هزینه زایمان در کانادا

خانه‌های لوکس در ونکوور و کلگری همینطور دارند ارزان‌تر می‌شوند.

این خانه‌ها و آپارتمان‌های درجه یک که هنوز تا حدود زیادی از دسترس کانادایی‌ها خارج هستند با استناد به گزارشی جدید از رویال لوپژ طی بازه 12 ماهه اخیر شاهد کاهش قیمت متوسط در هر دو شهر واقع در وسترن کانادا بودند. در عین حال، بازارهای تورنتو، اتاوا و مونترال شاهد افزایش قیمت اندکی بودند.

جیسون سوپروویچ یک مشاور املاک رویال لوپژ ساسکس واقع در ونکوور گفت: «دو سال اخیر نشانگر روندی از یک کاهش بسیار دراماتیک در ارزش این خانه‌ها در سراسر کشور بوده‌است.»

خانه‌های لوکس در بریتیش کلمبیا کاهش قیمتی 6.7 درصدی را تجربه کردند و قیمت متوسط آن‌ها به 5.4 میلیون دلار رسید. قیمت کاندو هم با کاهشی 4.4 درصدی به 2.4 میلیون دلار رسید. قیمت‌ها در بازار ونکوور به صورت کلی طی یک سال گذشته کاهش داشته‌اند؛ با این حال این شهر هنوز یکی از گران‌قیمت‌ترین بازارهای مسکن دنیا را دارد. در ژانویه، ونکوور به عنوان دومین بازار مسکن گران‌قیمت جهان در نظرسنجی مقرون به صرفگی بین‌المللی مسکن شناخته شد.

معمولا قیمت خانه‌های لوکس سه برابر خانه‌های متوسط است، اما قیمت آن‌ها می‌تواند در شهرهای بزرگ از جمله تورنتو، مونترال، ونکوور و کلگری چهار برابر هم باشد. با وجود اینکه دو شهر آخر شاهد کاهش قیمت خانه‌های لوکس بوده‌اند، بیشتر دیگر بازارها رشد داشته‌اند. از نظر ملی، بین عرضه و تقاضا شکاف افزایش داشته و تعداد زیاد خریداران و تعداد کم خانه‌ها باعث شده قیمت‌ها در بعضی مناطق بالاتر و بالاتر بروند. 

برای صاحبان خانه‌های لوکس در بازارهای در حال افت، کاهش قیمت معادل سرمایه بزرگی است. سوپروویچ می‌گوید شاهد فروش خانه‌های لوکس بسیاری با قیمت‌های تا 40 درصد زیر قیمت بازار بوده است. برای مالکانی که خانه‌های‌شان «بزرگ‌ترین پایه دارایی‌» هستند، این کاهش‌ها به معنی از دست دادن بخشی از دارایی خواهد بود.

اما افرادی که می‌خواهند وارد بازار لوکس بشوند حالا فرصتی عالی دارند. سوپروویچ گفت: «این زمانی فوق‌العاده برای دوباره سرمایه‌گذاری کردن خریداران است.»

در کلگری، کاهش قیمت خانه‌های لوکس کمتر دراماتیک بود و قیمت مسکن فقط 15 هزار دلار نسبت به بازه 12 ماهه قبلی کاهش پیدا کرد و به 1.95 میلیون دلار رسید. قیمت کاندوها هم با کاهشی 2 درصدی به 887 هزار دلار رسید.

جان هریپکو مشاور املاک رویال لوپژ بنچمارک این کاهش را در آلبرتا سیتی ناچیز می‌بیند. او می‌گوید بازار مسکن لوکس در کلگری نسبتا ثابت است اما نگرانی‌های اقتصادی می‌تواند در کمبود رشد نقش داشته باشد. او می‌گوید شهر از سال 2013 تا به حال شاهد «بازار فروشندگان» نبوده است و این در حالی است که عرضه کم به معنی افزایش قیمت است.

او گفت «این بازار هم بازمی‌گردد» و اشاره کرد که احتمالا تا دو سال آینده و تا زمانی که شهر بتواند خود را از بخش انرژی رها کند بهبود چشمگیری مشاهده نخواهد شد. او گفت: «سناریوی اقتصادی کلی در آلبرتا و کلگری باید بهبود چشمگیری داشته باشد.»

تا آن موقع، خریدارانی که نمی‌توانند صبر کنند ممکن است خیلی ضرر کنند. هریپکو گفت: «وقتی مجبورند تحمل کنند خیلی بزرگ ضرر می‌کنند». او گفت فروشنده‌ای را می‌شناسد که خانه‌اش را 3.7 میلیون دلار خرید و آن را 2.9 میلیون دلار فروخت.

