نورث ونکوور

در پایان سال گذشته، اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) بیش از دو میلیون درخواست مهاجرت را در دست بررسی داشت  از جمله متقاضیانی که به دنبال مجوز کار و تحصیل و یا اقامت دائم بودند.

اما حالا بر اساس تحقیق  روزنامه گلوب اند میل ،دولت فدرال در حال بررسی اقدامات ویژه برای کاهش حجم درخواست‌های مهاجرتی و سیاحتی است که از آن جمله می توان به  چشم پوشی از واجد شرایط بودن  نزدیک به نیم میلیون متقاضی ویزای توریستی خبر اشاره کرد.

پیش‌نویس سندی به تاریخ دسامبر نشان می‌دهد اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا  به‌دنبال کاهش یا حذف قابل توجه درخواست‌های ویزای توریستی خود تا فوریه است و آماده است تا برای انجام این کار “اقدامات ویژه ای” انجام دهد. همچنین تا اوایل دسامبر، بیش از 700000 درخواست ویزای اقامت موقت (TRV) در سیستم به چشم می خورد.

در مجموع، در دسامبر گذشته بیش از دو میلیون درخواست مهاجرت هنوز در حال بررسی بود و  IRCC نگران است افزایش این آمار میزان «اعتماد عمومی» به این نهاد را تضعیف کند.

بر اساس این یادداشت، IRCC در حال بررسی دو گزینه برای کاهش تعداد درخواست های ویزای بازدید کننده است. در مرحله اول، این بخش حدود 195000 درخواست را به سرعت  پردازش خواهد کرد. این می تواند شامل تعداد زیادی گردشگر از کشورهایی باشد که برای بازدید از کانادا به ویزا نیاز دارند.

بر اساس گزینه دوم که از سوی شان فریزر، وزیر مهاجرت پیشنهاد شده، دولت از برخی شرایط لازم برای تقریباً 450000 درخواست چشم پوشی می کند.

با چشم پوشی از قوانین پذیرش، اتباع خارجی مجبور نیستند ثابت کنند که پس از انقضای ویزای خود، کانادا را ترک خواهند کرد.

با این حال متقاضیان همچنان مشمول بررسی صلاحیت امنیتی خواهند بود. به عنوان مثال، این تضمین می کند که متقاضیان تهدید شناخته شده ای برای امنیت ملی نیستند.

دو منبع در IRCC  به روزنامه گلوب اند میل گفتند که دولت گزینه دوم را انتخاب کرده است و ممکن است این موضوع ظرف چند روز اعلام شود.

همچنین در نتیجه این تغییر، مسئولان وزارت مهاجرت ارزیابی نمی کنند که آیا بازدیدکنندگان پول کافی برای اقامت در کانادا دارند یا خیر.

در بیانیه ای، آقای فریزر در بیانیه اخیر خود اصلا به این موضوع و یا تغییرات در حال بررسی ، اشاره نکرد و در عوض گفت:: «کانادا اکنون سریع‌تر از قبل از همه‌گیری، درخواست‌های ویزای بازدیدکننده را پردازش می‌کند.  بیش از 260,000 ویزا بازدید کننده در نوامبر پردازش شده است، در حالی که میانگین ماهانه حدود 180,000 در سال 2019 بود. ولی علیرغم پیشرفتی که شاهد بودیم، هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن برای برآورده کردن جدول‌های زمانی پردازش قبل از همه‌گیری وجود دارد.»

در این یادداشت بر امکان مخفی نگه داشتن این اقدامات تاکید شده و گفته شده است که هیچ یک از اقدامات لازم نیست برای عموم افشا شود.

با این حال، مشاوران مهاجرت به احتمال زیاد متوجه «مقدار زیادی از رتبه‌بندی بالا» خواهند شد، در حالی که اقدامات در نهایت در درخواست‌های اطلاعات فاش می‌شوند.

بازدیدکنندگان و مهاجران بالقوه از تأخیر در رسیدگی به پرونده هایشان  بسیار ناامید شده اند و این منجر به صدمه به اعتبار IRCC و  حتی تنظیم شکایاتی علیه IRCC شده است. به عنوان مثال، برخی از متقاضیان  سال‌ها منتظر تصمیم‌گیری بوده اند، برخی دیگر به پایان مجوز کار خود نزدیک می‌شوند اما هنوز نمی‌دانند که آیا می‌توانند در کشور بمانند و به کار خود ادامه دهند یا خیر.

IRCC می گوید میلیون ها دلار در ظرفیت پردازش خود سرمایه گذاری کرده و صدها کارمند جدید را برای تسریع در تصمیم گیری استخدام کرده است.

