هزینه زندگی مونتریال

همزمان با بهبود شرایط اقتصادی در دوران پاندمی، تعداد زیادی از شرکت ها با افزایش قیمت محصولاتشان هزینه های  بیشتری بر مصرف کنندگان تحمیل می کنند .

در هفته های اخیر چندین شرکت در لیست عمومی اعلام افزایش قیمت کردند؛ از جمله کمپانی پراکتر اند گمبل، کناگرا برندز و گروه صنایع غذایی MTY مستقر در کبک که صاحب امتیاز تقریبا 7هزار فضای رستورانی با برندهای مختلف است. چندین شرکت دیگر هم اعلام کردند که احتمال افزایش قیمت ها وجود دارد.

در توجیه این حرکت مدیران اجرایی می گویند که هزینه های ورودی شان به شدت بالا رفته و این امر تا حد زیادی ناشی از رونق کالایی است که در طیف گسترده ای از بازارها مانند چوب، مس و دانه های سویا موج می زند. بعلاوه کمبود مسیرهای حمل و نقل متراکم نیز منجر به ایجاد اختلال در زنجیره تامین شده است.

طبق گفته مدیران این مسائل به راحتی حل نخواهد شد و همین امر فشاری مضاعف به قیمت ها وارد می کند، درست همانطور که خانواده های کانادایی با شکوفایی اقتصاد شروع به خرج پس انداز دوران پاندمی می کنند.

به زبان دیگر، مصرف کننده ها باید منتظر انواع محصولات –از فست فود گرفته تا ماشین ظرفشویی، ماشین های دست دوم تا پوشک– با برچسب قیمت های تندتری باشند. 

افزایش قیمت ها چند تحلیلگر را بر آن داشت تا از شرکت دالراما درخصوص معرفی اجناس 4.5 و 5 دلاری در فروشگاه هایش سوال کنند. مایکل راس، مشاور و مدیرمالی سابق شرکت روز 31مارس در این مورد گفت: «ما هنوز آماده نیستیم.» او گفت: «تورمی که باعث افزایش قیمت های اصلی در سال 2016 شد، دوباره دارد اتفاق می افتد و ما زمانی آن را اعمال می کنیم که آماده باشیم.»

قیمت بعضی اقلام جهش فراوانی داشته؛ به عنوان مثال میوه تازه 8.5 درصد نسبت به سال قبل، مبلمان 5.8 درصد و لوازم خانگی 5.6 درصد افزایش داشتند.

شاید ملموس ترین مثال وسایل نقلیه کرایه ای باشد که 22 درصد رشد داشته است. با زمین خوردن صنعت مسافرت در سال گذشته، شرکت های وسایل نقلیه کرایه ای به سمت فروش ماشین هایشان رفتند. در عین حال کمبود جهانی تراشه های مورد استفاده در اتومبیل ها و وسایل الکترونیکی بر تولید خودرو تأثیر گذاشته، به نحوی که اجاره وسایل نقلیه از شرکتهایی که اکنون در تلاشند تا ناوگان خود را بازسازی کنند، دشوار و گران است.

در کنار این ها قیمت بعضی  کالاها ارزانتر شد. با توجه به دورکاری خیلی از مردم در خانه، خرده فروشی پوشاک بسیار متضرر شده و قیمت لباس نسبت به سال گذشته 4.3 درصد کاهش یافته است.

تحویل کالا یکی دیگر از منابع تورم است. رستوران های آمریکایی و زنجیره ای چیپوتله  منوی بیرون برشان را پارسال دو بار گران کردند و مثل بسیاری جاهای دیگر MTY هم قیمت سفارش های مربوط به برنامه های بیرون بر مانند Uber Eats را بالا برد تا بتواند از پس هزینه های تحمیل شده از جانب شرکای دیگرش بر بیاید.

جدیدترین بررسی سازمان آمار کانادا از پولی که کانادایی‌ها درمی‌آورند خبر خوبی برای ساکنان تورنتو و ونکوور ندارد چون درآمد متوسط در این شهرها در سال 2018 کاهش داشت.

این ضرورتا به این معنی نیست که افرادی که آنجا زندگی می‌کنند شاهد کاهش مبلغ درآمد خود باشند، بلکه ریشه در ورودی و خروجی به این شهرها دارد و به عبارت دیگر تغییر بافت جمعیتی سبب کاهش میانگین درآمد شده است .

