حزب محافظه کار کانادا

نتایج یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که اگر انتخاباتی در فصل پاییز برگزار شود، نخست‌وزیر جاستین ترودو موقعیت خوبی برای مبارزه خواهد داشت چون توانسته در دوران پاندمی کووید-۱۹ به خوبی از کانادایی‌ها مراقبت کند و اقتصاد را همچنان فعال نگاه دارد. 

پاسخ‌دهندگان این نظرسنجی که توسط لجر و انجمن مطالعات کانادایی انجام شد، نظرات متفاوتی درباره احتمال برگزاری یک رای اطمینان داشتند که می‌تواند در پاییز باعث برگزاری انتخابات فدرال شود. ۴۲ درصد گفتند با انتخابات مخالف هستند و ۳۸ درصد موافق بودند.

اما اگر انتخابات برگزار شود، ۳۸ درصد گفتند از لیبرال‌های ترودو حمایت می‌کنند و این در حالی است که حمایت برای محافظه‌کاران ۳۰ درصد بود. ۱۸ درصد گفتند به حزب  نیو دموکرات رای می‌دهند و ۶ درصد حامی گرین‌ها بودند.

در کبک، حزب بلوک کبکوا از ۳۳ درصد حمایت برخوردار بود که از نظر آماری در آن استان تقریبا با ۳۲ درصد لیبرال‌ها برابری می‌کرد. محافظه‌کاران با فاصله با ۱۶ درصد حمایت در رتبه سوم و  نیو دموکرات  و گرین‌ها به ترتیب با ۱۲ درصد و ۴ درصد در رتبه‌های بعدی قرار داشتند.

در مورد مسایلی که احتمالا در صدر کمپین انتخاباتی پاییز باشند، ترودو مقابل رقبای خود از حمایت قابل توجهی برخوردار بود.

او به عنوان رهبری دیده شد که می‌تواند بهترین کار را در زمینه بازگرداندن اقتصاد پاندمی زده کشور به حالت عادی انجام دهد. در این زمینه ۳۰ درصد از او حمایت کردند و ۲۰ درصد از اوتول پشتیبانی داشتند. حمایت برای سینگ ۱۱ درصد و بلانشت فقط ۳ درصد بود.

با ۲۷ درصد، ترودو همچنین به عنوان بهترین رهبر برای مدیریت کسری بودجه فدرال انتخاب شد که تخمین زده می‌شود امسال به خاطر پاندمی به تقریبا ۳۵۰ میلیارد دلار برسد. حمایت از اوتول ۲۳ درصد، سینگ ۹ درصد و بلانشت ۳ درصد بود.

ترودو با ۳۵ درصد حمایت همچنین به عنوان بهترین رهبری انتخاب شد که می‌تواند از کانادایی‌های آسیب دیده از پاندمی حمایت کند. بعد از او سینگ با ۱۹ درصد، اوتول با ۱۳ درصد و بلانشت با ۳ درصد قرار گرفتند.

بعد از یک وقفه بیش از چهار ساله از سیاست، وزیر سابق کابینه پیتر مک‌کی رسما کمپین خود برای به دست آوردن رهبری حزب فدرال محافظه‌کار را نزد جمعیت زادگاه خودش یعنی نووا اسکوشا اعلام کرد.

او گفت این کار را می‌کند چون دولت لیبرال فعلی دارد زندگی کانادایی‌ها را سخت‌تر می‌کند و او نمی‌خواهد بی‌حرکت بایستد و امیدوار باشد که شاید کسی بتواند کاری انجام بدهد. 

او گفت: «اینجا هستم تا گامی بردارم و تلاش خودم را برای متحد کردن کشور انجام بدهم، تا کارم را بکنم و با دیگران به ساختن یک زندگی بهتر برای همه ما کمک کنم.»

مک‌کی در یک سخنرانی 23 دقیقه‌ای به تجربه گذشته خود به عنوان وزیر دفاع اشاره و تاکید کرد که کانادا در حال حاضر نیاز به رهبری دارد که بتواند جایش را در دنیا مستحکم کند. او همچنین از نخست‌وزیر جاستین ترودو انتقاد کرد.

او گفت: «رهبری در عرصه جهانی، دیپلماسی جدی برای پیشبرد منافع کانادا نیازمند صحت اعمال سنجیده شده توسط نتایج است، نه سلفی یا جلسات عکاسی. کانادایی‌ها به اندازه کافی قیافه‌گرفتنی که هیچ نتیجه‌ای نداشته را تحمل کرده‌اند.»

