداخت می‌کنند رقم پایینی را می گوید. در نظر بگیرید که اگر ۴۰ درصد پایین جدول درآمدی میزانی بسیار کمتر از صفر درصد مالیات بر درآمد می‌دهد، یعنی فرد دیگری دارد آن مالیات را پرداخت می‌کند. ۲۰ درصد اول احتمالا ۷۰ درصد یا مقداری بیشتر از مالیات‌های بر درآمد را پرداخت می‌کند.

مالیات‌ها برای کانادایی‌های با درآمد بیشتر بالاتر هم می‌روند. در آلبرتا، براکت اول مالیاتی در سال ۲۰۱۴ معادل ۳۹ درصد بود و امروز ۴۸ درصد است که یعنی ۲۳ درصد بالاتر رفته. در انتاریو، براکت مالیاتی اول ۴۶.۴ درصد در سال ۲۰۱۳ بود که امروز ۵۳.۵ درصد شده و ۱۵ درصد افزایش داشته است.

آی‌فون شما حالا به عنوان کارت عضویت کاستکو در کانادا کار می‌کند

اپلیکیشن کاستکو برای آی‌او‌اس اخیرا آپدیت شده و حالا برای کاربران ساکن کانادا اجازه دسترسی به کارت عضویت دیجیتال این شرکت را روی آی‌فون شما فراهم می‌کند.

این یعنی به جای اینکه مجبور باشید کارت فیزیکی کاستکو خود را استفاده کنید، می‌توانید فقط از کارت دیجیتال خود که داخل اپلیکیشن قرار دارد بهره ببرید.

در آپدیت اپلیکیشن آی‌او‌اس کاستکو آمده: «کارت عضویت شما حالا داخل اپلیکیشن کاستکو قابل دسترسی است. انبار مورد نظر را وارد کنید و در مرحله چک‌آوت از کارت عضویت دیجیتال داخل گوشی‌تان استفاده کنید».

برای راه‌اندازی کارت عضویت دیجیتال کاستکو شما باید به کانتر عضویت انبار محلی‌تان سر بزنید یا با شماره تلفن 1-800-463-3783 تماس بگیرید. هنوز مشخص نیست که اپلیکیشن از اپلیکیشن کیف پول اپل هم حمایت می‌کند یا خیر.

با گرانی مسکن ،بیشترین افزایش در سن مادر شدن را زنان بریتیش کلمبیایی تجربه می کنند

بریتیش کلمبیا در کشور در راس تغییرات در سن مادر شدن قرار دارد و محققان می‌گویند بحران مسکن در استان تا حدی زیادی موجب این امر است.

برمبنای گزارشی از دانشگاه کالگر، زنان در سراسر کانادا زمان بیشتری برای بچه‌دار شدن صبر می‌کنند. در این میان بریتیش کلمبیا بیشترین افزایش سن را در  مادران تجربه کرده است.

در فاصله سال‌های 2000 تا 2017 شمار مادران بریتیش کلمبیایی در سن 35 تا 39 سال تا میزان 60 درصد افزایش یافت. در همین زمان شمار مادران در سن 40 تا 44 نیز دو برابر شد.

میانگین سن مادر شدن برای اولین بار در بریتیش کلمبیا برابر 31.6 سال است که در مقایسه با میانگین ملی که 29.2 سال است، بالاتر است.

به عقیده پروفسور پل کرشاو این فضیه اصلا تعجب برانگیز نیست چون بریتیش کلمبیا جایی است که مخصوصا جوان‌ها باید سخت کار کنند و حداقل پول را دربیاورند و این درست در سال‌هایی است که در انتظار تولد اولین بچه‌شان هستند.

برمبنای آمار زنان در مقایسه با یک دهه پیش صاحب بچه‌های کمتری می‌شوند.

برمبنای این گزارش در این مدت، شمار افراد با درآمدهای تمام وقت در بریتیش کلمبیا به نسبت دیگر نقاط کانادا کمتر شده و در همین حال قیمت‌خانه نیز بیشترین افزایش را تجربه کرده است.

نتیجه این می‌شود که بزرگسالان زمان بیشتری نیاز دارند تا احساس ثبات و امنیت مالی لازم برای ایجاد خانواده را به دست بیاورند . به گفته این استاد دانشگاه زنان نیز باید زمان بیشتری در انتظار بمانند و این احتمال مواجهه  با ساعت بیولوژی بدنشان را افزایش می‌دهد.

واقعیت این است که شاید آنها بیشتر از آنچه والدینشان به دست می‌‌آوردند، پول دربیاورند اما خیلی بیشتر بدهکارند.