البته این حقیقت را هم باید در نظر گرفت که افزایش مستمرهزینه‌های بالا در این شهرها به مراتب برای افرادی که آنجا زندگی می‌کنند سنگین‌تر از قبل شده .

با استناد به جدیدترین نظرسنجی مرکز آمار کانادا که این هفته منتشر شد، درآمدهای پس از دریافت مالیات خانواده‌ها و افراد مستقل با افزایشی 2.7 درصدی در سال 2018 به رقم متوسط 57100 دلار رسید.

«درآمدهای بازار» که همان چیزی است که افراد در بازار کار کسب می‌کنند و شامل مالیات و انتقال پول به دولت نمی‌شود، افزایشی 0.8 درصدی داشت.

اما در تورنتو بزرگ، هم درآمد بازار و هم درآمد بعد از مالیات کاهش داشت و این کاهش‌ها به ترتیب 0.9 درصد و 2.9 درصد بود. در ونکوور بزرگ، درآمد بازار 8.8 درصد کاهش داشت و درآمد بعد از مالیات 4.4 کمتر شد.

بازارهای کار تورنتو و ونکوور اخیرا قوی بوده‌اند و تعداد افرادی که در تورنتو شاغل هستند در سال گذشته افزایش چشمگیر 5.2 درصدی را ثبت کرد. تعداد افراد شاغل ونکوور هم 0.4 درصد بیشتر شد. مشخصا این‌ها بازارهای کار بدی نیستند یا اقتصاد بدی ندارند.

بنابراین جواب ممکن است در مسئله مهاجرت و در سبک زندگی در حال تغییر مردم نهفته باشد. در ونکوور، به نظر می‌رسد که افراد بیشتری تنها زندگی می‌کنند.

برایان دوپراتو اقتصاددان تی‌دی بنک در ایمیلی به هاف‌پست کانادا گفت داده‌ها نشان می‌دهد که «جمعیت دارد تغییر می‌کند تا شامل افراد بیشتری بشود که تنها زندگی می‌کنند و این می‌تواند نمایانگر مسن‌تر شدن جمعیت ویا افزایش رقم دانشجویان یا دیگر افراد جوان مستقل باشد.»

همچنین در مواجهه با افزایش شدید قیمت مسکن، بسیاری از ساکنان ونکوور و تورنتو دارند نقل مکان می‌کنند و به جاهای مقرون به صرفه‌تری می‌روند.

رابرت کاوچکیک اقتصاددان ارشد بانک مونترال گفت: «اگر خانواده‌های با درآمد بالاتر دارند به شهرهای حاشیه‌ای نقل مکان می‌کنند، این مسئله می‌تواند باعث شود که درآمد متوسط تورنتو پایین‌تر بیاید و درجه درآمد متوسط بقیه انتاریو بالا برود.»

مطالعه‌ای که اخیرا توسط مرکز تحقیقات شهری و توسعه زمینی دانشگاه رایرسون انجام شد به این نتیجه رسید که تورنتو بین سال‌های 2018 و 2019 بیش از 5200 نفر از نسل هزاره‌ خود را در انتقال به دیگر بخش‌های کانادا از دست داد و ونکوور هم تقریبا 1700 نفر را تقدیم نقاط دیگر کرد. اتاوا، ویکتوریا و مناطق روستایی جنوب انتاریو برندگان بزرگ این تغییر جمعیتی بودند و بزرگ‌ترین ارقام هزاره‌ای‌ها را از دیگر بخش‌های کشور جذب کرده‌اند.

اما شهرهای بزرگ نیازی ندارند که نسبت به از دست دادن جمعیت نگران باشند. افزایش درجات مهاجرت به این معنی است که رشد جمعیت سریع‌تر شده است.

خانه‌های لوکس در ونکوور و کلگری همینطور دارند ارزان‌تر می‌شوند.

این خانه‌ها و آپارتمان‌های درجه یک که هنوز تا حدود زیادی از دسترس کانادایی‌ها خارج هستند با استناد به گزارشی جدید از رویال لوپژ طی بازه 12 ماهه اخیر شاهد کاهش قیمت متوسط در هر دو شهر واقع در وسترن کانادا بودند. در عین حال، بازارهای تورنتو، اتاوا و مونترال شاهد افزایش قیمت اندکی بودند.

جیسون سوپروویچ یک مشاور املاک رویال لوپژ ساسکس واقع در ونکوور گفت: «دو سال اخیر نشانگر روندی از یک کاهش بسیار دراماتیک در ارزش این خانه‌ها در سراسر کشور بوده‌است.»