مک‌کی تحت نخست‌وزیری استیون هارپر چند موقعیت مختلف داشت و وقتی حزب محافظه‌کار پیشرو در سال 2003 با اتحاد کانادایی ادغام شد و حزب محافظه‌کار فعلی را به وجود آورد رهبر آن بود. او پیش از انتخابات سال 2015 یعنی سالی که توری‌های هارپر قدرت را از دست دادند و خود هارپر به عنوان رهبر استعفا کرد، از سیاست کناره‌گیری کرد.

پدر مک‌کی که المر مک‌کی نماینده مجلس قدیمی سنترال نووا است، گفت پسرش قدرت‌هایش را به حزب می‌آورد. او گفت: «به نظرم خیلی زیاد پیش آمده که این کشور به خاطر برتری تاریخی مرکز، کبک و انتاریو نامتوازن شده است.»

کتی داندردیل نخست‌وزیر سابق نیوفاوندلند و لابرادور هم گفت زمان برای ورود مک‌کی خوب است چون او می‌تواند تجربیات زیادی را با خود به این شغل بیاورد. داندردیل گفت به نظرش اینکه او دوره‌ای از سیاست دور بوده یک مزیت است.

او گفت: «او تجربه بودن در بخش خصوصی و متمرکز بودن بر بزرگ کردن خانواده‌اش را دارد بنابراین چنین مسئله‌ای یک بعد کاملا جدید به تجربه‌های او می‌دهد.»

بعد از اینکه ژان شاره، رونا آمبروس و پیر پولیور اعلام کردند در رقابت حزب محافظه‌کار شرکت نمی‌کنند، مک‌کی نخستین چهره شناخته‌شده‌ای است که تلاش خود برای رهبری حزب را اعلام کرده است. انتظار می‌رود ارین اوتول نماینده مجلس فعلی هم کمپین خود را دوشنبه اعلام کند.

با وجود اینکه ثروت نفتی عظیمی در  کانادا نهفته است، اما به زعم کارشناسان بازار انرژی برخی  از رای‌دهندگان دوست دارند این ثروت دست نخورده باقی بماند و شرکتی به سراغ استخراج نفت نرود. 

در کمپین های انتخابات احزاب رقیب ، انرژی و محیط زیست یکی از مسائل سیاست‌گذاری کلیدی است و تا حدی می تواند بر نتیجه انتخابات تاثیر بگذارد . بیشتر افراد قبول دارند که نتیجه این رای هم برای آینده بخش انرژی کانادا حیاتی خواهد بود.

نه تنها این رای آینده مالیات‌های کربنی، تایید کشیدن لوله‌های نفتی و قوانین محیط زیستی را تعیین می‌کند، در عین حال رفراندومی برای تعیین کردن نتیجه نزاعی است که در مرکز هویت کشور قرار گرفته است: آیا کانادا یک ابرقدرت نفتی جهانی است یا رهبری در مبارزه با تغییرات اقلیمی است؟

ترودو و حامیان لیبرال او می‌گویند که می‌تواند هر دو باشد و از سودهایش از فروش نفت و گاز برای تامین سرمایه راه‌حل‌های انرژی سبز استفاده کند. او می‌گوید بیشتر از نخست‌وزیر قبلی محافظه‌کار از این صنعت حمایت کرده و 4.5 میلیارد دلار برای نجات دادن یک پروژه کلیدی لوله‌های نفتی از کنسل شدن خرج کرده و در عین حال مورد انتقاد حامیان محیط زیست قرار گرفته است.

اما منتقدان او از جمله رقیب اصلی‌اش اندرو شی‌یر رهبر محافظه‌کاران او را به خاطر رها کردن یک خط نفتی در بریتیش کلمبیا، عدم حمایت از یک خط دیگر به سمت ساحل شرقی کانادا و تصویب کردن قانونی که آن‌ها می‌گویند باعث می‌شود تایید شدن پروژه‌های انرژی عظیم غیرممکن شود، می‌کوبند. اینکه ترودو در یک ملاقات شورای شهر در انتاریو در سال 2017 گفته بود کشور باید طرح استخراج و انتقال نفت شیل را کنار بگذارد باعث شده این حس تشدید بشود که نه فقط سیاست‌گذاری‌های خاص بلکه کل موجودیت این صنعت به زودی به رای گذاشته خواهد شد.

یک سال پیش وضعیت خطوط نفتی بحرانی شد و باعث شد قیمت نفت خام سنگین کانادایی به زیر 15 دلار به ازای هر بشکه برسد و دولت آلبرتا را مجبور کند میزان تولید را به صورت اجباری پایین بیاورد تا از یک سقوط کامل جلوگیری شود. با وجود اینکه قیمت‌ها دوباره افزایش پیدا کرده‌اند، وضعیت هنوز خطرناک است و باعث شده اقتصاد آلبرتا ضربه بخورد و مخالفت با دولت فدرال ترودو بیشتر بشود.