در دیگر شهرهای بزرگ، قیمت متوسط مسکن لوکس دارد مدام رشد می‌کند. مونترال شاهد بزرگ‌ترین افزایش قیمت سالانه با جهشی بیش از 145 هزار دلار یا 8.5 درصدی از 2018 تا 2019 بود. قیمت متوسط در تورنتو 1.2 درصد بیشتر شد تا به 3.6 میلیون دلار برسد و قیمت اتاوا با رشدی 2.7 درصدی به نزدیک به 1.85 میلیون دلار رسید.

مسکن مقرون به صرفه هنوز برای بخش عمده ای از کانادایی‌ها دور از دسترس است. در 2019، گزارشی از سازمان غیرانتفاعی Generation Squeeze به این نتیجه رسید که قیمت مسکن تقریبا دو برابر چیزی است که هزاره‌ای‌ها می‌توانند پولش را بدهند و حالا زمان بسیار بیشتری طول می‌کشد تا مردم بتوانند پول پس‌انداز کنند. برای یک هزاره‌ای متوسط 13 سال طول می‌کشد بتواند 20 درصد پیش‌پرداخت یک خانه متوسط را جور کند و این در حالی است که در سال 1976 برای والدین‌شان این رقم پنج سال بود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه خرید و فروش مسکن در ونکوور بزرگ با شماره تلفن 6045001010 تماس بگیرید

انتشار گزارشی درباره زنانی که به کانادا سفر می‌کنند تا فرزندشان را اینجا به دنیا بیاورند تا آن‌ها به طور اتوماتیک شهروند کانادا بشوند به نگرانی‌هایی درباره فشار مضاعف به سیستم درمانی کشور و عدم امکان سرویس دهی مناسب به زنان باردار محلی دامن زده است

کانادا یکی از معدود کشورهایی است که هنوز از رویه کسب شهروندی بر پایه محل تولد بدون توجه به ملیت یا وضعیت سکونت والدین پیروی می‌کند.

در یکی از بیمارستان‌های بریتیش کلمبیا که تمرکز چنین زایمان‌هایی بالاست، شکایت‌هایی درباره این ثبت شده که موج ورود این بیماران غیرساکن که به عنوان توریست‌های زایمان هم شناخته می‌شوند، باعث کاهش کیفیت مراقبت ارایه شدن برای مادران نزدیک به زایمان کانادایی و به تقلا افتادن پرستاران شده است.

بعضی از این بیماران هزینه‌های بیمارستان و دکترها را پرداخت نمی‌کنند و باعث می‌شوند هزینه نهایی گردن مالیات‌دهندگان و تامین‌کنندگان خدمات فردی بیفتد.

ارقام منتشرشده توسط انستیتو اطلاعات سلامت کانادا و چند بیمارستان واقع در کبک نشان می‌دهند حدود 5 هزار زایمان توسط غیرساکن‌ها در کشور در سال 2018 صورت گرفت که نمایانگر افزایشی معادل با 15 درصد نسبت به سال قبل بود.

با استناد به مدارک کسب شده از سازمان سلامت ساحلی ونکوور که سازمان مسئول سلامت اداره بیمارستان ریچموند واقع در جنوب ونکوور است، در این بیمارستان غیرساکن‌ها مسئول تقریبا یک چهارم تمام زایمان‌ها هستند. از سال 2013/14 تا به حال تعداد زایمان‌های انجام شده توسط غیرساکن‌ها در این بیمارستان سه برابر شده است. والدین، که خیلی‌های‌شان هم اهل چین هستند، پول مراقبت خود را به صورت خصوصی و اغلب به صورت نقدی پرداخت می‌کنند، ممکن است انگلیسی صحبت نکنند و با سیستم مراقبت از سلامت کانادا آشنا نیستند.

پرستارها می‌گویند این موج ورودی باعث شده بار کاری آن‌ها بیشتر بشود و کیفیت مراقبت پایین بیاید. یکی از پرستاران گفت: «زمان‌هایی هستند که حتی افرادی که اینجا زندگی می‌کنند سرویسی که لازم دارند را دریافت نمی‌کنند».

وقتی این واحد بسیار شلوغ است، یکی از پرستاران گفت خدماتی مانند تست‌های پیش از زایمان برای چک کردن سلامت نوزاد مادران محلی و دیگر تست‌های مربوط به چک کردن فاکتورهای ریسک مادر و فرزند به تعویق می‌افتند یا کلا کنسل می‌شوند.

