تازه ترین اخبار ونکوور

زوجی کانادایی در مرز آمریکا-کانادا ازدواج کردند تا اعضای خانواده و دوستان‌شان از هر دو کشور بتوانند با وجود محدودیت‌های سفر اعمال شده ناشی از پاندمی در مراسم شرکت کنند.

لیندزی کلوز و الکس لکی که هر دو 29 سال دارند، روز دهم اکتبر در اسکله‌ای کنار رودخانه سن کروا در نیوبرانزویک در حالیکه در حضور عزیزان‌شان بودند ازدواج کردند.

اما مهمانان حاضر در محل تنها افرادی نبودند که این مراسم را مشاهده کردند. آن سوی رودخانه در کلی واقع در ایالت مین، عمه‌ها، عموها و پسران و دختران خانواده هم مشغول تماشا بودند. وسط رودخانه‌ای که دو کشور را از یکدیگر جدا می‌کند هم قایقی شناور بود که در آن پدربزرگ و مادربزرگ کلوزها با فاصله‌ای ایمن در آن قرار داشتند.

کلوز به سی‌ان‌ان گفت:‌ «نمی‌توانست از این بهتر باشد. هیچ چیز را این وسط نمی‌خواهم تغییر بدهم. در نهایت بسیار خاص تر از هر کار دیگری شد که می‌توانستیم انجام بدهیم.»

این زوج که حدود شش سال پیش با هم بوده‌اند، در نوامبر 2019 نامزد کردند و می‌خواستند در آگوست 2020 ازدواج کنند، اما وقتی پاندمی کووید-19 گسترش یافت و باعث بسته شدن مرزها، مدارس و کسب‌و‌کارها شد، آن‌ها مجبور شدند برنامه‌های‌شان را تغییر دهند.

آن‌ها در ابتدا عروسی را به سال 2021 موکول کردند، اما بعد از اینکه تاریخ ابتدایی عروسی‌شان را پشت سر گذاشتند، به این نتیجه رسیدند که نمی‌توانند بیشتر از این برای ازدواج صبر کنند.

کلوز گفت: «این ایده را همیشه در ذهنم داشتم و برنامه جایگزینم بود که کنار رودخانه ازدواج کنیم تا خانواده‌ها بتوانند با قایق به ما ملحق بشوند و آن سوی رودخانه هم باشند. به والدینم زنگ زدم و گفتم این ایده را دارم، نظرتان چیست؟ و آن‌ها خیلی خوششان آمد و واقعا به ما کمک کردند بینش‌مان را محقق کنیم و توانستیم برنامه لازم را بریزیم و عروسی را ظرف شش هفته برگزار کنیم.»

به خاطر محدودیت‌های کروناویروس، این زوج مجبور شدند اطمینان حاصل کنند که تعداد مهمانان در سمت کانادا بیشتر از 50 نفر نخواهد بود و در سمت آمریکا هم بیشتر از 15 نفر نشوند. در عین حال همه باید فاصله اجتماعی را حفظ می‌کردند.

کلوز گفت همه نقش خود را ایفا کردند تا عروسی بتواند برگزار بشود. والدینش به شهردار زنگ زدند تا این رخداد را سازمان‌دهی کنند و دوستان هم در آماده کردن مو و آرایش عروسی به او کمک کردند.

کلوز گفت: «در حالیکه منتظر بودم گام‌های آخر را بردارم، مضطرب شده بودم و کمی نگران شدم، اما به محض اینکه بیرون آمدم و الکس را دیدم و می‌توانستم خانواده‌ام را ببینم که آنجا ایستاده بودند، خوشحالی شدیدی بر من غلبه کرد و الکس و دوستان و خانواده‌مان را دیدم که خیلی خوب و خاص کنار هم ایستاده بودند.»

کلوز گفت با وجود اینکه این مراسمی نبود که در ابتدا در ذهن خود تصور کرده بودند، در نهایت تبدیل به یک عروسی رویایی شد.