فریزر می تواند از اختیارات خود تحت قانون حفاظت از مهاجرت و پناهندگان برای چشم پوشی از شرایط واجد شرایط بودن استفاده کند. این کار اخیراً برای سرعت بخشیدن به پردازش ویزا برای شرکت کنندگان در کنفرانس سازمان ملل متحد در زمینه تنوع زیستی (COP15) در مونترال انجام شد.

البته در این سندبه صراحت اشاره شده   که همه متقاضیان “توریست های واقعی” نیستند. این می تواند منجر به حدود 8600 درخواست پناهندگی شود که به عنوان درخواست پناهندگی نیز شناخته می شود. در این یادداشت اشاره شده است که هند و نیجریه دو منبع بزرگ درخواست های TRV هستند و هر دو کشور جزو 10 پناهجوی برتر در کانادا هستند.

با در نظر گرفتن این مسئله ، افزایش درخواست‌ها متعاقباً فشار بیشتری را بر تمام جنبه‌های سیستم پناهندگان وارد می‌کند.

منابع مطلع در وزارت مهاجرت این تصمیم را یک تصمیم عجولانه توصیف کردند که منجر به بررسی کمتر درخواست ها می شود و بسیاری از کارکنان این بخش از این رویکرد ناامید شده اند.

یک  شرکت کننده تورنتویی با اعدادی که بیش از سه دهه بازی کرده بود، 20 میلیون دلار در  لوتو 6/49 برنده شد.

استفن دیکسون، ساکن اسکاربورو، به خبرنگاران گفت 36 سال است که با اعداد ثابتی لاتاری بازی می کند.

او در ادامه گفت: “من برای سالها با این اعدادبلیط Wintario  می خریدم و  بعد آنها را به بلیط های Lotto 6/49 منتقل کردم. اعدادی که با آنها بازی می کنم ، تاریخ های خانوادگی مهمی برایم هستند.”

وقتی دیکسون به همسرش گفت که برنده جایزه اصلی شده، همسرش ابتدا فکر کرد ارزش جایزه فقط 20000 دلار است.

استفن به او گفت برنده  20 میلیون دلار شده اند، نمی توانست حرف او را باور کند!

«همسرم  فکر می کرد او را سرکار گذاشته ام!»

دیکسون می‌گوید که پس از یادآوری پسرش برای چک کردن بلیطی که در Sunstar Convenience در جاده Ellesmere اسکاربرو خریده بود، متوجه شد که برنده شده است.

او گفت: «من در فروشگاه مشغول خرید هفتگی بودم و تصمیم گرفتیم همان جا بلیط را چک کنیم. وقتی صفحه «برنده بزرگ» را دیدم، تصور کردم 20 میلیون دلاری که ظاهر شد، تبلیغی برای قرعه کشی بعدی است. سپس یکی از کارکنان فروشگاه بلیط را برای من چک کرد و گفت: “اوه خدای من، تو جایزه بزرگ را بردی!” و  بعد شروع به رقصیدن کرد! سپس  مشتریان فروشگاه هم به من تبریک گفتند. من واقعا گیج بودم. سوار ماشینم شدم و  موقع رانندگی متوجه شدم  چقدر شوکه شده ام. آنقدر شوکه شده‌ام که  هنوز هم  نمی‌توانم آن‌طور که در آگهی‌های تبلیغاتی جشن می‌گیرند، خوشحالی کنم !.»

طبق گزارش OLG،  خریداران بلیطهای  Lotto 6/49 در انتاریو از سال 1982 تاکنون بیش از 13.7 میلیارد دلار جایزه برده اند.

تعدادی از مشاوران املاک زن در مونتریال که از تحمل رفتارهای نامناسب و دریافت تصاویر ناپسند در اکانتهای آنلاین  خسته شده اند، تصمیم گرفته اند با  فاش کردن رفتارهای مشتریان “منحرف”، این جنبه آزاردهنده کارشان را فاش کنند .

دریافت عکس از آلت تناسلی در حالت نعوظ، احساس خطر در هنگام ملاقات ،برخورد با مشتریان مرد مست با لباس مجلسی باز، پیشنهادهای مکرر و آزاردهنده جنسی تنها بخشی از مشکلاتی است که زنان فعال در صنعت املاک مجبورند با آن روبرو شوند.