خانه‌های لوکس در بریتیش کلمبیا کاهش قیمتی 6.7 درصدی را تجربه کردند و قیمت متوسط آن‌ها به 5.4 میلیون دلار رسید. قیمت کاندو هم با کاهشی 4.4 درصدی به 2.4 میلیون دلار رسید. قیمت‌ها در بازار ونکوور به صورت کلی طی یک سال گذشته کاهش داشته‌اند؛ با این حال این شهر هنوز یکی از گران‌قیمت‌ترین بازارهای مسکن دنیا را دارد. در ژانویه، ونکوور به عنوان دومین بازار مسکن گران‌قیمت جهان در نظرسنجی مقرون به صرفگی بین‌المللی مسکن شناخته شد.

معمولا قیمت خانه‌های لوکس سه برابر خانه‌های متوسط است، اما قیمت آن‌ها می‌تواند در شهرهای بزرگ از جمله تورنتو، مونترال، ونکوور و کلگری چهار برابر هم باشد. با وجود اینکه دو شهر آخر شاهد کاهش قیمت خانه‌های لوکس بوده‌اند، بیشتر دیگر بازارها رشد داشته‌اند. از نظر ملی، بین عرضه و تقاضا شکاف افزایش داشته و تعداد زیاد خریداران و تعداد کم خانه‌ها باعث شده قیمت‌ها در بعضی مناطق بالاتر و بالاتر بروند. 

برای صاحبان خانه‌های لوکس در بازارهای در حال افت، کاهش قیمت معادل سرمایه بزرگی است. سوپروویچ می‌گوید شاهد فروش خانه‌های لوکس بسیاری با قیمت‌های تا 40 درصد زیر قیمت بازار بوده است. برای مالکانی که خانه‌های‌شان «بزرگ‌ترین پایه دارایی‌» هستند، این کاهش‌ها به معنی از دست دادن بخشی از دارایی خواهد بود.

اما افرادی که می‌خواهند وارد بازار لوکس بشوند حالا فرصتی عالی دارند. سوپروویچ گفت: «این زمانی فوق‌العاده برای دوباره سرمایه‌گذاری کردن خریداران است.»

در کلگری، کاهش قیمت خانه‌های لوکس کمتر دراماتیک بود و قیمت مسکن فقط 15 هزار دلار نسبت به بازه 12 ماهه قبلی کاهش پیدا کرد و به 1.95 میلیون دلار رسید. قیمت کاندوها هم با کاهشی 2 درصدی به 887 هزار دلار رسید.

جان هریپکو مشاور املاک رویال لوپژ بنچمارک این کاهش را در آلبرتا سیتی ناچیز می‌بیند. او می‌گوید بازار مسکن لوکس در کلگری نسبتا ثابت است اما نگرانی‌های اقتصادی می‌تواند در کمبود رشد نقش داشته باشد. او می‌گوید شهر از سال 2013 تا به حال شاهد «بازار فروشندگان» نبوده است و این در حالی است که عرضه کم به معنی افزایش قیمت است.

او گفت «این بازار هم بازمی‌گردد» و اشاره کرد که احتمالا تا دو سال آینده و تا زمانی که شهر بتواند خود را از بخش انرژی رها کند بهبود چشمگیری مشاهده نخواهد شد. او گفت: «سناریوی اقتصادی کلی در آلبرتا و کلگری باید بهبود چشمگیری داشته باشد.»

تا آن موقع، خریدارانی که نمی‌توانند صبر کنند ممکن است خیلی ضرر کنند. هریپکو گفت: «وقتی مجبورند تحمل کنند خیلی بزرگ ضرر می‌کنند». او گفت فروشنده‌ای را می‌شناسد که خانه‌اش را 3.7 میلیون دلار خرید و آن را 2.9 میلیون دلار فروخت.

در دیگر شهرهای بزرگ، قیمت متوسط مسکن لوکس دارد مدام رشد می‌کند. مونترال شاهد بزرگ‌ترین افزایش قیمت سالانه با جهشی بیش از 145 هزار دلار یا 8.5 درصدی از 2018 تا 2019 بود. قیمت متوسط در تورنتو 1.2 درصد بیشتر شد تا به 3.6 میلیون دلار برسد و قیمت اتاوا با رشدی 2.7 درصدی به نزدیک به 1.85 میلیون دلار رسید.

