با وجود اینکه ثروت نفتی عظیمی در کانادا نهفته است، اما به زعم کارشناسان بازار انرژی برخی از رای‌دهندگان دوست دارند این ثروت دست نخورده باقی بماند و شرکتی به سراغ استخراج نفت نرود.
در کمپین های انتخابات احزاب رقیب ، انرژی و محیط زیست یکی از مسائل سیاست‌گذاری کلیدی است و تا حدی می تواند بر نتیجه انتخابات تاثیر بگذارد . بیشتر افراد قبول دارند که نتیجه این رای هم برای آینده بخش انرژی کانادا حیاتی خواهد بود.
نه تنها این رای آینده مالیات‌های کربنی، تایید کشیدن لوله‌های نفتی و قوانین محیط زیستی را تعیین می‌کند، در عین حال رفراندومی برای تعیین کردن نتیجه نزاعی است که در مرکز هویت کشور قرار گرفته است: آیا کانادا یک ابرقدرت نفتی جهانی است یا رهبری در مبارزه با تغییرات اقلیمی است؟
ترودو و حامیان لیبرال او می‌گویند که می‌تواند هر دو باشد و از سودهایش از فروش نفت و گاز برای تامین سرمایه راه‌حل‌های انرژی سبز استفاده کند. او می‌گوید بیشتر از نخست‌وزیر قبلی محافظه‌کار از این صنعت حمایت کرده و 4.5 میلیارد دلار برای نجات دادن یک پروژه کلیدی لوله‌های نفتی از کنسل شدن خرج کرده و در عین حال مورد انتقاد حامیان محیط زیست قرار گرفته است.
اما منتقدان او از جمله رقیب اصلی‌اش اندرو شی‌یر رهبر محافظه‌کاران او را به خاطر رها کردن یک خط نفتی در بریتیش کلمبیا، عدم حمایت از یک خط دیگر به سمت ساحل شرقی کانادا و تصویب کردن قانونی که آن‌ها می‌گویند باعث می‌شود تایید شدن پروژه‌های انرژی عظیم غیرممکن شود، می‌کوبند. اینکه ترودو در یک ملاقات شورای شهر در انتاریو در سال 2017 گفته بود کشور باید طرح استخراج و انتقال نفت شیل را کنار بگذارد باعث شده این حس تشدید بشود که نه فقط سیاست‌گذاری‌های خاص بلکه کل موجودیت این صنعت به زودی به رای گذاشته خواهد شد.
یک سال پیش وضعیت خطوط نفتی بحرانی شد و باعث شد قیمت نفت خام سنگین کانادایی به زیر 15 دلار به ازای هر بشکه برسد و دولت آلبرتا را مجبور کند میزان تولید را به صورت اجباری پایین بیاورد تا از یک سقوط کامل جلوگیری شود. با وجود اینکه قیمت‌ها دوباره افزایش پیدا کرده‌اند، وضعیت هنوز خطرناک است و باعث شده اقتصاد آلبرتا ضربه بخورد و مخالفت با دولت فدرال ترودو بیشتر بشود.
این مشکل سیاسی در پیشنهاد گسترش خطوط نفتی ترنس ماونتین هم به چشم می‌خورد که نفت خام سنگین استخراج شده نزدیک به فورت مک‌موری را حمل می‌کند. در سال 2013، شرکت کیندر مورگان از هیوستون که آن موقع صاحب آن بود تایید فدرال برای سه برابر کردن ظرفیت این خط را دریافت کرد و قول داد محدودیت‌ها را حذف کند و کمک کند نفت خام کانادایی به بازارهایی جدید در آسیا برسد. اما این پیشنهاد تا حدی با چالش‌های قانونی، اعتراض‌ها و قول‌های دولت بریتیش کلمبیا برای بلوکه کردن آن مواجه شد که تا سال گذشته کیندر آماده رها کردن آن شده بود.
بعد در حرکتی که کل کشور را شوکه کرد، دولت ترودو وارد شد تا آن را بخرد و قول داد آن را می‌سازد. با این وجود موضع لیبرالها در آلبرتا محافظه‌کار تقویت نشد و فقط به وجهه او در میان حامیان محیط زیست آسیب زد. با وجود اینکه مخالفت‌های بسیاری هنوز وجود دارد، ساخت این پروژه آغاز شده است.
به این ترتیب سیاست انرژی ترودو ممکن است باعث دور شدن هر دو سوی بحث از او بشود و دارد بیش از پیش تبدیل به مسئله‌ای عمیقا جداکننده درسراسر کشور می‌شود. این حقیقتی است که شی‌یر دارد از آن استفاده می‌کند و حزب محافظه‌کار خود را به عنوان قهرمان صنعت نفت به تصویر می‌کشد و قول می‌دهد قوانین سفت‌و‌سخت محیط زیستی وضع شده توسط ترودو را بر چیند. با توجه به اینکه حمایت از حزب سبز با رهبری الیزابت می هم به بالاترین میزان خود رسیده، او هم ممکن است راهی برای ورود ببیند.
نظرسنجی‌های فعلی نشان می‌دهند که رقابتی نزدیک شکل خواهد گرفت و لیبرال‌های ترودو اکثریت خود را از دست خواهند داد. این امکان شکل‌گیری یک دولت لیبرال حداقلی با همراهی افرادی با ذهنیت حمایت از محیط زیست از جمله حزب سبز و حزب نیو دموکرات را افزایش می‌دهد که این یک سناریوی بسیار بد برای حامیان شن‌های نفتی خواهد بود اما می‌توان گفت چیزی است که بیشتر رای‌دهندگان می‌خواهند.
شکل‌گیری یک اقلیت دولت ترودو با می از حزب گرین و جگمیت سینگ از حزب دموکرات نو باعث می‌شود صنعت نفت بیشتر تحت فشار قرار بگیرد و منجر به تنش‌های بیشتر در آلبرتا بشود. این تنش‌ها حتی ممکن است امکان درخواست‌ها برای جدایی از کانادا را هم تشدید کند.
