هزینه مهاجرت به کانادا

در حالیکه دولت آمریکا تصمیم گرفته هزینه نقدی اخذ شهروندی آمریکا را افزایش ‌دهد، کانادا می‌خواهد کاملا این هزینه را حذف کند.

اما تقریبا یک سال پس از اینکه لیبرال‌ها قول حذف کارمزد 630 دلاری را در کمپین انتخاباتی خود دادند، تازه واردها به کشور که با فشار مالی کووید-19 مواجه شده‌اند، هنوز منتظر عملی شدن قول دولت هستند.

فیزن مالیک می‌گوید فراهم کردن این رقم برای خودش و همسرش «مشکلی بزرگ» است، مخصوصا به این دلیل که ساعت کاری او کم شده و به خاطر کووید-19 با هزینه‌های بالاتری مواجه است. با توجه به اینکه آن‌ها فقط یک درآمد دارند و به اعضای خانواده خود در پاکستان کمک می‌کنند، او گفت پس‌انداز کردن خیلی سخت شده است.

پس از تعهد حذف کارمزد شهروندی توسط لیبرال‌ها در پاییز 2019، روز سیزدهم دسامبر هم به مارکو مندیسینو وزیر مهاجران،‌ پناهجویان و شهروندی دستور داده شد این کار را انجام دهد. اگر این کارمزد حذف شود این وزارتخانه طی چهار سال 400 میلیون دلار از دست می‌دهد.

این امر در تضاد کامل با آمریکاست. آنجا دونالد ترامپ می‌خواهد هزینه کارمزد را از 640 دلار به 1170 دلار برساند. این تغییر و تغییرات دیگری در زمینه مهاجرت قرار است در اکتبر اجرایی شوند. 

شری آیکن استادیار قانون مهاجرت دانشگاه کویینز به دولت توصیه کرد زودتر حرکتی انجام بدهد.

او گفت:‌ «وقتی که تازه واردها از تمام جهات دیگر صلاحیت دارند، به نفع کانادا است که کار آن‌ها را با سرعت و موثر انجام بدهد. برای خیلی‌ها وجود کارمزد یک مانع است و فقط به دلیل مسایل مالی مهاجرت را به تعویق می‌اندازند».

با وجود اینکه کارمزدها برای کودکان پایین‌تر است، یک خانواده چهار نفری باید 1460 دلار پرداخت کند که آیکن می‌گوید برای خیلی‌ها که بودجه محدودی دارند، عملی نیست.

مهاجرانی که به نیوبرانزویک نقل مکان می‌کنند جمعیت این استان را بالاتر برده‌اند و آن را به رقم رکوردشکن بیش از 780 هزار نفر رسانده‌اند، اما نگاهی نزدیک‌تر به ارقام نشان می‌دهد که خیلی از آن‌ها نمی‌خواهند آنجا زندگی کنند. 

تد مک‌دونالد، مدیر انستیتو تحقیقات، داده‌ها و تعالیم دانشگاه نیوبرانزویک مشغول جمع‌آوری داده‌هایی درباره این بوده که چند نفر تحت برنامه استانی مهاجرتی به آنجا می‌روند و می‌مانند.

او گفت: «دلیل انجام این کار این است که بهتر بتوانیم در زمینه جذب و حفظ مهاجران سیاست‌گذاری کنیم.»

برنامه استانی مهاجرت اجازه می‌دهد استان بتواند درخواست‌های مهاجرت را برای تایید فدرال، اسپانسر و تسریع کند. برنامه کارکنان بامهارت یا افراد تجاری باتجربه و خانواده‌هایی را وارد استان می‌کند که می‌خواهند آنجا زندگی کنند.

داده‌ها از اسناد ورود به استان از طریق برنامه مهاجرتی جمع‌آوری و با اسناد پزشکی افراد تطابق داده می‌شود. اگر مهاجران استان خود را تغییر بدهند، شماره‌های مراقبت از سلامت با تاریخ‌ها تعویض می‌شود.