مسکن مقرون به صرفه هنوز برای بخش عمده ای از کانادایی‌ها دور از دسترس است. در 2019، گزارشی از سازمان غیرانتفاعی Generation Squeeze به این نتیجه رسید که قیمت مسکن تقریبا دو برابر چیزی است که هزاره‌ای‌ها می‌توانند پولش را بدهند و حالا زمان بسیار بیشتری طول می‌کشد تا مردم بتوانند پول پس‌انداز کنند. برای یک هزاره‌ای متوسط 13 سال طول می‌کشد بتواند 20 درصد پیش‌پرداخت یک خانه متوسط را جور کند و این در حالی است که در سال 1976 برای والدین‌شان این رقم پنج سال بود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه خرید و فروش مسکن در ونکوور بزرگ با شماره تلفن 6045001010 تماس بگیرید

مهاجرانی که به نیوبرانزویک نقل مکان می‌کنند جمعیت این استان را بالاتر برده‌اند و آن را به رقم رکوردشکن بیش از 780 هزار نفر رسانده‌اند، اما نگاهی نزدیک‌تر به ارقام نشان می‌دهد که خیلی از آن‌ها نمی‌خواهند آنجا زندگی کنند. 

تد مک‌دونالد، مدیر انستیتو تحقیقات، داده‌ها و تعالیم دانشگاه نیوبرانزویک مشغول جمع‌آوری داده‌هایی درباره این بوده که چند نفر تحت برنامه استانی مهاجرتی به آنجا می‌روند و می‌مانند.

او گفت: «دلیل انجام این کار این است که بهتر بتوانیم در زمینه جذب و حفظ مهاجران سیاست‌گذاری کنیم.»

برنامه استانی مهاجرت اجازه می‌دهد استان بتواند درخواست‌های مهاجرت را برای تایید فدرال، اسپانسر و تسریع کند. برنامه کارکنان بامهارت یا افراد تجاری باتجربه و خانواده‌هایی را وارد استان می‌کند که می‌خواهند آنجا زندگی کنند.

داده‌ها از اسناد ورود به استان از طریق برنامه مهاجرتی جمع‌آوری و با اسناد پزشکی افراد تطابق داده می‌شود. اگر مهاجران استان خود را تغییر بدهند، شماره‌های مراقبت از سلامت با تاریخ‌ها تعویض می‌شود.

داده‌ها نشان می‌دهد که نرخ حفظ مهاجران در سال اول بعد از ورود بالاست اما بعد ارقام تغییر می‌کند. در سال اول حدود 75 درصد از مهاجران حفظ می‌شوند. طی سه سال این رقم به 60 درصد کاهش پیدا می‌کند و بعد از پنج سال تنها نیمی از آن‌ها هنوز در استان ساکن هستند.

یکی از نکات غیرعادی این است که تعدادی از درخواست‌دهندگان هرگز ظاهر نمی‌شوند. این امر می‌توان به این دلیل باشد که آن‌ها هرگز وارد نیوبرانزویک نمی‌شوند بلکه به فاصله کمی بعد از ورود به استان، آنجا را ترک می‌کنند یا اسنادشان به دلیل تاریخ تولد غلط یا تفاوت در نحوه هجی شدن نام‌شان، پیدا نمی‌شود. 

در گزارش همچنین آمده که نیوبرانزویک تنها حدود 64 درصد از مهاجران مورد هدف ورودی از طریق برنامه مهاجرت خود را حفظ می‌کند.

تعداد زیادی از مهاجران به طور مداوم از چین وارد می‌شوند و از سال 2013 به بعد تعداد مهاجران ورودی از این کشور 100 نفر بوده است. اما تعداد مهاجران فیلیپینی از سال 2016 به شدت افزایش داشته و در سال 2017 به 170 نفر رسیده است. داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که شانس ماندن فیلیپینی‌ها در نیوبرانزویک بسیار بیشتر است و چینی‌ها، ایرانی‌ها و ویتنامی‌ها کمتر آنجا باقی می‌مانند.

مک‌دونالد گفت نگه داشتن مهاجران در یک استان کوچک و روستایی مانند نیوبرانزویک کار بسیار چالش‌برانگیزی است. او گفت: «حفظ جمعیت مهاجران مسئله بزرگی برای نیوبرانزویک است. این مشکل بزرگی برای تمام مناطق غیر از تورنتو، مونترال و ونکوور است.»

