قیمت مسکن

اگر نسل جوان کانادا درباره وضعیت مالی‌شان برداشت درستی داشته باشند، باید حقیقت تلخی را بپذیرند چرا که پس از افزایش متناوب قیمت مسکن ، حتی نیمی از آن‌ها هم نمی‌توانند خانه خود را صاحب بشوند.

مطالعه‌ای جدید تز سوی شرکت مالیات و مشاره KPMG انشان می دهد تنها 54 درصد از افراد بین 23 و 38 ساله که مورد نظرسنجی قرار گرفته‌‌اند باور دارند می‌توانند صاحب‌خانه بشوند.

این شرکت در گزارش خود نوشت «این کاهشی عظیم نسبت به درجات مالکیت خانه نسل‌های قبلی است» و افزود نرخ مالکیت خانه در حال حاضر برای نسل‌های 35 سال به بالا بیش از 70 درصد است.

مشاوران این شرکت تنها افرادی نیستند که اخطار می‌دهند که با توجه به وضعیت فعلی قیمت مسکن، کانادا دارد به سمت تبدیل شدن به کشوری از اجاره‌نشین‌ها می‌رود. و این یعنی کشور نیازمند مسکن اجاره‌ای بیشتر از سهم کل موجودی مسکن خواهد بود. مشکل اینجاست که این اتفاق نیفتاده است. با وجود اینکه طی سال‌های اخیر وضع ساخت‌و‌ساز مسکن اجاره‌ای خوب بوده، سرعت رشد آن به اندازه کافی بالا نیست.

مارک کنی رییس و مدیر عامل صندوق املاک آپارتمان کانادایی (CAP) که یکی از بزرگ‌ترین مالکان ساختمان‌های آپارتمانی کشور است، گفت: «همه‌مان که داریم وارد سه شهر بزرگ (تورنتو، مونترال و ونکوور) می‌شویم نیازهای مسکن داریم و هیچ راهکاری هم وجود ندارد. بله، ساخت‌و‌ساز جدید داریم، اما کافی نیست و کار نمی‌کند. داریم در سه شهر بزرگ عمیق‌تر وارد بحران می‌شویم.»

در سال‌های اخیر نرخ‌های اجاره‌خانه به شدت افزایش یافته و متخصصان می‌گویند این به خاطر افزایش تقاضاست. خیلی از افرادی که می‌خواستند خانه بخرند باید مدت بیشتری در مسکن اجاره‌ای بمانند چون قیمت خانه بالاست و این مسئله فشار افزایشی بیشتری به قیمت اجاره‌خانه می‌آورد.

در عین حال، رشد جمعیت کانادا به سریع‌ترین میزان خود در چند دهه اخیر رسیده و دولت فدرال درجات مهاجرت را به بیش از 300 هزار نفر در سال‌های اخیر رسانده است. انتظار می‌رود این هدف دوباره تا سال 2021 افزایش پیدا کند و به 350 هزار نفر برسد. به این رشد طبیعی جمعیت را هم اضافه کنید و نتیجه این می‌شود که کانادا دارد هر سال نیم میلیون ساکن اضافه می‌کند.

رویال بانک کانادا اوایل امسال تخمین زد که تورنتو برای حرکت هم‌سرعت با رشد جمعیت باید مقدار ساخت‌و‌ساز آپارتمان‌های خود را دو برابر کند. 

سیاستمداران گام‌هایی برای رسیدگی به این مسئله برداشته‌اند. دولت فدرال دارد یک استراتژی ملی مسکن اجرا می‌کند که نقشه‌ای 10 ساله برای ساختن 125 هزار واحد مسکونی و رسیدگی به نیازهای مسکن بیش از نیم میلیون خانوار کانادایی است.

در درجه استانی، انتاریو و بریتیش کلمبیا دارند تا حدودی به جلو حرکت می‌کنند و برنامه‌هایی برای افزایش تراکم دارند. دولت انتاریو از شر کنترل‌های اجاره‌ای دولت لیبرال قبلی خلاص شد و سعی داشت کاری کند خانه‌های اجاره‌ای بیشتری ساخته بشود اما داده‌ها نشان می‌دهد که همه اینها اثری بر درجات ساخت‌و‌ساز اجاره‌ای نداشته است.

از سوی دیگر سازندگان و سرمایه‌گذاران سازمانی املاک می‌گویند ساختن مسکن سخت است. در بسیاری از شهرها سه تا چهار سال طول می‌کشد تا فقط جوازها و تاییدیه‌های لازم برای شروع ساخت‌و‌ساز صادر شود. محل ساخت محدود می‌شود و در بعضی جاها کمبود زمین آماده ساخت‌و‌ساز وجود دارد.