داده‌ها نشان می‌دهد که نرخ حفظ مهاجران در سال اول بعد از ورود بالاست اما بعد ارقام تغییر می‌کند. در سال اول حدود 75 درصد از مهاجران حفظ می‌شوند. طی سه سال این رقم به 60 درصد کاهش پیدا می‌کند و بعد از پنج سال تنها نیمی از آن‌ها هنوز در استان ساکن هستند.

یکی از نکات غیرعادی این است که تعدادی از درخواست‌دهندگان هرگز ظاهر نمی‌شوند. این امر می‌توان به این دلیل باشد که آن‌ها هرگز وارد نیوبرانزویک نمی‌شوند بلکه به فاصله کمی بعد از ورود به استان، آنجا را ترک می‌کنند یا اسنادشان به دلیل تاریخ تولد غلط یا تفاوت در نحوه هجی شدن نام‌شان، پیدا نمی‌شود. 

در گزارش همچنین آمده که نیوبرانزویک تنها حدود 64 درصد از مهاجران مورد هدف ورودی از طریق برنامه مهاجرت خود را حفظ می‌کند.

تعداد زیادی از مهاجران به طور مداوم از چین وارد می‌شوند و از سال 2013 به بعد تعداد مهاجران ورودی از این کشور 100 نفر بوده است. اما تعداد مهاجران فیلیپینی از سال 2016 به شدت افزایش داشته و در سال 2017 به 170 نفر رسیده است. داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که شانس ماندن فیلیپینی‌ها در نیوبرانزویک بسیار بیشتر است و چینی‌ها، ایرانی‌ها و ویتنامی‌ها کمتر آنجا باقی می‌مانند.

مک‌دونالد گفت نگه داشتن مهاجران در یک استان کوچک و روستایی مانند نیوبرانزویک کار بسیار چالش‌برانگیزی است. او گفت: «حفظ جمعیت مهاجران مسئله بزرگی برای نیوبرانزویک است. این مشکل بزرگی برای تمام مناطق غیر از تورنتو، مونترال و ونکوور است.»

در مرحله بعد، محققان به این مسئله نگاه می‌‌کنند که چرا احتمال باقی ماندن تعدادی از مهاجران بیشتر و احتمال ترک کردن دیگران بیشتر از بقیه است. مک‌دونالد گفت: «در این مطالعه ما به بررسی این مسئله پرداختیم که چه اتفاقی دارد می‌افتد. و حالا می‌خواهیم به این مسئله نگاه بیندازیم که چرا این اتفاق دارد می‌افتد.»

مهاجران جدید به کانادا در مقایسه با مهاجران به آمریکا مدرک دانشگاهی بالاتری به نسبت شغلی که پیدا می کنند، دارند. 

این یافته ها که در یک تحقیق جدید از مرکز آمار کانادا به دست آمده است روز سه شنبه از سوی آژانس فدرال منتشر شد و نشان داد که 35 درصد از مهاجران در سن کار با تحصیلات دانشگاهی که در 10 سال اخیر وارد کانادا شده اند، برای شغل هایی که به دست آورده بودند تحصیلات بالاتری داشتند. 

در مقایسه، تنها 21 درصد از همتایان آنها در جنوب مرز، تحصیلاتی بالاتر از مشاغلشان داشتند. 

تحصیلاتی بیشتر از حد لازم برای شغل به این معنی است که کارگرانی با حداقل تحصیلات لیسانس، مشاغلی را به دست می آورند که کسی با تحصیلات دبیرستانی یا حتی کمتر می تواند داشته باشد.

آما کانادا می گوید وقتی تفاوت در ویژگی های جمعیتی بین مهاجران اخیر دو کشور مورد توجه قرار بگیرد، آمار اندکی تغییر می کند. 

این یافته ها سوال هایی در این باره ایجاد می کند که آیا سیستم مهاجرت کانادا می تواند بهتر با نیازهای اقتصادی اش مرتبط باشد و از نیروی کار با تحصیلات بالا به صورت کارآمدتری استفاده کند.

در حالی که اقتصاد کانادا در سال های اخیر با یک نرخ ثابت رشد کرده است، به نظر می رسد گسترش آهسته نیروی کار آن موجب رشد کند بهره وری شده است. 