در مرحله بعد، محققان به این مسئله نگاه می‌‌کنند که چرا احتمال باقی ماندن تعدادی از مهاجران بیشتر و احتمال ترک کردن دیگران بیشتر از بقیه است. مک‌دونالد گفت: «در این مطالعه ما به بررسی این مسئله پرداختیم که چه اتفاقی دارد می‌افتد. و حالا می‌خواهیم به این مسئله نگاه بیندازیم که چرا این اتفاق دارد می‌افتد.»

اگر نسل جوان کانادا درباره وضعیت مالی‌شان برداشت درستی داشته باشند، باید حقیقت تلخی را بپذیرند چرا که پس از افزایش متناوب قیمت مسکن ، حتی نیمی از آن‌ها هم نمی‌توانند خانه خود را صاحب بشوند.

مطالعه‌ای جدید تز سوی شرکت مالیات و مشاره KPMG انشان می دهد تنها 54 درصد از افراد بین 23 و 38 ساله که مورد نظرسنجی قرار گرفته‌‌اند باور دارند می‌توانند صاحب‌خانه بشوند.

این شرکت در گزارش خود نوشت «این کاهشی عظیم نسبت به درجات مالکیت خانه نسل‌های قبلی است» و افزود نرخ مالکیت خانه در حال حاضر برای نسل‌های 35 سال به بالا بیش از 70 درصد است.

مشاوران این شرکت تنها افرادی نیستند که اخطار می‌دهند که با توجه به وضعیت فعلی قیمت مسکن، کانادا دارد به سمت تبدیل شدن به کشوری از اجاره‌نشین‌ها می‌رود. و این یعنی کشور نیازمند مسکن اجاره‌ای بیشتر از سهم کل موجودی مسکن خواهد بود. مشکل اینجاست که این اتفاق نیفتاده است. با وجود اینکه طی سال‌های اخیر وضع ساخت‌و‌ساز مسکن اجاره‌ای خوب بوده، سرعت رشد آن به اندازه کافی بالا نیست.

مارک کنی رییس و مدیر عامل صندوق املاک آپارتمان کانادایی (CAP) که یکی از بزرگ‌ترین مالکان ساختمان‌های آپارتمانی کشور است، گفت: «همه‌مان که داریم وارد سه شهر بزرگ (تورنتو، مونترال و ونکوور) می‌شویم نیازهای مسکن داریم و هیچ راهکاری هم وجود ندارد. بله، ساخت‌و‌ساز جدید داریم، اما کافی نیست و کار نمی‌کند. داریم در سه شهر بزرگ عمیق‌تر وارد بحران می‌شویم.»

در سال‌های اخیر نرخ‌های اجاره‌خانه به شدت افزایش یافته و متخصصان می‌گویند این به خاطر افزایش تقاضاست. خیلی از افرادی که می‌خواستند خانه بخرند باید مدت بیشتری در مسکن اجاره‌ای بمانند چون قیمت خانه بالاست و این مسئله فشار افزایشی بیشتری به قیمت اجاره‌خانه می‌آورد.

در عین حال، رشد جمعیت کانادا به سریع‌ترین میزان خود در چند دهه اخیر رسیده و دولت فدرال درجات مهاجرت را به بیش از 300 هزار نفر در سال‌های اخیر رسانده است. انتظار می‌رود این هدف دوباره تا سال 2021 افزایش پیدا کند و به 350 هزار نفر برسد. به این رشد طبیعی جمعیت را هم اضافه کنید و نتیجه این می‌شود که کانادا دارد هر سال نیم میلیون ساکن اضافه می‌کند.

رویال بانک کانادا اوایل امسال تخمین زد که تورنتو برای حرکت هم‌سرعت با رشد جمعیت باید مقدار ساخت‌و‌ساز آپارتمان‌های خود را دو برابر کند. 

سیاستمداران گام‌هایی برای رسیدگی به این مسئله برداشته‌اند. دولت فدرال دارد یک استراتژی ملی مسکن اجرا می‌کند که نقشه‌ای 10 ساله برای ساختن 125 هزار واحد مسکونی و رسیدگی به نیازهای مسکن بیش از نیم میلیون خانوار کانادایی است.

در درجه استانی، انتاریو و بریتیش کلمبیا دارند تا حدودی به جلو حرکت می‌کنند و برنامه‌هایی برای افزایش تراکم دارند. دولت انتاریو از شر کنترل‌های اجاره‌ای دولت لیبرال قبلی خلاص شد و سعی داشت کاری کند خانه‌های اجاره‌ای بیشتری ساخته بشود اما داده‌ها نشان می‌دهد که همه اینها اثری بر درجات ساخت‌و‌ساز اجاره‌ای نداشته است.