هفته گذشته، جولی سنت لوران صبح یک تماس دریافت کرد.  مردی با انگلیسی شکسته، ابتدا سعی کرد سر صحبت را با او باز کند ولی وقتی جولی پاسخ مثبتی به او نداد ، عصبانی شد و گوشی را گذاشت

چند دقیقه بعد مرد عکسی برای جولی از خودش فرستاد در حالیکه لحت بود و پاهایش را کاملا باز کرده بود

گفته های جولی  شبیه به اظهارات تعداد زیادی از مشاوران املاک زن است که نشریه Le Journal در روزهای اخیر با آنها صحبت کرده است. همه زنانی که با آنها تماس گرفته شد یک تجربه تلخ مشابه داشتند و البته تعداد اندکی  از آنها این تجربه های تلخش را برای دیگران بازگو کرده بودند.

این مشکل می تواند زنان  شاغل را در تمامی حرفه ها تحت تاثیر قرار دهد،ولی باید توجه داشت که  مشاوران املاک  تصویر و شماره تلفن خود را در اختیار عموم قرار می دهند و شانس  وقوع چنین حوادثی برای آنها به مراتب بیشتر است .

این هفته، ماری گرنون  مشاور املاک فعال در مونتریال بار دیگر قربانی رفتارهای ناشایست شد. در ابتدای شب مرد غریبه ای شروع به ارسال عکس ازآلت تناسلی اش  کرد و از او خواست عکسی برای او بفرستد

ماری در ادامه درباره این برخوردهای ناپسند گفت :”آنها منحرف هستند و من با اینکه یک دختر  مستقل هستم و به آن افتخار می کنم. اما وقتی این اتفاق می افتد، احساس آسیب پذیری می کنم و برای امنیت خود می ترسم. بخشی از اعتماد به نفس ام با چنین برخوردهایی از من سلب می کند.»

جولی سنت لوران و ماری-او گرنون هر دو با پلیس شکایت کرده‌اند، که امیدوارند بتوانند خاطیان را به دست عدالت بسپارند

علاوه بر این، به نظر می‌رسد که همراهی زنان در این محیط در هنگام ملاقات تنها با یک مشتری، امری رایج است. هنگامی که این امکان پذیر نباشد، مشاورین زن تقریبا همیشه موقعیت GPS خود یا آدرس مکان بازدید شده را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه با اقوام به اشتراک می گذارند.

شانیه گوسلین حتی از دوست پسرش می خواهد که  در تمام  قرار ملاقات های عصرگاهی او را همراهی می کند.

«دوست پسرم برای هر قرار من در خیابان پارک می‌کند، و او برای تمام مدت قرار داخل خودرو می‌ماند.

کارگزار پاتریشیا دگوارا از RE/MAX که بسیار شناخته شده و فعال در کبک است، در میان چیزهای دیگر، بازدیدی را به یاد می آورد که چند سال پیش می توانست به یک کابوس تبدیل شود. هنگامی که او پا به ملکی که قرار بود نشان دهد، می‌رفت، مشتری گلوی او را گرفت و با خشونت او را به دیوار هل داد.

“من عصبی توانستم سیستم آلارم خود  را فعال کنم. این به من فرصت فرار داد.”

مشاور املاک ادیت بورت نیز در چند سال گذشته وضعیت مشابهی را تجربه کرده است. در حالی که او ملکی را به مشتری نشان می داد، مشتری او که مردی قد بلند بود، در حالی که آنها در آشپزخانه بودند، راه او را مسدود کرد.

کارگزار RE/MAX به یاد می آورد: «بین دو پیشخوان گیر کردم و او آرام آرام به من نزدیک شد. موفق شدم  دریک لحظه مثل فیلمها از زیر بغلش  فرار کنم و از خانه خارج شوم.

خانم Bourret به هر نماینده جدیدی که در تیم خود استخدام می کند هشدار می دهد تا آنها مراقب باشند.:«از آنجایی که تصویر ما در دسترس است، برخی از مردان به خود حق می‌دهند که ما را آزار دهند و از ما به عنوان سوژه فانتزی جنسی استفاده کنند. همکاران مرد من هرگز مشکلاتی ندارندیک مشتری یک بار در فیس تایم با من تماس گرفت و در حالی که در حمام  بود آلت تناسلی خود را به من نشان داد. او طوری رفتار کرد که انگار با یک فاحشه تماس گرفته است.من همیشه وقتی با مشتریان تنها هستم احساس آسیب پذیری می کنم و سعی می کنم هرگز پشتم به آنها نباشد. »

کانادا همچنان یکی از مقاصد اصلی برای مهاجران در سراسر جهان است. اما افزایش پرونده های معوقه ، مدت زمان طولانی رسیدگی  و فقدان ارتباط و شفافیت با متقاضیان باعث ناامیدی فزاینده‌ای در میان افرادی شده که در جستجوی تحقق” رویای کانادایی” خود هستند.