او گفت: «اغلب مجبوریم تصمیم بگیریم نیازهای چه کسی بیشتر از همه است و بقیه را برای روز بعد رها کنیم که دوباره با همان موقعیت مواجه می‌شویم».

یک پرستار دیگر گفت: «سی‌سکشن‌های برنامه‌ریزی‌شده نرمال یا اضافی ما تمام روز اینجا دراز می‌کشند و بعد از اینکه سرم آن‌ها قطع می‌شود آن‌ها را به خانه می‌فرستیم و می‌گوییم فردا برگردید. اما کسی که خصوصی پول پرداخت می‌کند هرگز خانه نمی‌رود و همان روز سی‌سکشن خود را دریافت می‌کند. او را جا می‌دهند چون هیچ کس نمی‌خواهد آن 5 هزار دلار را از دست بدهد. اما زنان باردار محلی ما تمام روز آنجا دراز کشیده‌اند و بدون اینکه هیچ آب و غذایی بخورند منتظر هستند و هیچ کس علاقه‌ای به حرکت دادن آن‌ها ندارد».

بیمارستان برای زایمان‌های پرداخت خصوصی نیازمند پیش‌پرداخت است: 10 هزار دلار برای زایمان رحمی و 16 هزار دلار برای سزارین. با استناد به داده‌های منتشر شده از طریق درخواست آزادی اطلاعات از سازمان سلامت ساحلی ونکوور، بیش از 18 میلیون دلار از سال 2017 به بعد برای زایمان غیرساکن‌ها پرداخت شده است.

پرستاران می‌گویند شاهد این نبوده‌اند که این پول خرج تسهیل بار کاری آن‌ها بشود. یکی از پرستاران گفت: «مقدار پولی که از طریق پرداخت‌های خصوصی وارد ریچموند می‌شود باعث بهبود وضعیت کاری ما نمی‌شود».

اتحادیه آن‌ها می‌گوید این یک مشکل است. کریستین سورنسن رییس اتحادیه پرستاران بریتیش کلمبیا می‌گوید: «مسلما فکر می‌کنم که اضافه کردن بیماران بیشتر به سیستم مراقبت از سلامتی که به اندازه کافی نیروی کاری ندارد و به خوبی تامین مالی نمی‌شود باعث شکل‌گیری چالش‌های بیشتر شده است».

او گفت اتحادیه به طور مداوم از پرستاران بیمارستان ریچموند شکایت می‌شنود اما آن‌ها تا به حال به صورت رسمی از بیمارستان شکایت نکرده‌اند. 

سازمان ناظر سلامت منطقه به سوالی درباره اینکه چطور تا به حال به شکایت‌های ثبت شده از سوی پرستاران پاسخ داده جواب نداد. با وجود اینکه این زایمان‌ها دارند پول بیشتری وارد بیمارستان می‌کنند، پولی که باید به سازمان‌های سلامتی و دکترهای فردی پرداخت بشود همیشه تسویه نمی‌شود.

با استناد به مدارک منتشرشده توسط سازمان سلامت ساحلی ونکوور، بیش از 2 میلیون دلار بدهی در نتیجه زایمان‌های انجام شده توسط غیرساکنان از سال 2017 تا به حال فقط در بیمارستان ریچموند ثبت شده است. این شامل هر گونه بدهی صاف شده نمی‌شود.

بنا به گفته نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا اهالی استان باید این ماه آخرین قبض «بیمه خدمات پزشکی» یا MSP خود را دریافت کنند.

دولت NDP در کمپین خود قول داده بود MSP را به پایان می‌رساند و قبلا اعلام کرده بود که تا ژانویه 2020 حق بیمه‌ها حذف خواهند شد. 

جان هورگان در بیانیه‌ای گفت: «هزینه مراقبت از سلامت نباید فشاری بر مردم باشد. اما مدت‌هاست که حق بیمه‌های غیرمنصفانه MSP باعث شده‌اند مردم به سختی بتوانند پیشرفت بکنند. این یکی از بزرگ‌ترین کاهش‌های مالیاتی برای طبقه متوسط در تاریخ بریتیش کلمبیا خواهد بود و باعث می‌شود تغییرات بزرگی در زندگی مردم ایجاد بشود.»

