هشدار انجمن پزشکی کانادا در مورد افزایش قابل ملاحظه زمان انتظار برای جراحی و ام آر آی پس از موج دوم کووید19

انجمن پزشکی کانادا می‌گوید زمان متوسط انتظار برای جراحی و عکس‌برداری برای عادی‌ترین رویه‌ها یک تا دو ماه افزایش یافته و بدون کمک فوری دولت برای رسیدگی به سیستم سلامتی که تحت فشار قرار گرفته، زمان‌ انتظار طولانی‌تر هم خواهد شد.

این انجمن دوشنبه گفت برای رسیدگی به تاخیرهایی که از ژانویه تا ژوئن به وجود آمده نیاز به ۱.۳ میلیارد دلار سرمایه دولتی است. این پروسه‌ها به این دلیل به تاخیر افتاده‌اند که در دوران پاندمی غیرضروری تلقی شده‌اند.

مطالعه‌ای که توسط این سازمان انجام شده شش پروسه که بیش از همه به تاخیر افتاده‌ را بررسی کرده است. این پروسه‌ها شامل سی‌تی‌ اسکن و ام‌آر‌آی، جایگزینی لگن و زانو، جراحی‌های آب مروارید و جراحی بای‌پس سرخ‌رگ کرونری می‌شود.

انجام تمام این کارها در آوریل به شدت افت کرد و تقریبا هیچ عمل آب مروارید یا جایگزینی زانو صورت نگرفت.

با وجود اینکه تعداد این عمل‌ها در ژوئن به تدریج بالا رفت، گزارش به این نتیجه رسید که بیش از ۲۷۰ هزار نفر با تاخیر اسکن ام‌آر‌آی خود به میزان متوسط ملی هشت ماهه مواجه شدند که بیش از هفت هفته طولانی‌تر از زمان پیش از پاندمی است. این اسکن‌ها می‌توانند بیماری یا جراحت‌های جدی را شناسایی کنند. افرادی که منتظر جراحی جایگزینی زانو بودند مجبور شدند به طور متوسط ۱۴ هفته بیشتر صبر کنند که حدود دو ماه طولانی‌تر از زمان پیش از پاندمی است.

دکتر آن کالینز رییس انجمن گفت «اثر این موضوع روی زمان‌های انتظار بدترین در طول تاریخ سیستم‌مان خواهد بود» و از دولت‌های فدرال و استانی خواست برنامه‌ای برای بازگرداندن وضعیت به دوران پیش از پاندمی در یک سال ارایه کنند.

او گفت: «هر چقدر که پاندمی بیشتر ادامه پیدا کند این مسئله عواقب جدی‌تری خواهد داشت».

میزان افزایش زمان انتظار سی‌تی‌ اسکن در سراسر کشور متفاوت است و میزان آن از افزایش ۱۴ درصدی در آلبرتا تا افزایش ۷۵ درصدی در انتاریو متغیر بوده است. 

انتاریو همچنین شاهد بیشترین افزایش در تاخیر اسکن‌های ام‌آر‌آی بود و در ژوئن که بخش زیادی از کشور توانست خدمات بهداشت را ادامه بدهد، هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داشت.

در سطح ملی، پروسه‌های تعویقی شامل ۲۴۹۰۸۸ سی‌تی‌ اسکن با یک زمان انتظار ۳.۵ ماهه می‌شد که ۳۳ روز طولانی‌تر از زمان پیش از پاندمی بود.

در حالیکه کالینز گفت باور دارد تمام تلاش‌ها برای کمک به بیماران انجام شده، هنوز کاملا محتمل است که «عواقب منفی غیرعمدی» این مسئله بتواند معادل عدم شناسایی تعداد بی‌شماری سرطان، بیماری و کاهش سلامت جامعه بشود که در نهایت نیازمند مراقبت پیچیده‌تری خواهد بود».

کالینز گفت انتظار ندارد سیستم سلامت بتواند به مدت حداقل یک سال بهبود کاملی داشته باشد و به این نکته اشاره کرد که ارقام شامل داده‌های تمام پروسه‌های پزشکی متوقف‌شده و پروسه‌های متعلق به بیمارانی نمی‌شود که زمان ویزیت دکتر خود را به خاطر ترس ابتلا به کووید-۱۹ کنسل کرده‌اند.

پل-امیل کلوتیه رییس HealthCareCAN گفت این مطالعه فقط نمایانگر تصویری از زمان ماه‌های اولیه پاندمی است و به طور کامل فشارهایی که او انتظار دارد در آینده ایجاد شوند را به نمایش نمی‌گذارد.

کلوتیه، که گروهش حامی سازمان‌های بهداشت و بیمارستان‌ها در سراسر کاناداست، اضافه کرد: «من باور دارم که هنوز بدترین وضعیت از راه نرسیده و با موج دوم کووید-۱۹ شرایط به مراتب دشوارتر خواهد شد».