بر اساس داده‌های اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا (IRCC) که توسط وب‌سایت خبری مهاجرت CIC News منتشر شده است، تعداد درخواست‌های معوقه در ماه آوریل به بیش از 2 میلیون مورد رسیده در حالیکه در ماه جولای سال گذشته شمار آنها 1.4 میلیون مورد بود.

مگراینسین سولانکی تحلیلگر تجاری و انطباق  در وینزور، یکی از دو میلیون متقاضی بلاتکلیف به شمار می رود. او نزدیک به سه سال برای کسب قامت دائم خانواده اش منتظر بوده. در سپتامبر 2019، او و همسرش تحت برنامه تجربه کانادایی (CEC) که برای کارگران ماهر با تجربه کاری کانادایی طراحی شده بود، درخواست دادند.

اما  پرونده سولانکی بیش از چهار ماه است که  به روز رسانی نشده و  او نمی داند چقدر دیگر باید منتظر بماند.

هنگامی که COVID-19 برای اولین بار شیوع پیدا کرد، IRCC بسیاری از دفاتر حضوری را بست و مصاحبه ها، مراسم شهروندی و سایر قرار ملاقات ها را لغو کرد و  کارکنان آن هم از منزل دورکاری می کردند.

علاوه بر همه اینها، دولت فدرال برنامه های مهاجرتی جدیدی را معرفی کرد که فقط به سیستم مهاجرت جا مانده از برنامه های عادی فشار مضاعف وارد می کند.

در آوریل2021، دولت مسیر جدیدی را برای اقامت دائم برای 90000 کارگر موقت ضروری و فارغ التحصیلان بین المللی ایجاد کرد.

همچنین در سپتامبر گذشته، پس از فروپاشی دولت افغانستان و تسلط طالبان، کانادا برنامه های ویژه ای را برای اسکان حداقل 40000 پناهجوی افغان ارائه کرد. در ماه مارچ امسال ، دولت ترودو همچنین مجوز کانادا-اوکراین را برای سفرهای اضطراری معرفی کرد که به تعداد نامحدودی از اوکراینی‌هایی که از تهاجم روسیه فرار می‌کردند اجازه می‌داد با ویزای اقامت موقت وارد کانادا شوند.

به گفته استفان گرین، یکی از شرکای ارشد شرکت حقوقی مهاجرت، گرین و اشپیگل LLP، همه این‌ها با قاطعیت برنامه های عقب افتاده متقاضیان برای مهاجرت را با  تاخیر بیشتری همراه کرد.

گرین می گوید که در حال حاضر بیش از 5000 کارت اقامت دائم در Etobicoke استان انتاریو  وجود دارد که هنوز توزیع نشده . برخی از صاحبان کارتها در خارج از کشور بیش از یک سال است که در انتظار دریافت شان هستند.

به گفته گرین رسیدگی به درخواست های اقامت دائم گاهی به قدری کند و زمان بر است  که بسیاری از افراد قرار ملاقات خود را از دست می دهند.

بر اساس داده‌های بازیابی شده در  می 2022، حتی برای ساکنان دائمی که قصد دریافت شهروندی کانادایی خود را دارند، زمان‌رسیدگی بسیار طولانی بوده و به طور متوسط ​​27 ماه طول می‌کشد.

اما برای برخی از کانادایی‌های آینده، مانند کارولینا مارکوچی ساکن مونترال، این کار حتی بیشتر طول می‌کشد. او درخواست شهروندی خود را در سپتامبر 2019 ارسال کرد و آزمون شهروندی خود را در آگوست گذشته گذراند، اما نمی‌داند چه زمانی برای ادای سوگند دعوت خواهد شد.

او در تماس تلفنی به سی تی وی گفت: «این ناامیدکننده است که نمی‌توانم با آنها ارتباط داشته باشم و نمی‌دانم آیا  واقعا جدول زمانی معتبری وجود دارد یا باید سه سال دیگر صبر کنم.

برای سولانکی، بدترین بخش تجربه او در برخورد با بوروکراسی مهاجرت کانادا، زمان طولانی رسیدگی نیست، بلکه عدم ارتباط مقامات مهاجرت در مورد زمانی است که او می تواند منتظر پاسخ باشد.

“مشکل اصلی انتظار طولانی نیست. مشکل این است که آنها حتی به ما اطلاع نمی دهند چقدر باید منتظر بمانیم. زمان بلاتکلیقی ما کاملا نامشخص است و زندگی ما راهم بی ثبات و پر استرس کرده است چون هر تصمیم جدی در زندگی بستگی به مشخص شدن وضعیت اقامت مان دارد .”