بهروری نیروی کار که نشان دهنده میزان واقعی تولید ناخالص داخلی در ساعت های کار است، تنها 0.2 درصد در فصل دوم سال 2019 برای مشاغل کانادایی افزایش یافته است. این در حالی است که در آمریکا شاهد افزایش بهره وری به میزان سه برابر بیشتر برای همان دوره زمانی بوده ایم. آمار کانادا چهارشنبه نتایج مربوط به آمار فصل سوم خود را منتشر می کند. 

گزارش روز سه شنبه نشان می دهد تحصیلات بالاتر به استفاده ناکارآمد از سرمایه انسانی و از دست رفتن بهره وری منجر می شود.

در حالی که کمک به موقعیت رشد اقتصادی طولانی مدت و افزایش بهره وری می تواند به افزایش دستمزد منجر شود که موجب بالارفتن استانداردهای زندگی می شود. 

گزارش روز سه شنبه خاطرنشان کرده است که در مقایسه با آمریکا، ساختار صنعتی کانادا کمتر دانش محور است و تقاضای کمتری برای کارگران با تحصیلات دانشگاهی دارد.  

همچنین، این تحقیق نشان می دهد تا اوایل دهه 2010 مهاجران با تحصیلات دانشگاهی در کانادا بیشتر از طریق یک سیستم امتیازدهی تعیین می شدند که آنها را برمبنای ویژگی های سرمایه انسانی شان مانند تحصیلات، زبان، سن و تجربیات کاری انتخاب می کرد. 

چنین عواملی موجب شد تا پذیرفتن مهاجرانی با تحصیلات دانشگاهی به نسبت نیازی که بازار کار برای کارگران ماهر داشت، در کانادا بیشتر از آمریکا شود. 

در این گزارش می خوانیم که: تفاوت ها در توازن عرضه-تقاضا و این که مهاجران جدید چطور انتخاب شده اند، می تواند بر عملکرد مهاجران در بازار کار دو کشور اثر بگذارد. 

مهاجران با تحصیلات دانشگاهی در آمریکا عموما توسط کارفرمایان انتخاب و حمایت شده اند. 

پدرو آنتونس، اقتصاددان ارشد در هیات کنفرانس کانادا معتقد است استخدام بهتر مهاجران بر مبنای توانایی هایشان می تواند وضعیت اقتصادی کانادا را بهبود بخشد. 

او گفته است: صحبت ما به این معنی است که کارگران واجد شرایطی را وارد کار کنیم که کاملا به کار نگرفته ایم. به این ترتیب می توانیم به طور قطع با استفاده از مهارت و تجربه شان، بهره وری خود را بهبود بخشیم. 

آنتونس گفت نتایج اقتصادی برای مهاجران با تحصیلات بالا در سال های اخیر بهبود یافته که بخشی از آن به دلیل سخت تر شدن بازار کار است. وی در ضمن افزود کانادا کار بهتری در زمینه نیروهای ورودی انجام داده که تضمین کننده فرصت های خوب برای مهاجران با مهارت بالا است. 

در این گزارش نشان داده شده که مهاجران جدید که از طریق Canadian Experience Class پذیرفته شده اند از کم ترین میزان تحصیلات بالا را داشته اند و نرخی برابر 18 درصد در میان همه جریان های اقتصادی وجود داشته است. 

جریان ورودی معرفی شده در سال 2008 به مهاجران اجازه می دهد تا به عنوان کارگران خارجی موقت که پس از یک سال کار می توانند درخواست اقامت دایمی کنند، وارد شوند .

این کارشناس افزود که نمی خواهد خیلی به سیستم انتقاد کند زیرا معتقد است برخی از موارد درست انجام شده است.

در حالی که مهاجران جدید به کانادا در مقایسه با مهاجران جدید به آمریکا، بسیار تحصیلات بالاتری دارند، اما این تفاوت سطح مهاجران یک دهه پیش خیلی کمتر بود.