از سوی دیگر سازندگان و سرمایه‌گذاران سازمانی املاک می‌گویند ساختن مسکن سخت است. در بسیاری از شهرها سه تا چهار سال طول می‌کشد تا فقط جوازها و تاییدیه‌های لازم برای شروع ساخت‌و‌ساز صادر شود. محل ساخت محدود می‌شود و در بعضی جاها کمبود زمین آماده ساخت‌و‌ساز وجود دارد.

اما نکته مثبت این است که ارزش آپارتمان‌های اجاره‌ای دارد افزایش پیدا می‌کند. الف هندری، مدیر عامل Homestead Land Holdings در تورنتو گفت:‌ «تقاضا برای این محصول باورنکردنی است». او تخمین می‌زند که پول زیادی منتظر ورود به سرمایه‌گذاری مسکن اجاره‌ای است.

بنابراین اگر نمی‌توانید پول خرید یک خانه را پرداخت کنید ممکن است منطقی باشد که سهمی در یک شرکت آپارتمان اجاره‌ای عمومی خریداری کنید. سود آن ممکن است به پرداخت اجاره‌خانه‌های جهشی شما کمک کند.

موجی از وکلای قلابی در سرتاسر کانادا وجود دارد که از افراد آسیب‌پذیر کلاهبرداری می‌کنند و صدها هزار دلار پول آن‌ها را به جیب می زنند. در آخرین دور از افشا شدن فعالیت آنها فقط در بریتیش کلمبیا هشت نفر از این عده رسوا شدند.

تانیا واکر وکیل می‌گوید رویه اخذ مدارک دانشگاهی جعلی، چه در زمینه قانون و چه رشته‌های دیگر، به صورت آنلاین «بسیار رایج» است و گردش مالی آن در سراسر جهان یک میلیارد دلار است.

واکر در یک برنامه صبحگاهی سی‌تی‌وی گفت: «آسیب‌پذیرترین بخش جامعه برای این وکلای جعلی جوانان مجرد و افراد مسن هستند چون ممکن است به اندازه نسل جوان‌تر با تکنولوژی آشنا نباشند.»

واکر گفت مهاجران تازه یا افرادی که می‌خواهند به کانادا نقل مکان کنند هم آسیب‌پذیر هستند چون ممکن است آن‌ها مشکل زبانی داشته باشند و همچنین ندانند چطور باید مدارک یک وکیل را تایید اعتبار کنند. او گفت وکلای قلابی می‌توانند آسیب بسیاری برسانند چون «فقط به خاطر اینکه یک وکیل قلابی نماینده شما در دادگاه بوده ، رای برنمی گردد و باید ثابت کنید که عدالت درست ادا نشده است.»

او گفت اگر قربانی یک وکیل قلابی نتواند ثابت کند که عدالت درست ادا نشده ممکن است قضاوت اولیه دادگاه عملی بشود.

واکر گفت در ارتباط با وکلای قانونی(ثبت شده و دارای مجوز کار) مشتریانی که به مشکل برمی‌خورند می‌توانند برای مراجع قانونی شکایت ثبت کنند و تا سقف 500 هزار دلار غرامت دریافت کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند از وکیل شکایت کنند و از بیمه‌گر او خسارت دریافت کنند. هیچ یک از این امکانات در اختیار افرادی که وکیل قلابی دارند نیست.

وی افزود اگر به وکیل نیاز دارید همیشه مدارک او را تایید اعتبار کنید، سعی کنید به دفتر او سر بزنید، به جامعه قانونی زنگ بزنید و شماره ثبت او را چک کنید. اگر او هیچ عکسی روی وبسایت خود ندارد یا بیش از حد خوب به نظر می‌رسد همیشه مشکوک باشید.

واکر گفت وکیل‌ها معمولا تنها اجازه دارند در هر پرونده حدود 7500 دلار پول نقد دریافت کنند، بنابراین اگر هر کسی رقم‌های بالا مانند 50 هزار دلارنقد از شما خواست کرد ،سریع به او مشکوک بشوید.

سخنرانان یک فروم تجاری که جمعه در لیک لوییز برگزار شد گفتند انتقادهای ادامه‌دار محیط زیستی، تاخیر در ساخت لوله‌های نفتی و افزایش احساسات جدایی‌طلبانه بعد از جدیدترین انتخابات فدرال، دارد به آوازه آلبرتا آسیب می‌زند.