در هفته دوم دسامبر 2019، زمانی که به طور رسمی اولین موارد COVID-19 در ووهان چین ظاهر شد، بیمارستان‌های سراسر کانادا عملا در شرایط بحرانی قرار داشتند.

ظرفیت بخش آی سی یو  بیمارستانهای اصلی در بریتیش کلمبیا 95.6 درصد، انتاریو 98 درصد و آلبرتا 93 درصد پر شده بود. در کبک،90.9 ظرفیت تخت ها  در بخش آی سی یود پر بود. بیش از ده پزشک مراقبت‌های ویژه که در هفت استان مختلف کار می‌کنند به روزنامه گلوب اند میل گفته‌اند ICU آنها در مواقع غیرهمه‌گیری مرتباً با تمام ظرفیت و  یا بیش از ظرفیت کار می‌کرد.

همچنین مدت‌ها قبل از همه‌گیری،سایر بخشهای بیمارستان‌های کانادا  دائما با ظرفیت کامل یا بالاتر از آن کار می‌کردند.

چیدن تخت ها در راهروها ، انتظارطولانی برای جراحی ویا حتی معاینه شدن در اتاق اورژانس، کمبود پرستار و پزشکان مراقبت های اولیه، بروز فاجعه برای بیمار در پی انتظار طولانی مدت برای عمل جراحی ،تمام  اینها بیش از 20 سال است که مشکلات اصلی مراجعان به شمار می آیند و دیگر اتفاق عادی در بیمارستانها محسوب می شوند.

بنابراین، طبیعی است وقتی  بخش کوچکی از بیماران کووید-19  نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند، بیمارستان‌های کانادا توانایی کمی برای جذب آن‌ها داشته‌ و سیاستمداران را مجبور می‌کند تا برخی از سخت‌ترین محدودیت‌ها و اقدامات بهداشت عمومی را در جهان اعمال کنندتا شاید از شمار این گونه بیماران نیازمند کاسته شود.

نباید فراموش کنیم وقتی همه‌گیری در نهایت به پایان می‌رسد، بحران ظرفیت همچنان وجود دارد و متاسفانه انتظار می‌رود که بدتر شود ؛چرا که نرخ امید به زندگی در حال افزایش است و افراد بیشتری با بیماری های مزمن زندگی می کنند.

ده ها کارشناس امور درمانی معتقدند راه حل فقط اضافه کردن کارکنان بیشتر یا ساخت بیمارستان های بیشتر نیست، بلکه مشکل در نحوه سازماندهی سیستم و پرداخت هزینه ها است.

به باور آنها برای حل مشکل ظرفیت کشور، رهبران باید در نهایت با مشکلات عمیق در ساختار مراقبت های بهداشتی کانادا مقابله کنند.

سرینیواس مورتی، پزشک مراقبت های ویژه کودکان در بریتیش کلمبیا در این زمینه گفت: «مشکل سیستم مراقبت های بهداشتی کانادا این است که در واقع یک سیستم نیست، بلکه مجموعه ای از ده ها سیستم مختلف است.

مراقبت های بهداشتی یک مسئولیت استانی است، بنابراین کانادا 13 مدل استانی و منطقه ای دارد.

در هر یک از این 13 مدل، سیستم های مبتنی بر بیمارستان و سیستم های منطقه ای وجود دارد. دکتر مورتی توضیح می‌دهد  سیستم‌های مراقبت داروخانه، سیستم‌های مراقبت اولیه، سیستم‌های مراقبت طولانی‌مدت گوناگونی وجود دارند و هر کدام با کارکنان، بودجه و ساختارهای مدیریتی خود عمل می کنند.

کشور در سال 2019( قبل از همه‌گیری) 267 میلیارد دلار برای مراقبت‌های بهداشتی هزینه کرد و بر اساس ارقام جدیدی که توسط موسسه کانادایی اطلاعات بهداشتی (CIHI) منتشر شده ،میزان این بودجه سال گذشته 308 میلیارد دلار بود.

با وجود اختصاص این بودجه قابل توجه ، مدل تأمین مالی سیستم در سطح کشور اصلا درست کار نمی کند . اکثر پزشکان برای بیمارستان ها کار نمی کنند. آنها صاحبان مشاغل کوچک و مستقل هستند که بر اساس بیمارانی که ویزیت می کنند به دولت فاکتور می دهند.