اما نکته مثبت این است که ارزش آپارتمان‌های اجاره‌ای دارد افزایش پیدا می‌کند. الف هندری، مدیر عامل Homestead Land Holdings در تورنتو گفت:‌ «تقاضا برای این محصول باورنکردنی است». او تخمین می‌زند که پول زیادی منتظر ورود به سرمایه‌گذاری مسکن اجاره‌ای است.

بنابراین اگر نمی‌توانید پول خرید یک خانه را پرداخت کنید ممکن است منطقی باشد که سهمی در یک شرکت آپارتمان اجاره‌ای عمومی خریداری کنید. سود آن ممکن است به پرداخت اجاره‌خانه‌های جهشی شما کمک کند.

ده‌ها تراکتور در ادامه اعتصاب کارکنان راه آهن کیسه‌هایی پر از دانه‌های ذرت را کنار دفتر حوزه انتخابی جاستین ترودو خالی کردند و خواستار واکنش اتاوا شدند.

حدود 3200 کارمند راه آهن که اعضای اتحادیه Teamsters Canada Rail Conference هستند سه‌شنبه گذشته کار خود را رها کردند. آن‌ها از بیست‌و‌سوم جولای تا به حال بدون قرارداد بوده‌اند و می‌گویند نگران ساعت‌های طولانی کاری، خستگی و شرایط کاری خطرناک هستند.

دوشنبه اتحادیه نوار صوتی ضبط شده از یک مدیر راه آهن را پخش کرد که از یک راننده قطار می‌خواهد قطار را به مکانی نزدیک پیکرینگ انتاریو منتقل کند تا آنجا یک تیم دیگر بتواند به کار ادامه بدهد. او پاسخ می‌دهد که خودش و مهندس لوکوموتیو به خاطر خستگی نمی‌توانند این کار را درست انجام بدهند. اتحادیه می‌گوید این فرد به مدت دو هفته بدون حقوق از کارش معلق شد چون نمی‌خواست قطار را داخل مناطق مسکونی تورنتو حرکت بدهد.

فرانسوا لاپورت رییس تیمسترز کانادا در بیانیه‌ای گفت: «این نشان می‌دهد که مدیریت راه آهن اهمیتی به سلامت و ایمنی اعضای ما و عموم مردم نمی‌دهد و به همین دلیل است که اعتراض کرده‌ایم. این اتفاق به طور مداوم در سراسر صنعت ریل می‌افتد و کارمندان تهدید می‌شوند.»

بسیاری از مزرعه‌داران می‌گویند شرایط کاری بد کارمندان ریل را درک می‌کنند اما خودشان هم نگران هستند در سالی که برداشت‌شان خوب نبوده و توسط تنش‌های تجاری با چین ضربه خورده‌اند نتوانند بار خود را به بازار برسانند.

در مونترال، اتحادیه تولیدکنندگان محصولات کشاورزی کبک خواستار وضع قوانین خاص برای بازگرداندن کارمندان راه آهن نشده اما می‌خواهد ترود و دولتش «روی راه آهن فشار بگذارند» تا به حمل‌و‌نقل پروپان اولویت بدهد.

مزرعه‌داران از پروپان برای گرم کردن آغل‌ها و مرغدانی‌های خود استفاده می‌کنند و برای خشک کردن ذرت پیش از ذخیره کردن آن هم به آن نیاز دارند. دومینیک لرو یک مزرعه‌دار ذرت که عضو انجمن مزرعه‌داران ذرت کبک هم هست می‌گوید این مسئله مخصوصا امسال صدق می‌کند که برداشت به طوری غیرعادی خیس بوده است.

او هیچ پروپانی ندارد و می‌گوید اتاوا باید دست به عمل بزند. او گفت: «آن‌ها یا باید اعتراض‌ها را حل کنند، مشکل را حل کنند، مذاکرات را حل کنند یا با ما ریسک بپذیرند. چون اگر ما برداشت خود را از دست بدهیم درآمدمان را از دست می‌دهیم و مزرعه‌داران باید پیش از برف برداشت خود را انجام بدهند.»

لرو اضافه کرد: «همه چیز هنوز در زمین است. من صاحب بالابر ذرت هم هستم و برای دیگر مزرعه‌داران هم ذرت خشک می‌کنم. آن‌ها هم مجبور هستند برداشت‌شان را در زمین رها کنند چون من نمی‌توانم آن را خشک کنم. بنابراین این مسئله برای آن‌ها، برای من، برای خانواده‌های‌مان و برای همه بسیار استرس‌آور است.»