دولت در بیانیه‌ای گفت افراد سالی 900 دلار پس‌انداز می‌کنند و هزینه خانواده‌ها تا سقف سالی 1800 دلار کمتر خواهد شد. با این حال این تخمین‌ها بر اساس نرخ‌های 2017 هستند و با توجه به اینکه دولت در سال 2018 نرخ‌ها را پایین آورده بود، افراد 450 دلار ذخیره خواهند کرد.

استان گفت میزان خالص کاهش مالیاتی معادل 800 میلیون دلار خواهد بود. 

کارول جیمز وزیر اقتصاد گفت پرداخت نکردن حق بیمه‌ها باعث می‌شود پول بیشتری در اختیار ساکنان بریتیش کلمبیا برای خرید غذا و پرداخت هزینه‌های اجاره خانه و مراقبت از فرزندان قرار بگیرد.

او گفت: «حالا خانواده‌ها پول بیشتری برای خودشان خواهند داشت و می‌توانند در کسب‌و‌کارهای بریتیش کلمبیا سرمایه‌گذاری کنند.»

دولت در بیانیه‌ای به افرادی که پرداخت‌های اتوماتیک از طریق بانک یا اتحادیه اعتباری دارند یادآوری کرد که آن‌ها را کنسل کنند. 

بریتیش کلمبیا یکی از آخرین استان‌های کانادا بود که حق بیمه مراقبت از سلامت داشت. دولت تخمین می‌زند که با حذف کردن این حق بیمه‌ها حدود 50 میلیون دلار در سال ذخیره می‌شود.

البته به شهروندان یادآوری می‌شود که آن‌ها برای دریافت خدمات مراقبت از سلامت استانی هنوز باید در برنامه MSP ثبت نام کرده باشند و یک کارت خدمات بریتیش کلمبیا داشته باشند.

زوجی اهل کلگری که ماه آینده منتظر تولد نخستین فرزندشان هستند هیچ ایده‌ای ندارند که چه کسی می‌تواند در به دنیا آمدن نوزادشان کمک کند یا اینکه او کجا به دنیا خواهد آمد. بعد از اینکه یک متخصص زایمان در محل زندگی آن‌ها در کلگری پیش از نخستین قرار ویزیت این زوج از آن‌ها خواستار دریافت 10 هزار دلار پول شد، ممکن است این اتفاق در کلگری نیفتد.

کوین بروشا و همسرش دِوی سه سال پیش در اندونزی یکدیگر را دیدند. بروشا که کانادایی است و دوی که اندونزیایی‌ است تابستان گذشته در کانادا ازدواج کردند. در نوامبر این زوج متوجه بارداری شدند و شروع به برنامه‌ریزی برای گرفتن اقامت دائمی دوی کردند.

بروشا می‌گوید درخواست پرداخت تمام پول خیلی تعجب آور بود. او گفت: «وقتی این را به ما گفتند من در شوک بودم. وقتی پرسیدم امکان دارد برنامه‌ای برای پرداخت در آینده بریزیم گفتند نه.»

سی‌بی‌سی بعد از بررسی متوجه شده که هزینه  زایمان بدون بیمه در کلگری که باید در ابتدا پرداخت بشود حالا به سقف 15 هزار دلار رسیده است.

بروشاها می‌گویند درخواست اقامت دائمی و مجوز کار خود را در دسامبر ثبت کردند اما یکی از مدارک یک امضا کم داشت و در نتیجه دو ماه بعد بازگشت خورد. این اشتباه باعث شد درخواست آن‌ها حداقل دو ماه به تعویق بیفتد و اقامت موقتی دوی در پایان ژانویه به پایان رسید.

این یعنی دوی در آلبرتا پوشش بیمه سلامت ندارد و ممکن است مجبور به پرداخت هزاران دلار پول مراقبت پیش از زایمان و خود زایمان بشود. بروشا به عنوان یک شهروند کانادایی وظیفه مدیریت درخواست دوی را بر عهده گرفت و به خاطر اشتباهش مسئولیت کامل قبول می‌کند.

بروشا گفت: «من سیستم را نمی‌شناختم. تمام تلاشم را کردم اما قوانین را بلد نبودم و حالا در وضعیتی هستیم که او پوشش بیمه سلامت ندارد».

یک متخصص زایمان اهل کلگری می‌گوید گروهی از دکترها مشغول کار روی یک استراتژی برای مدیریت درمان بیماران زایمان بیمه‌نشده هستند. دکتر فیونا ماتاتال در مورد مسئله مراقبت سلامت یا اخذ شهروندی برای نوزادان غیرکانادایی‌ها تحقیق کرده و می‌گوید این مسئله پیچیده‌ای است.