بودجه بیمارستان ها پیچیده و متنوع است ولی بودجه آنها مانند پزشکان با حجم بالا تامین نمی شود. نکته مهم اینجاست که از هیچ پزشکی در این سیستم برای سالم نگه داشتن جمعیت و ارائه سرویس خوب تقدیر نمی شود  و مشوق ها برای مراقبت با کیفیت بالاتراز بیمار در بیمارستان یا وجود ندارد و یا خیلی کم است .

رابرت فاولر، پزشک بیمارستان Sunnybrook تورنتو و رئیس سازمان تحقیقاتی Canadian Critical Care Trials، گفت: در حالت ایده‌آل، واحدهای مراقبت‌های ویژه باید نهایتا 80 درصد پر باشند، که تعادلی بین کارایی و انعطاف‌پذیری ایجاد می‌کند. اما حفظ این “ظرفیت” اضافی برای بیمارستانها گران است.

“ظرفیت”؛ فقط وجود یک تخت و امکانات پزشکی همران آن به صورت فیزیکی نیست بلکه پرسنل مورد نیاز برای آن تخت هم را شامل می شود و همگی هزینه زا هستند.

طی سالهای گذشته ، بیمارستان‌هایی که با کمبود نقدینگی مواجه بودند، تخت‌ها را به عنوان راهی برای صرفه‌جویی در تعداد کارکنان کاهش دادند. این کاهش ها باعث شد “ظرفیت” بیمارستانی کانادا در بین کشورهای توسعه یافته در پایین ترین میزان باشد.

داده‌های سازمان همکاری اقتصادی و توسعه نشان می‌دهد که تا سال 2019، کانادا تنها 1.97 تخت آی سی یو  به ازای هر 1000 نفر داشت. آن را با اسپانیا (2.48)، ایتالیا (2.6)، فرانسه (3) و آلمان (5.95) یا ایالات متحده مقایسه کنید که در سال 2018 دارای 2.46 تخت بودند.

کانادا در پیشگیری از مرگ و میر ناشی از COVID-19 عملکرد نسبتاً خوبی داشته است(همه کشورهای فوق وضعیت بدتری داشته اند ) اما  نباید فراموش کنیم کانادایی ها، به ویژه آنهایی که در انتاریو و کبک هستند،  با برخی از سختگیرانه ترین و طولانی ترین محدودیتها  زندگی کرده اند.

سال گذشته، صندوق مشترک المنافع مستقر در ایالات متحده عملکرد سیستم مراقبت های بهداشتی 11 کشور پردرآمد را تجزیه و تحلیل کرد. کانادا به دلیل عملکرد ضعیف در زمینه هایی مانند دسترسی به مراقبت، برابری و نتایج سلامت، رتبه دوم تا آخر را دارد (فقط از ایالات متحده جلوتر است).

کمبود بودجه دلیل عملکرد ضعیف ما نیست. قبل از همه گیری، کانادا حدود 12 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف مراقبت های بهداشتی می کرد که مطابق با سایر سیستم های جهانی است. دکتر مورتی می‌گوید کانادایی‌ها برای این دلارها ارزش کمتری دریافت می‌کنند.

به گفته شهردار، شهر ونکوور با هدف کسب میزبانی بازی‌های جام جهانی فوتبال می‌تواندتا سقف 5 میلیون دلار هزینه کند.

کندی استوارت روز سه شنبه ضمن اعلام رسمی کمپین کسب میزبانی اعلام کرد برای آوردن جام جهانی به  شهر در سال 2026 از هیچ تلاشی دریغ نخواهد کرد.

بودجه در نظر گرفته شده به طور قابل توجهی بیشتر از سال 2015 است؛ زمانی که شهرداری 1.5 میلیون دلار  برای آوردن جام جهانی زنان به ونکوور اختصاص داد.

در کنفرانس خبری، استوارت ابراز اطمینان کرد که شهر می تواند در این کمپین  برنده شود و به خبرنگاران گفت: اگر همه چیز درست پیش برود، ونکوور را در لیست شهرهای میزبان خواهید دید.

او با نخست‌وزیر جان هورگان هم عقیده است که مسابقات فوتبال می‌تواند راهی برای تقویت بخش گردشگری بریتیش کلمبیا باشد. بخشهای مختلف این صنعت در جریان همه گیری کووید در چند سال اخیر به شدت آسیب دیده است.

استوارت در ادامه گفت :«ما ابتدا در نظر  داشتیم میزبانی جام جهانی 2026 را  بدون هزینه اضافی کسب کنیم، اما با توجه به فرصت فوق العاده ای که در انتظارمان است … در هفته های آینده به شورای شهر توصیه خواهم کرد  بودجه کسب میزبانی را به نسبت جام جهانی 2015 سه برابر کنیم. و تا 5 میلیون دلار به صورت نقدی و غیر نقدی برای کسب میزبانی متعهد شویم.»