نورا اسپینکس مدیر عامل گروه تحقیقاتی خانواده در اونتاریو می‌گوید تنها کاری که زنان می‌توانند بکنند انتظار  برای بچه‌‌دار شدن است. به این ترتیب شانس داشتن فرزند دوم برای آنها کمتر می‌شود.

به گفته این کارشناس عوامل دیگری نیز بر افزایش سن مادر شدن تاثیر می‌گذراند که شامل افزایش زمان تحصیلات تکمیلی نیز می‌شود که لازمه اطمینان از کسب شغل خوب است و در عین حال افراد به زمان بیشتری برای ایجاد روابط طولانی مدت نیاز پیدا می‌کنند.

اما بعضی از منتقدان نیز می‌گویند جوانان بیشتر درآمدشان را به جای این که بخواهند پولشان را صرف خرید خانه و ایجاد خانواده کنند، صرف لوازم لوکس و خرجهای بیهوده روزمره می‌‌کنند.

اما کرشاو می‌گوید به جای سرزنش زنان و جوانان باید سیستم اقتصادی را سرزنش کرد که این فشار را برجوانان وارد می‌سازد. وی می‌گوید: این ربطی به خودخواهی ندارد.

كرشاو می‌گويد می‌خواهد منتظر باشد و تغییرات را ببیند؛ از افزايش مسكن اجاره‌ای مخصوص تا خدمات درمانی مقرون به صرفه و ماليات كمتر برای خانواده‌های با درآمد متوسط و پايين، باید شاهد تغييرات جديدی بود.

چرا کانادایی ها کمتر از گذشته به نت فلیکس آمریکا حسودی می کنند؟

سال‌ها بود که کانادایی‌ها شکایت می‌کنند که انتخاب‌های نت‌فلیکس در این کشور با کاتالوگی که شهروندان آمریکا دریافت می‌کنند فرق ‌دارد و ضعیف‌تر است. این یکی از دلایلی بود که مشترکان نت‌فلیکس کانادا غالبا با استفاده از وی پی ان تلاش می کردند به نت فلیکس آمریکا و یا دیگر کشورها دسترسی پیدا کرده و از خدمات بهتر استفاده کنند.

اما حالا اوضاع تغییر کرده است. با استناد به داده‌های وبسایت غیررسمی «جستجوی جهانی نت‌فلیکس»، این سرویس استریمینگ در کانادا حالا 5500 عنوان فیلم و سریال ارایه می‌دهد که اختلاف بسیار کمی با 5707 عنوان ارایه شده در ایالات متحده دارد.

در حقیقت، کانادا حالا سومین کاتالوگ بزرگ نت‌فلیکس در میان هر 24 کشور تحت نظر این وبسایت را دارد و فقط پشت سر ایالات متحده و ژاپن جا گرفته است. تا دو سال پیش کانادایی‌ها فقط به حدود 3400 عنوان دسترسی داشتند که باعث می‌شود هم‌رتبه کوبا و برزیل باشند.

البته کمیت مساوی با کیفیت نیست و کانادایی‌ها امروزه بعضی محتوای خوب را دریافت نمی‌کنند. مثلا، سیتکام قدیمی «Cheers» و دنباله به همان اندازه طولانی آن «فریژر» در ایالات متحده در دسترس است اما در کانادا نمی‌توان آن‌ها را تماشا کرد. همین مسئله در مورد سریال‌ «کالیفرنیکیشن» هم صدق می‌کند. تمام این‌ها را می‌توان از طریق سرویس استریمینگ کرِیوتی‌وی متعلق به بل میدیا تماشا کرد.

نت‌فلیکس اخیرا مشغول گسترش محتوای کانادایی خود بوده و با شبکه سی‌بی‌سی همکار شده تا «آن» و «Alias Grace» را تهیه کند و کمدی قدیمی «Trailer Park Boys» را ادامه دهد.

با استناد به یادداشت‌های داخلی سازمان میراث کانادا، به نظر می‌رسد نت‌فلیکس در حال حاضر نسبت به شبکه‌های تلویزیونی خصوصی انگلیسی زبان پول بیشتری صرف تولید محتوای فیلمنامه‌دار انگلیسی می‌کند. البته اگر اخبار و پوشش ورزشی را هم در نظر بگیریم، آن شبکه‌ها هنوز پول بیشتری صرف محتوای کانادایی می‌کنند.

مایگل گایست متخصص قوانین تکنولوژی و استاد دانشگاه اتاوا می‌گوید پول کل خرج شده روی تولید محتوای کانادایی سال گذشته به رقم رکوردشکن 3.3 میلیارد دلار رسید.

 

مجله الکترونیکی

اقتصادی

مهاجرت

جامعه

پزشکی

مسکن

دسته‌ها