این مشکل سیاسی در پیشنهاد گسترش خطوط نفتی ترنس ماونتین هم به چشم می‌خورد که نفت خام سنگین استخراج شده نزدیک به فورت مک‌موری را حمل می‌کند. در سال 2013، شرکت کیندر مورگان از هیوستون که آن موقع صاحب آن بود تایید فدرال برای سه برابر کردن ظرفیت این خط را دریافت کرد و قول داد محدودیت‌ها را حذف کند و کمک کند نفت خام کانادایی به بازارهایی جدید در آسیا برسد. اما این پیشنهاد تا حدی با چالش‌های قانونی، اعتراض‌ها و قول‌های دولت بریتیش کلمبیا برای بلوکه کردن آن مواجه شد که تا سال گذشته کیندر آماده رها کردن آن شده بود.

بعد در حرکتی که کل کشور را شوکه کرد، دولت ترودو وارد شد تا آن را بخرد و قول داد آن را می‌سازد. با این وجود موضع لیبرالها در آلبرتا محافظه‌کار تقویت نشد و فقط به وجهه او در میان حامیان محیط زیست آسیب زد. با وجود اینکه مخالفت‌های بسیاری هنوز وجود دارد، ساخت‌ این پروژه آغاز شده است.

به این ترتیب سیاست انرژی ترودو ممکن است باعث دور شدن هر دو سوی بحث از او بشود و دارد بیش از پیش تبدیل به مسئله‌ای عمیقا جداکننده درسراسر کشور می‌شود. این حقیقتی است که شی‌یر دارد از آن استفاده می‌کند و حزب محافظه‌کار خود را به عنوان قهرمان صنعت نفت به تصویر می‌کشد و قول می‌دهد قوانین سفت‌و‌سخت محیط زیستی وضع شده توسط ترودو را بر چیند. با توجه به اینکه حمایت از حزب سبز با رهبری الیزابت می هم به بالاترین میزان خود رسیده، او هم ممکن است راهی برای ورود ببیند.

نظرسنجی‌های فعلی نشان می‌دهند که رقابتی نزدیک شکل خواهد گرفت و لیبرال‌های ترودو اکثریت خود را از دست خواهند داد. این امکان شکل‌گیری یک دولت لیبرال حداقلی با همراهی افرادی با ذهنیت حمایت از محیط زیست از جمله حزب سبز و حزب نیو دموکرات  را افزایش می‌دهد که این یک سناریوی بسیار بد برای حامیان شن‌های نفتی خواهد بود اما می‌توان گفت چیزی است که بیشتر رای‌دهندگان می‌خواهند.

شکل‌گیری یک اقلیت دولت ترودو با می از حزب گرین و جگمیت سینگ از حزب دموکرات نو باعث می‌شود صنعت نفت بیشتر تحت فشار قرار بگیرد و منجر به تنش‌های بیشتر در آلبرتا بشود. این تنش‌ها حتی ممکن است امکان درخواست‌ها برای جدایی از کانادا را هم تشدید کند.

یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد حمایت از جاستین ترودو، دولت او و حزب او در این ماه به پایین‌ترین سطح خود رسیده است. این در حالی است که درست 6 ماه به زمانی که کانادایی‌ها باید تصمیم بگیرند که آیا بار دیگر به لیبرال‌ها رای بدهند یا پس از یک دوره در قدرت بودن آنها را بیرون کنند، باقی مانده است.

اما همین نظرسنجی یک چشم‌انداز امیدوار کننده نیز برای نخست‌وزیر دارد، زیرا نشان می‌دهد حمایت از اندرو شییر و محافظه‌کاران زیاد نیست و می‌تواند در انتخابات 21 اکتبر، کمتر هم بشود.

و در عین حال نشان می‌دهد لیبرال‌ها می‌توانند در صورتی که انتخابات دوقطبی شود و انتخاب بین آنها و توری‌ها مطرح باشد، NDP و حزب سبز را از سر راه بردارند.

برمبنای این نظرسنجی تنها 27 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که به لیبرال‌های ترودو رای می‌دهند و 13 امتیاز هم پشت سر شییر و محافظه‌کاران وی بود.

محافظه‌کاران همه مناطق به جز کبک را در اختیار دارند و کبک جایی است که لیبرال‌ها دارای هشت امتیاز با حمایت 31 درصدی در مکان برتر قرار داشتند. محافظه‌کاران و Bloc Quebecois 23 درصد را داشتند.

در سطح ملی، NDP از حمایت 12 درصدی برخوردار و یک امتیاز جلوتر از حزب سبز است. حزب مردم کانادا متعلق به ماکسیم برنیر هم تنها 3 درصد دارد.