سکته مغزی نوزاد بریتیش کلمبیایی مبتلا به مننژیت که با تشخیص«سرماخوردگی» از بیمارستان مرخص شده بود

یک نوزاد دو و نیم ماهه که مننژیت باکتریایی داشت از بیمارستان منطقه‌ای ابوتسفورد به خانه فرستاده شد اما تنها چند روز بعد دچار سکته مغزی شد.

با وجود اینکه این نوزاد زنده ماند، حالا یک لخته خونی در پایه جمجمه او قرار دارد و کودک راهی بیمارستان کودکان بریتیش کلمبیا شده است. والدین او می‌خواهند بدانند چرا دکترها کار بیشتری برای محافظت از فرزندشان انجام ندادند.

لیز جورجلین پسرش لوکاس را بیست‌و‌هفتم ژانویه به بیمارستان منطقه‌ای ابوتسفورد برد چون یک کلینیک به او گفت کودک نیازمند اتاق اورژانس است. تب لوکاس آن موقع 102 درجه فارنهایت بود. وقتی این مادر اهل میپل ریج به بیمارستان شلوغ ابوتسفورد رسید بیش از هفت ساعت منتظر ماند تا دکتری را ببیند و وقتی دکتر رسید معذرت‌خواهی کرد و گفت بیماران زیادی آن شب آنجا بودند.

او گفت: «دکتر نگاه کرد و گفت خیلی خب تب دارد و سرما خورده است. می‌خواهم پنج روز حواست به بچه باشد و اگر بهتر نشد یا بدتر شد برگردی.»

جورجلین و کویینتون لکاس، پدر نوزاد، گفتند به حرف دکتر گوش کردند و او را به خانه بازگرداندند اما چند روز بعدی «شکنجه» بود چون لوکاس جیغ می‌زد و گریه می‌کرد. چهار روز با توجه به اینکه تغییری در وضعیت لوکاس ایجاد نشد، جورجلین پسرش را به واحد کودکان ساری مموریال برد.

او گفت: «او را از کالسکه بیرون آوردم و چشمان پرستار گشاد شدند. هیچ چیز نگفتند و او را به سرعت به واحد اورژانس بردند و شروع کردند به گرفتن آزمایش. گفتند باید او را زودتر می‌آوردی‌، گفتم آوردم.»

به گفته جورجلین، کارکنان بیمارستان سوری شوکه شده بودند که چرا کارکنان ابوستفورد بعد از مشاهده اینکه نوزاد تب دارد آزمایش‌های بیشتری انجام نداده‌اند. یک روز بعد از رسیدن به سوری مموریال، دکتر ارشد بخش کودکان بیمارستان به والدین گفت همان شب حمل‌و‌نقل فراهم می‌کند تا لوکاس به بیمارستان کودکان بریتیش کلمبیا برده بشود.

جورجلین گفت ترسناک‌ترین لحظه وقتی بود که در سوری، لوکاس در آغوش پدرش شروع به لرزیدن کرد. جورجلین می‌گوید حالا وضع لوکاس کمی بهتر شده چون به او آنتی‌بیوتیک داده شده است. 

دکترها اخطار داده‌اند که ممکن است بچه به خاطر این اتفاق‌ها دچار علائم دائمی بشود و فعلا هنوز از رقیق‌کننده خون استفاده می‌کند تا لخته‌های خونی بیشتری شکل نگیرد. 

جورجلین می‌خواهد کسی به او پاسخ بدهد که چرا فرزندش انقدر زود به خانه فرستاده شد. او گفت: «می‌خواهیم به ما بگویند او خوب می‌شود.»

سازمان سلامت فریزر در بیانیه از اتفاقی که افتاد پشتیبانی کرد و گفت تصمیمی مبنی بر درمان نوزاد در لحظه گرفته شد. این سازمان گفت: «دستورهای ترخیص همچنین شامل این می‌شد که اگر وضعیت بهبود پیدا نکرد یا بدتر شد والدین باید به اورژانس بیمارستان بازگردند».

ایدرین دیکس به خاطر قوانین حفظ حریم خصوصی صحبتی درباره این مورد خاص نکرد اما گفت شلوغی بیش از حد و زمان انتظار بالا یکی از مشکلات بیمارستان منطقه‌ای ابوتسفورد است و دارد به آن رسیدگی می‌شود.

دولت لیبرال قبلی در سال 2017 برای گسترش خدمات این بیمارستان 15 میلیون دلار خرج کرد. دولت حزب دموکرات نو هم 16 میلیون دلار برای گسترش بخش اورژانس بیمارستان تخصیص داده و انتظار می‌رود مراحل ساخت‌و‌ساز تا سال 2021 به پایان برسد.

مجله الکترونیکی

اقتصادی

مهاجرت

جامعه

پزشکی

مسکن

دسته‌ها