پس از اوج گرفتن پاندمی کووید-19، ورودی‌های به کانادا محدود شدند و امکان ورود مسافران از دیگر کشورها تا حد زیادی کاهش یافت.
بسیاری از دانشجویان بین‌المللی و کارکنان مهاجر دور مانده‌اند. عزیزان در دو طرف مرزها قرار گرفته‌اند.
حتی پناهجویان هم بیرون مانده‌اند. اما بعضی‌ها می‌گویند زمان تغییر دادن این مسئله از راه می‌رسد. بسیاری از متخصصان می‌گویند کانادا نمی‌تواند درهایش را نسبت به دنیا بسته نگه دارد و منتظر جهانی شدن واکسن کروناویروس باشد چون این اتفاقی است که بعضی‌ها می‌گویند تا سال 2024 ممکن است به وقوع نپیوندد.
کانادا چطور می تواند مرزهایش را به مسافران باز کند؟ آیا این کار باید به تدریج و با ایمنی انجام شود؟
دکتر ویوک گوئل متخصص کارگروه فدرال کووید-19 میگوید: «نمی‌توانیم بدون درنظر گرفتن زمان محدودیت‌های مرزی را اعمال کنیم. این واقعا ما را به این سوال می‌رساند که چطور به شیوه‌ای امن دوباره مرزها را باز کنیم و در عین حال تمام کارهایی که داخل کشورمان انجام شده را حفظ کنیم تا دوباره بیماری گسترش نیابد؟»
پیش از ارزیابی اینکه کانادا چطور می‌تواند محدودیت‌های مرزی را تسهیل کند، احتمالا باید این سوال پرسیده شود که آیا بسته ماندن مرزها نتیجه داشته یا نه. جواب این سوال خیلی هم آسان نیست.
استیون هومن مدیر «آزمایشگاه استراتژی جهانی» و استاد بهداشت جهانی و قانون و علوم سیاسی دانشگاه یورک میگوید: «وقتی به بسته ماندن مرزها از زاویه علم نگاه کنیم، شواهد خیلی زیاد نیست چون تجربه‌ای از این منظر در زمینه بسته ماندن مرز و پاندمی نداشته‌ایم. ممکن است این امر کاملا مفید باشد، اما هنوز تحقیقاتی که آن را ثابت کند، نداریم.»
وقتی نخستین بار این خبر در ژانویه و فوریه منتشر شد که ویروسی بسیار واگیردار در چین سر برآورده، کشورهایی از جمله کانادا از راهبردهای سازمان بهداشت جهانی پیروی کردند و مرز را باز نگه داشتند و متکی بر بررسی نقاط ورودی بودند.
در مارس به استثناء چند مورد، سفر غیرضروری ممنوع اعلام شد و بازدیدکنندگان ورودی در معرض یک پرسشنامه سلامت و قرنطینه اجباری 14 روزه قرار گرفتند. مجموعه‌ای از تدابیر سلامت در بیشتر کشورها اعمال شده که شامل فاصله‌گذاری اجتماعی، شستن مداوم دست‌ها و استفاده از ماسک می‌شود. همه این‌ها باعث شده تعیین کردن اینکه تدابیر مرزی چقدر مفید هستند، تقریبا غیرممکن شود.
هومن میگوید: «ما شاهد مقبولیت نظر دولت، دانشمندان و وکلا درباره حرکاتی که بهتر هستند بوده‌ایم. مسلما باید به علم و قانون عمل کنیم، اما تدابیر مرزی بر پایه چیزهایی بسیار بیشتر از علم و قانون هستند. در نهایت، اعمالی که در مرز انجام می‌شود سیاسی هستند».
تمی ژاربو سخنگوی سازمان میگوید: «شواهد اپیدمیولوژی نشان داده که بعد از آن تدابیر مرزی، موارد وارد شده کووید-19 به کشور به شدت کاهش پیدا کردند و از 3840 مورد تایید شده و احتمالی در مارس به متوسط 175 مورد در ماه طی ماه‌های آینده رسیدند. کشورهای دیگر هم به صورت مشابه نشان داده‌اند بعد از اعمال تدابیر قرنطینه تعداد موارد ورودی به کشور بسیار کاهش یافته است.»
موارد جدید ابتلا به کووید-19 در کانادا تا حدود زیادی از طریق انتقال در جامعه پخش شده‌اند و به نظر می‌رسد مسئولان به خوبی توانسته باشند موارد را شناسایی و ردیابی کنند. این اتفاق با این وجود افتاده که تعدادی آمریکایی قوانین قرنطینه را زیر پا گذاشتند و در مسیر حرکت به آلاسکا از طریق کانادا احتمال قرار گرفتن در معرض ویروس را ایجاد کردند.
کلی لی استاد بهداشت عمومی دانشگاه سایمون فریزر و رییس تحقیقات کانادای حاکمیت بهداشت جهانی میگوید: «مردم فکر می‌کنند محدودیت‌های سفر راهکاری همه جانبه برای مشکل است. آنها فکر می‌کنند که اگر فقط مرز را ببندیم، همه چیز درست می‌شود. مسلما اینطور نیست و به همین دلیل آنها تنبل می‌شوند.»
لی بخشی از یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی است که دارد بررسی می‌کند محدودیت‌های مختلف چطور می‌توانند در مقابله با کووید-19 مفید باشند و امید این است که بتوانند ابزاری برای راهنمایی سیاست‌گذاری‌های مرزی بین‌المللی طی پاندمی خلق کنند.
او میگوید: «ما باید مردم را آگاه کنیم که محدودیت‌های مرزی فقط یکی از تدابیر هستند. اینطور نیست که فقط مرز را ببندید و به نحوی پاندمی تمام شود. کانادا می‌تواند مرزهایش را به روی مسافرانی از کشورهایی باز کند که گسترش کروناویروس در آنها تحت کنترل است.»