ماتاتال در کلگری متوجه افزایش تعداد زایمان‌های بیمه‌نشده توسط بیماران غیرکانادایی بین 2014 و 2016 شد. او می‌گوید این ارقام در 2017 و 2018 متعادل‌تر شدند.

تحقیقات او که در سال 2017 در ژورنال زنان و زایمان کانادا منتشر شد به این نتیجه رسید که متخصصان مراقبت از سلامت «درباره فراهم کردن مراقبت اورژانسی تفاهم دارند، اما نه درباره مراقبت پیش‌گیری‌کننده». در نتیجه‌گیری این مقاله‌ آمده: «نقطه‌نظرهای اخلاقی متفاوت درباره مراقبت از این بیماران ممکن است منجر به تضاد درون تیم‌های مراقبت از سلامت بشود چون در میان اعضا نقطه‌ نظرهای اخلاقی متفاوتی وجود دارد.»

ماتاتال می‌گوید دکترها و پرستارهایی که توسط او مورد مصاحبه قرار گرفتند گفتند اگر زنی که نزدیک زایمان است وارد بخش اورژانس بشود آن‌ها از مادر و فرزند مراقبت می‌کنند و بعدا سوال می‌پرسند. اما او می‌گوید پاسخ‌ها در مورد مراقبت پیش‌گیری‌کننده و پیش از زایمان متفاوت بود.

او گفت: ‌«بعضی از پزشکان و پرستارها حس نمی‌کنند مراقبت از این بیماران از نظر اخلاقی درست باشد، مخصوصا وقتی که ما در یک سیستم مراقبت از سلامت تامین شده با سرمایه عمومی هستیم که منابع نامحدود برای مراقبت از همه نداریم.»

ماتاتال می‌گوید کلگری شاهد افزایش توریسم زایمان بوده است. او می‌گوید حامی دریافت هزینه خدمات زایمان به غیرکانادایی‌ها در ابتدای کار است. او گفت: «هزینه این کار می‌تواند بین 3 هزار دلار تا 30 هزار دلار باشد و به نظرم بسیاری از ما کانادایی‌ها آگاه نیستیم که هزینه‌های عملی سیستم مراقبت از سلامت‌مان چقدر هستند چون قبضش را دریافت نمی‌کنیم و دلارهای مالیاتی‌مان پولش را می‌دهند.»

بروشا و همسرش می‌خواهند برای زایمان به نووا اسکوشیا بروند. عموی بروشا آنجا پزشک است و می‌گوید یک زایمان بدون مشکل حدود 5 هزار دلار هزینه خواهد داشت. ماتاتال می‌گوید صحبت‌هایی با کالج پزشکان و جراحان درباره این پرداخت‌ها داشته است.

کالج پزشکان و جراحان آلبرتا در بیانیه‌ای گفت با وجود اینکه راهبردهای دریافت کارمزد در حوزه قدرتش نیت، از دکترها انتظار دارد در مورد خدمات بیمه‌نشده هم از قوانین اخلاقی و استانداردها پیروی کنند.

در این بیانیه آمده است: «استانداردهای ما از پزشکان می‌خواهد از بیماران بیمه‌نشده به صورت دقیق و کامل مراقبت کنند و در وضعیت‌های غیرحاد باید پیش از ارایه خدمات به بیمار بگویند هزینه آن چقدر می‌شود.»

اما از طرف دیگر یکی از سخنگویان انجمن پزشکی آلبرتا گفته خدمات بیمه‌نشده قانون‌گذاری‌شده نیستند و در نتیجه انجمن از پزشک‌ها می‌خواهد که «مقداری را دریافت کنند که نشان‌گر هزینه‌ها و تخصص حرفه‌ای خودشان است.»

یک وکیل مهاجرت کلگری می‌گوید باید نسبت به این زوج شفقت بیشتری نشان داده شود چون آن‌ها متعهد هستند طولانی‌مدت در کشور بمانند.

مایکل گرین گفت: «این یک رسوایی بوروکراتیک است که البته شاید توسط خود آن‌ها آغاز شد. این فردی است که باید بتواند خدمات سلامت دریافت کند. او با یک کانادایی ازدواج کرده. کودک آن‌ها به عنوان یک شهروند کانادایی به دنیا خواهد آمد.»

بروشا می‌گوید: «بله من اشتباه کردم. اما فکر نمی‌کنم این باید به این معنی باشد که ما باید برای یک زایمان 30 هزار دلار پول بدهیم.»