مری موران مدیر عامل سازمان توسعه اقتصادی کلگری در سخنرانی خود در این رخداد گفت ظهور جنبش جدایی‌طلب غرب کانادا یا «وگزیت» باعث شده کلگری نتواند دفتر مرکزی یک شرکت تکنولوژی بزرگ را جذب خود کند.

او گفت: «ما به عنوان یک سازمان به تازگی امکان انتقال شرکتی با ظرفیت هزار کارمند را از دست دادیم که به کلگری نیامد و شهری دیگر را انتخاب کرد چون نگران وگزیت بود.»

موران گفت شرکت همچنین از حذف شدن تعدادی از ابتکارهای انگیزشی مالیاتی برای صنعت تکنولوژی در جدیدترین بودجه استانی دولت محافظه‌کار ناراحت بود. نام شرکت مشخص نمی‌شود چون هنوز جایی که می‌خواهد دفتر مرکزی‌اش را بسازد را معرفی نکرده است.

نخست‌وزیر جیسون کنی که همچنین در این رخداد سخنرانی کرد گفت تنها نگرانی که در ملاقات‌ها با سرمایه‌گذاران در هیوستون و وال استریت می‌شوند این است که کانادا نتوانسته لوله‌های نفتی را برای حمل‌نقل نفت و گاز به بازار بسازد.

او به خبرنگاران گفت: «نگرانی اصلی که من می‌شنوم درباره کمبود لوله‌های نفتی و دسترسی به بازار برای صنعت انرژی ماست. بزرگ‌ترین علاقه استراتژیک ما ساخته شدن این لوله‌های نفتی است و این اتفاق تا وقتی که ما از اهرم های فشار استفاده نکرده ایم ، رخ نمی دهد.»

او گفت دولتش با راه‌اندازی یک پنل منصفانه برای بررسی تاسیس یک سازمان مالیات استانی، جدا شدن از «برنامه بازنشستگی کانادا» و جایگزین کردن پلیس سلطنتی با یک نیروی پلیس استانی دارد «دقیقا کاری را انجام می‌دهد که آلبرتایی‌ها برای آن ما را استخدام کردند».

آدام لگه رییس «شورای کسب‌و‌کار آتلانتا» که اخیرا تشکیل شده گفت بسیاری از مدیر عامل‌ها در صنایع کشاورزی، انرژی، فایننس و حمل‌و‌نقل آلبرتا قبول دارند که تصویر این استان حالا تبدیل به تصویری از تقلای اقتصادی، کاهش عملکرد و قدیمی بودن صنایع و کمبود نوآوری و اشتیاق برای جدایی شده است که تصویر درستی نیست اما اثر خود را گذاشته است.

او در سخنرانی خود گفت: «مدیر عامل‌ها همه یک چیز می‌گویند. به خاطر تصویر آلبرتا سخت می‌توان افراد را جذب آن کرد. برند ما ضربه خورده است.»

اد سیمز مدیر عامل وست‌جت ایرلاینز در سخنرانی خود که به مشکلات این ایرلاین در زمینه رقابت، زمین‌گیر شدن هواپیماهای بویینگ 737 مکس و قانون‌گذاری حقوق مسافران می‌پرداخت گفت آلبرتایی‌ها نباید در عدم اطمینان غرق بشوند.

او گفت: «هر چقدر بیشتر درباره عدم اطمینان صحبت بکنیم بیشتر درباره زمانه سخت صحبت می‌کنیم و بیشتر این حقیقت را به نمایش می‌گذاریم که تبدیل به واقعیت جدیدمان خواهد شد.»

اگر استان بریتیش کلمبیا نتواند پیروز چالش‌های دادگاهی در مورد اصلاحات ICBC بشود، مازاد بودجه دولت آن ممکن است به خطر بیفتد.

بهار گذشته، استان تغییرات بزرگی در صنعت بیمه خودرو بریتیش کلمبیا اعمال کرد که قرار بود ضررهای شدید ادامه‌دار شرکت بیمه بریتیش کلمبیا را کاهش دهد اما وکلای دادگاهی دو چالش برای این اصلاحات معرفی کردند.

دادگاه عالی بریتیش کلمبیا از همین حالا در مورد یکی از مسائل با انجمن وکلای دادگاهی بریتیش کلمبیا همسو شده است. در حکمی که هفته گذشته صادر شد، دادگاه گفت محدود کردن تعداد گزارش‌های متخصصان مغایر با قانون اساسی است.