تنها 30 درصد از پاسخ دهندگان گفته‌اند خیلی یا تاحدودی از دولت ترودو راضی بوده‌اند؛ در حالی که 65 درصد گفته‌اند خیلی یا تاحدودی از دولت ناراضی بوده‌اند. این ارقام که در هر منطقه و گروه جمعیت شناختی به همین اندازه بوده باید برای نخست وزیر نگران‌کننده باشد.  

در پاسخ به این سوال که چه کسی بهترین نخست وزیر خواهد بود؛ ترودو پنج امتیاز کمتر از شی یر داشت و 20 درصد را در اختیارر داشت در حالی که رهبر محافظه‌کاران 25 درصد آرا را به دست آورد.

در پاسخ به این سوال که کانادا با دولت لیبرال‌ها بهتر خواهد بود یا محافظه‌کاران ، 30 درصد لیبرال‌ها و 25 درصد محافظه‌کاران را انتخاب کردند. 45 درصد هم گفتند نمی دانند.

در میان پاسخ دهندگان افرادی که هوادار NDP یا حزب سبز بودند، به ترتیب 48 درصد و 42 درصد دولت لیبرال را ترجیح داند و18 و 23 درصد دولت محافظه کار را ترجیح دادند.

کریستین بروک معاون اجرایی شرکت Leger که برگزار کننده این نظرسنجی است، گفت از نظر او این یک چراغ زرد برای محافظه‌کاران است و افزود حمایت از محافظه‌کاران «نسبتا نرم» است.

میزان هواداران ترودو از زمان وقوع SNC-Lavalin در اوایل فوریه یک ضربه جدی دیده است. او دو عضو ارشد کابینه‌اش را از دست داده و معتمدترین مشاور او یعنی جرالد باتس که در دبیرخانه نخست وزیر کار می‌کرد و از نوامبر 2015 در این پست بود، فوریه 2018 استعفا کرد.

امروز برای سومین بار جاستین ترودو و لیبرالها روز ملی کانادا را مسند قدرت جشن می گیرند ولی شاید نتایج نظرسنجی اخیر سی بی سی کمی از میزان شادی آنها بکاهد.

در فاصله کمتر از یک سال به انتخابات فدرال 2019، لیبرالها بیشتر از هر زمان دیگری خطر از دست دادن  دولت را حس می کنند. برتری فاحش حزب در نظرسنجی ها از میان رفته و  محبوبیت نخست وزیر جاستین ترودو از سوی محافظه کاران در کبک و نیودمکراتها در انتاریو تهدید می شود.

زمانی که ترودو برای اولین بار به عنوان نخست وزیر روز ملی کانادا را جشن می گرفت، لیبرالها 16 درصد برتری نسبت به نزدیک ترین رقیب شان – محافظه کاران- در انتخابات داشتند و میزان این برتری در استانهایی چون کبک ، انتاریو و بریتیش کلمبیا کاملا چشمگیر بود. ولی حالا آن روزهای خوش سپری شده و میزان محبوبیت لیبرالها به زیر 35 درصد رسیده در حالیکه محافظه کاران کمی بالاتر از 34 درصد قرار دارند و نیودمکراتها هم گرچه 19 درصد از نظرسنجی ها را کسب کرده اند ولی نسبت به سال گذشته در همین موقع 5 درصد بالاتر آمده اند.

در نظرسنجی ماه ژوئن ، لیبرالها با اختلاف بسیار اندک در بریتیش کلمبیا برتر هستند و در انتاریو هم با 5 درصد اختلاف محافظه کاران را دنبال می کنند. در استانهای حاشیه اقیانوس اطلس و کبک هم با وجود حفظ برتری شاهد افزایش چشمگیر محبوبیت محافظه کاران هستیم .

اگر این آمار در روز انتخابات تکرار شود ، لیبرالها قطعا اکثریت را از دست خواهند داد و به این ترتیب حزب نیودمکرات هم می تواند به کسب قدرت در دولت آتی امیدوار باشد.

در بین تمامی استانها ، انتاریو به عنوان پرجمعیت ترین استان کانادا می تواند بیشترین ضربه را به اردوی لیبرالها در انتخابات سال آینده بزند. افزایش محبوبیت حزب  NDP می تواند برای ترودو دردسر ساز باشد . تازه ترین نظرسنجی در حالی میزان محبوبیت این حزب را بین 26تا 28 درصد عنوان می کند که در هیچ نظرسنجی از سال 2015 تاکنون محبوبیت  NDP فراتر از 20 درصد نرفته بود و همچنین محبوبیت لیبرالها هم هرگز کمتر از 35 درصد نبود.

در این زمینه مشکل است بتوان عملکرد مثبت آندره آ هورواث رهبر حزب  NDP انتاریو را به ویژه در انتخابات استانی اخیر نادیده گرفت که البته با شکست تلخ لیرالها به رهبری کاتلین وین همراه بود.