مهاجرانی که به نیوبرانزویک نقل مکان میکنند جمعیت این استان را بالاتر برده‌اند و آن را به رقم رکوردشکن بیش از 780 هزار نفر رسانده‌اند، اما نگاهی نزدیک‌تر به ارقام نشان می‌دهد که خیلی از آن‌ها نمی‌خواهند آنجا زندگی کنند.
تد مک‌دونالد، مدیر انستیتو تحقیقات، داده‌ها و تعالیم دانشگاه نیوبرانزویک مشغول جمع‌آوری داده‌هایی درباره این بوده که چند نفر تحت برنامه استانی مهاجرتی به آنجا می‌روند و می‌مانند.
او گفت: «دلیل انجام این کار این است که بهتر بتوانیم در زمینه جذب و حفظ مهاجران سیاست‌گذاری کنیم.»
برنامه استانی مهاجرت اجازه می‌دهد استان بتواند درخواست‌های مهاجرت را برای تایید فدرال، اسپانسر و تسریع کند. برنامه کارکنان بامهارت یا افراد تجاری باتجربه و خانواده‌هایی را وارد استان می‌کند که می‌خواهند آنجا زندگی کنند.
داده‌ها از اسناد ورود به استان از طریق برنامه مهاجرتی جمع‌آوری و با اسناد پزشکی افراد تطابق داده می‌شود. اگر مهاجران استان خود را تغییر بدهند، شماره‌های مراقبت از سلامت با تاریخ‌ها تعویض می‌شود.
داده‌ها نشان می‌دهد که نرخ حفظ مهاجران در سال اول بعد از ورود بالاست اما بعد ارقام تغییر می‌کند. در سال اول حدود 75 درصد از مهاجران حفظ می‌شوند. طی سه سال این رقم به 60 درصد کاهش پیدا می‌کند و بعد از پنج سال تنها نیمی از آن‌ها هنوز در استان ساکن هستند.
یکی از نکات غیرعادی این است که تعدادی از درخواست‌دهندگان هرگز ظاهر نمی‌شوند. این امر می‌توان به این دلیل باشد که آن‌ها هرگز وارد نیوبرانزویک نمی‌شوند بلکه به فاصله کمی بعد از ورود به استان، آنجا را ترک میکنند یا اسنادشان به دلیل تاریخ تولد غلط یا تفاوت در نحوه هجی شدن نام‌شان، پیدا نمی‌شود.
در گزارش همچنین آمده که نیوبرانزویک تنها حدود 64 درصد از مهاجران مورد هدف ورودی از طریق برنامه مهاجرت خود را حفظ می‌کند.
تعداد زیادی از مهاجران به طور مداوم از چین وارد می‌شوند و از سال 2013 به بعد تعداد مهاجران ورودی از این کشور 100 نفر بوده است. اما تعداد مهاجران فیلیپینی از سال 2016 به شدت افزایش داشته و در سال 2017 به 170 نفر رسیده است. داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که شانس ماندن فیلیپینی‌ها در نیوبرانزویک بسیار بیشتر است و چینی‌ها، ایرانی‌ها و ویتنامی‌ها کمتر آنجا باقی می‌مانند.
مک‌دونالد گفت نگه داشتن مهاجران در یک استان کوچک و روستایی مانند نیوبرانزویک کار بسیار چالش‌برانگیزی است. او گفت: «حفظ جمعیت مهاجران مسئله بزرگی برای نیوبرانزویک است. این مشکل بزرگی برای تمام مناطق غیر از تورنتو، مونترال و ونکوور است.»
در مرحله بعد، محققان به این مسئله نگاه میکنند که چرا احتمال باقی ماندن تعدادی از مهاجران بیشتر و احتمال ترک کردن دیگران بیشتر از بقیه است. مک‌دونالد گفت: «در این مطالعه ما به بررسی این مسئله پرداختیم که چه اتفاقی دارد می‌افتد. و حالا می‌خواهیم به این مسئله نگاه بیندازیم که چرا این اتفاق دارد می‌افتد.»