در پرونده دوم، وکلا همچنین دارند هم سقف ۵۵۰۰ دلاری برای درخواست‌های پرداخت بیمه درد و رنج برای جراحت‌های کوچک و هم حرکتی برای ارسال دادخواست‌های زیر ۵۰ هزار دلار به دادگاه حل اختلاف مدنی را به چالش می‌کشند.

دیوید ابی دادستان کل گفت: «اگر در زمینه این اصلاحات در دادگاه ببازیم نتیجه می‌تواند فاجعه‌بار باشد. آن دو تغییر برای بازگرداندن ICBC به ثبات مالی حیاتی هستند».

با این حال او مطمئن است که این حرکت‌ها در دادگاه دوام می‌آورد و به این نکته اشاره کرد که در استان‌های دیگر هم قوانینی مشابه بدون موفقیت به چالش کشیده شده‌‌اند.

نخستین گام در این حرکت‌های اصلاحی ICBC زمستان گذشته از راه رسید. روز یازدهم فوریه، استان اعلام کرد می‌خواهد محدودیت متخصصان پزشکی را به سرعت تغییر بدهد. یک هفته بعد بودجه تحویل داده شد و در آن تخمین زده می‌شد که این حرکت می‌تواند ۴۰۰ میلیون دلار ذخیره کند و باعث مازاد بودجه بشود. حکم هفته گذشته ممکن است این مازاد را از بین برده باشد.

ایبی گفت: «این موقعیت خیلی بدی است. اینکه ۴۰۰ میلیون دلار که فکر می‌کردیم به آن رسیدگی شده دوباره بخواهد به ارقام بودجه بازگردد اصلا خوب نیست».

دولت همچنان ممکن است تصمیم بگیرد تصمیم دادگاه مبنی بر غیرقانونی بودن این محدودیت‌ها را به چالش بکشد. اما اگر این کار را نکند یا شکست بخورد، مازاد بودجه بریتیش کلمبیا که از همین حالا مشکوک به نظر می‌رسد را به خطر خواهد انداخت. اگر استان در مورد دیگر اصلاحات ICBC در دادگاه شکست بخورد می‌تواند منجر به فاجعه مالی بشود.

ایبی گفت: «همان اصلاحات به تنهایی مسئول ذخیره شدن یک میلیارد دلار در سال در ICBC هستند. اگر به هر دلیلی آن اصلاحات در دادگاه‌ها ناموفق باشند یک ضربه خیلی بزرگ خواهد بود».

این وضعیت درست در حالی شکل گرفته که ICBC بیانیه مالی سالانه خود را منتشر کرده است. همانطور که انتظارش می‌رفت، گزارش تایید می‌کند که در سالی مالی که روز سی‌و‌یکم مارس به اتمام رسید، این سازمان ۱.۱۵ میلیارد دلار ضرر کرده است.

ارقام نشان می‌دهد که ۱.۹ میلیارد دلار روی هم رفته به ۴۲ شرکت قانونی پرداخت شده است. بیشتر آن پول یعنی ۱.۷ میلیارد دلار برای تسویه پرداخت‌ها به قربانیان تصادف‌ها بوده است.

این سند ۱۲۶ صفحه‌ای همچنین نشان داد که تعداد کارمندان با درآمد بالای ICBC هم نسبت به سال آخری که لیبرال‌ها در قدرت بودند افزایش داشته است. ۹۳ کارمند در سال درآمدی معادل با ۱۵۰ هزار دلار یا بیشتر داشتند که تقریبا دو برابر سال ۲۰۱۶ بود.

جاس جوهال منتقد اپوزوسیون ICBC گفت: «این قابل قبول نیست. به نظر نمی‌رسد که آقای ایبی اوضاع را تحت کنترل داشته باشد. اگر الان پدر یا مادر باشید دارید سالی ۶۵۰۰ دلار برای رانندگی فرزندان پول می‌دهید که باعث می‌شود دود از گوش‌های‌تان بیرون بزند».

لیبرال‌های بریتیش کلمبیا که وقتی که هزینه‌های ICBC از کنترل خارج شدند کنترل آن را در دست داشتند، باور دارند که یک بازبینی بالا به پایین از این بیمه‌کننده عمومی مورد نیاز است و باید شامل پیشنهادهایی برای آینده هم باشد.

جوهال گفت: «این پیشنهادها می‌توانند شامل درست کردن سیستم فعلی، شاید یک شراکت هیبریدی عمومی و خصوصی، نگاه کردن به دیگر سیستم‌های عمومی در کانادا و نگاه کردن به مدل‌های خصوصی هم بشود».