در آن مقطع 21 درصد مهاجران طولانی مدت در کانادا تحصیلات بالا داشتند در حالی که در آمریکا نیز این رقم 18 درصد بود. 

در عین حال در این گزارش آمده است که مهاجران به کانادا قادر هستند در مدت طولانی تر، شغلی بهتر و منطبق بر مدارک خود به دست آورند. 

از سوی دیگر در میان کارگران متولد داخل کشور، میزان آنهایی که با تحصیلات بالاتر مشغول کار هستند کمی کمتر از آمریکاست.

به گفته آنتونس می توان کار بیشتری برای مهاجران با مهارت بالاتر انجام داد که می تواند شامل اجازه ورود برای همسرانشان و نیز کاهش تعصب کارفرماها باشد.

یک سال بعد از قانونی شدن ماریجوانا در کانادا، نتایج یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که حتی با وجود اینکه تعدادی از محل‌های کار به کارمندان خود اجازه می‌دهند در حین کار ماریجوانا مصرف کنند، اثر این ماده تا حدی که خیلی‌ها انتظارش را داشتند روی محیط‌های کاری کانادایی منفی نبوده است.

نظرسنجی جدید ایپسوس که برای شرکت مشاوره منابع انسانی ADP Canada انجام شده نشان داده که همانطور که انتظارش می‌رفت، بیشتر محل‌های کار استفاده از ماریجوانا را ممنوع کرده‌اند: ۸۶ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند چنین سیاستی در محل کارشان وجود دارد.

اما شاید سهمی از محل‌های کار – ۸ درصد – که به طور تعجب‌آوری بالا بود اجازه استفاده از ماریجوانا را می‌دهند و از میان کارمندان این محل‌ها حدود نیمی از آن‌ها سر کار ماریجوانا مصرف می‌کنند. این یعنی تقریبا یک نفر از هر ۲۵ کانادایی سر کار ماریجوانا مصرف می‌کند. نظرسنجی همچنین به این نتیجه رسید که حدود یک نفر از هر ۲۰ کانادایی پیش از کار ماریجوانا مصرف می‌کند.

با وجود این، پاسخ‌دهندگان روی هم رفته گفتند مصرف ماریجوانا آسیب زیادی به کار وارد نمی‌کند. بین ۷۰ تا ۷۵ درصد گفتند قانونی شدن ماریجوانا هیچ اثری روی امنیت، بهره‌وری‌، غیبت یا کیفیت کار آن‌ها نداشته است.

شرکت ADP Canada در گزارشی نوشت: «این در تضاد کامل با نظرهای بیان شده پیش از قانونی شدن سال ۲۰۱۸ دارد که آن موقع تقریبا نیمی از کانادایی‌های شاغل انتظار داشتند بهره‌وری و کیفیت کار کاهش پیدا کند و تقریبا همین حدود هم انتظار داشتند موارد در ارتباط با سلامت و غیبت کار افزایش پیدا کند».

هندریک استینکمپ یکی از مدیران این شرکت در بیانیه‌ای گفت:‌ «سال گذشته عدم اطمینان و سر و صدای بسیاری پیش از قانونی شدن ماریجوانا شکل گرفته بود اما تا اینجا ماریجوانا اثر چشمگیری روی محیط کار یا عملکرد محیط کار نداشته است».

جالب است که ظاهرا مدیرها در مقایسه با کارمندان رویکرد پذیراتری نسبت به استفاده از ماریجوانا دارند. نظرسنجی به این نتیجه رسید که ۱۳ درصد از مدیران استفاده از ماریجوانا در محل کار را قابل قبول می‌دانند و در حالی است که این رقم در میان غیرمدیرها تنها ۳ درصد است.

ایپسوس این نظرسنجی را بین روزهای سی‌ام آگوست و هجدهم سپتامبر به صورت آنلاین انجام داد و ۱۱۶۰ نفر در نظرسنجی شرکت کردند. پاسخ‌دهندگان و پاسخ‌ها وزن شدند تا اطمینان حاصل شود نمونه به خوبی نمایانگر کانادایی‌های شاغل است.