با توجه به اینکه امسال زمان انتخاب شهردار جدید برای ونکوور است ، برخی این اختصاص بودجه ناگهانی و علاقه وافر استوارت به کسب میزبانی جام جهانی  را بی ارتباط با تلاش او برای پیروزی مجدد در انتخابات نمی دانند.

گزارش جدید وزارت دارایی  فدرال نشان می‌دهد  والدین مجرد، خانواده‌های کم درآمد و مهاجران اخیر بیشتر از سایر گروه‌های جامعه بخشی از درآمدشان را بابت مالیات از دست می دهند.

این موضوع درمورد کارگرانی که در کبک زندگی می‌کنند و افرادی که بین 35 تا 44 سال سن دارند هم  تا حد زیادی صدق می کند.

در برخی موارد، تجزیه و تحلیل فدرال نشان داد که این گروه از کارگران به احتمال زیاد 50 درصد یا بیشتر از درآمدهای خود را با مالیات های بالاتر، بازگرداندن مزایا یا ترکیبی از این دو جبران می کنند.

در این گزارش همچنین خاطرنشان شده زنان هم  بیشتر از مردان و حدود 60 درصد یا بیشتر از درآمد اضافی خود را از دست می‌دهند.

کاترین اسکات، اقتصاددان ارشد مرکز کانادایی سیاست‌های جایگزین، می‌گوید این مطالعه به درخواست‌های طرفداران مبارزه با فقر و کسب‌وکارها برای بازنگری گسترده در سیستم مالیاتی اعتبار می‌بخشد.

او گفت که بازنگری ضروری است زیرا سیستم مالیاتی بر اساس سیستم درآمدی در گذشته  دور طراحی شده است و به طور کامل  ساختار کنونی اقتصاد را  در بر نمی گیرد و در میان مردم عده زیادی هستند که  انتخاب های دشواری  برای کار بیشتر انجام می دهند ولی لزوما درآمد بسیار بیشتری  به دست نمی آورند.

بر اساس داده‌های سال 2017، کارگران به‌ازای هر 1000 دلار افزایش درآمد، 341 دلار از دست دادند.

از این مبلغ، حدود 146 دلار به پرداخت‌های مالیات بر درآمد فدرال بالاتر، 23 دلار به کاهش مزایای فدرال مانند مزایای کودکان کانادایی و 45 دلار از مالیات بر حقوق مرتبط و بقیه ترکیبی از مالیات و مزایای استانی بود.

بیشترین ضربه  را  افرادی می خورند که  بین 24739 تا 33724 دلار درآمد داشتند . این گروه  به طور متوسط ​​به ازای هر 1000 دلار درآمد اضافی حدود 413 دلار از دست دادند. این میانگین درست بالاتر از ضرر 10 درصد از افراد درآمدی بود.

این مطالعه مشخص کرد نسبت کارگران کم درآمدی که 50 درصد یا حتی  بیشتر از درآمد اضافی خود را  بابت مالیات از دست داده اند، دو برابر نسبت کارگرانی است که در گروه درآمدی بالای کشور قرار دارند.

در این گزارش تاکید شده با توجه به نتایج این بررسی ،بخش بزرگی از جمعیت با احتمال از دست دادن نیمی و یا بیشتر از درآمد اضافی خود مواجه هستندو چنین مسئله ای می تواند می‌تواند «موانعی برای موفقیت سیاست‌هایی با هدف افزایش عرضه نیروی کار» باشد.

درک اینکه چگونه تعامل مالیات‌های بالاتر و کاهش مزایا بر تصمیمات کارگران تأثیر می‌گذارد، سال‌ها تمرکز بوروکرات‌ها برای راه حل مشکل کاهش انگیزه‌ کار بوده است.

به گفته گاریما تالوار کاپور-مدیر اندیشکده ضد فقر Maytree-  تعیین «نرخ‌های مالیاتی مؤثر » می‌توانند مسیری را به سیاست‌گذاران نشان دهند تا مردم را تشویق به کار بیشتر کنند

به باور او  سیاست گذاران باید به دنبال راه هایی برای کمک به کارگران کم درآمد به ویژه در حفظ مزایا باشند و در عین حال وابستگی آنها به بازار کار را نیز تقویت کنند.

حداقل دستمزد فدرال به 15.55 دلار در ساعت در ماه آوریل افزایش یافت

وزارت اشتغال و توسعه اجتماعی کانادا (ESDC) اعلام کرد از ابتدای آوریل حداقل دستمزد فدرال از 15 دلار به 15.55 دلار در ساعت  افزایش می یابد.

حداقل دستمزد فدرال فقط برای کسانی که در مشاغل تحت نظارت ذولت فدرال کار می کنند، مانند بانک ها، خدمات پستی، حمل و نقل بین استانی و شرکت های فدرال اعمال می شود. برای کارمندان شاغل در مشاغلی که توسط دولت فدرال مدیریت نمی شوند، حداقل دستمزد استانی اعمال می شود.

ESDC می گوید که افزایش حداقل دستمزد 55 سنتی معادل افزایش 3.4 درصدی نرخ تورم در سال 2021 است که توسط اداره آمار کانادا گزارش شده است.

در استان ها و مناطقی که حداقل دستمزد بالاتر از نرخ فدرال دارند، دستمزد بالاتر اعمال می شود. در حال حاضر، این فقط در مورد Nunavut که حداقل دستمزد 16 دلار در ساعت دارد، صدق می کند. یوکان همچنین حداقل دستمزد خود را به 15.70 دلار در ساعت در اول آوریل افزایش می دهد.

سایر استان‌هایی که حداقل دستمزدها را در اول آوریل معرفی می‌کنند عبارتند از P.E.I، نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور و نوا اسکوشیا. انتاریو از اول سال جدید حداقل دستمزد خود را به 15 دلار در ساعت افزایش داد. در کبک هم از اول ماه می حداقل دستمزد به 14.25 دلار خواهد رسید.

با این حال، مدافعان می گویند که این افزایش ها برای جبران هزینه های اولیه زندگی در اکثر شهرهای کانادا کافی نیست. بنا به گزارشی که اخیرا از سوی Living Wage Canada منتشر شد،حداقل دستمزد برای  باید حداقل 20.52 دلار  در ونکوور، 18.60 دلار در کلگری، 22.08 دلار در تورنتو و 18.60 دلار در اتاوا باشد تا هزینه های اولیه زندگی خانواده های کارگر را پوشش دهد.

پنت هاوسی در ونکوور  که بزرگ‌ترین کاندو در غرب کانادا هم محسوب می شود، با قیمتی افسانه ای اکنون گران ترین  آپارتمان در کانادا محسوب می شود.

این پنت هاوس با منظره اقیانوس با قیمت 49 میلیون دلار درCoal Harbour واقع شده  و توسط مشاوران املاک به عنوان “بهترین بهترین ها” معرفی شده است.

کسانی که پشت فهرست کاندو هستند، می گویند که دارای آسیاب کاری سفارشی است و سه طبقه بالای برجی را که در آن قرار دارد را شامل می شود.

به گفته مشاوران املاک، این  کاندو با مساحت 13000 فوت مربع  در ساختمانی به نام  Three Harbor Green  واقع شده  و گفته می شود بزرگترین پنت‌هاوس لوکس کنار اقیانوس در کشور است.

این خانه با چهار خواب و پنج حمام در خیابان تورلو شماره 277 مناظر وسیعی از کوه‌های نورث ونکوور، اقیانوس و همچنین مکان‌های دیدنی از جمله پل لاینز گیت و  استنلی پارک ارائه می‌کند.

عناصر طراحی آن  شامل کفپوش کاشی ساخته شده از اونیکس و مرمر، چوب سخت بلوط، شیشه دمیده و یک شومینه سنگی به ارتفاع 10 فوت است.

این پنت هاوس در سال 2012 ساخته شد و در سال 2016 دوباره طراحی شد و شامل یک بالکن و دو تراس روی پشت بام است. همچنین  دارای یک گاراژ اختصاصی با هفت خودرو و سه انباری “با امنیت بالا” است

با اینکه برای بسیاری حتی خرید یک کاندو یک خوابه در شهر چالش بزرگی است و برخی خریداران ناچار می شوند به حومه شهر نقل مکان می کنند ،خانه های لوکس برای برخی خریداران و سرمایه گذاران در شهر  هنوز مقرون به صرفه به نظر می رسد.

بر اساس گزارشی که توسط Sotheby’s International Realty در ژانویه منتشر شد، فروش خانه هایی که بیش از 4 میلیون دلار فهرست شده بودند، در سال گذشته 171 درصد افزایش یافت.

و با نگاهی به لیست های فوق لوکس، مشخص می شود حتی فروش خانه هایی که بیش از 10 میلیون دلارقیمت داشتند هم بیشتر شده است .