یکی از مسئولان ارشد بانک مرکزی کانادا گفت پاندمی کووید-۱۹ استفاده عمومی از خدمات آنلاین را تسریع کرده و این یعنی بانک مرکزی باید سرعت عمل بیشتری برای انجام تحقیقات درباره عملیاتی سازی یک ارز دیجیتال بانک مرکزی داشته باشد.

تیم لین معاون رییس بانک مرکزی کانادا گفت این بانک در حال اکتشاف و ظرفیت‌سازی برای محصولاتی مانند یک رمزارز بانک مرکزی (CBDC) است، هرچند هیچ بازه زمانی خاصی برای راه‌اندازی چنین رمزارزی تعیین نکرده است.

لین در یک نشست درباره آینده پول گفت: «به نظرم مسئله اصلی این است که تمام این‌ها حالا بسیار ضروری‌تر به نظر می‌رسد چون تکنولوژی دارد با سرعت بالایی متحول می‌شود».

او گفت: «در دنیای پس از  کووید، ما شاهد تسریع انتقال فعالیت‌ها به عرصه آنلاین بوده‌ایم و این نشان می‌دهد که اگر می‌خواهیم آماده توسعه هر نوع محصول دیجیتال بانک مرکزی باشیم، باید سریع‌تر از آن چیزی حرکت کنیم که در گذشته فکر می‌کردیم ضروری است».

 ارز دیجیتال می‌تواند مانند پول فیزیکی عمل کند و با اجتناب از نیاز استفاده کارت‌های پرداخت برای خریدهای آنلاین، تراکنش‌ها را تسهیل و تسریع کند.

لین قبلا هم گفته که اگر یک رمزارز خصوصی بتواند پیشرفت‌هایی جدی کرده و نگرانی‌هایی در زمینه حریم خصوصی ایجاد کند، بانک مرکزی کانادا ممکن است یک رمزارز بانک مرکزی خلق کند.

بانک‌های مرکزی جهان در حال تهیه قوانین و کار کردن روی ارزهای دیجیتال خود هستند تا به مسئله رمزارزهای خصوصی از جمله استیبل‌کوین برنامه‌ریزی‌شده فیس‌بوک با عنوان لیبرا رسیدگی کنند.

لین به پنل گفت در زمینه صدور یک رمزارز بانک مرکزی باید با ذی‌نفعان بسیاری مشاوره کرد که این شامل بانک‌ها و نهادهای مالی و همچنین شرکت‌های تکنولوژی می‌شود.

او گفت‌: «مسلما ما داریم با تعدادی از شرکت‌ها که محصولاتی دارند یا همچنین در این زمینه‌ها مشاوره می‌دهند، صحبت می‌کنیم ».

اقتصاددان‌ها می‌گویند شکی نیست که کانادا دوران رکود را تجربه می‌کند اما ارایه معیارهای دقیق برای تعیین این رکود می‌تواند گیج‌کننده باشد.

به طور کلی، رکود دوره‌ای از افت کسب‌و‌کار است که فعالیت اقتصادی پایین می‌آید؛ اما اینکه دقیقا چه چیزی به معنای افت و در چه بازه زمانی است، موضوع بحث است. تعریفی که معمولا ذکر می‌شود، ثبت شدن دو فصل متوالی رشد منفی تولید ناخالص داخلی است.

بعضی اقتصاددان‌ها تعریف انستیتو سی‌دی هاو را ترجیح می‌دهند که می‌گوید رکود به معنای یک «افول قابل توجه،‌ مداوم و فراگیر در فعالیت جمعی اقتصادی» بر پایه هم تولید ناخالص داخلی و هم معیارهای اشتغال است.

شیلا بلاک اقتصاددان مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا می‌گوید: «من همیشه از تعریف دو فصل با رشد منفی استفاده کرده‌ام اما این وضعیت فقط یک مثال دیگر است که نشان می‌دهد ما در محدوده‌ای ناشناخته قرار داریم. این هم یکی دیگر از راه‌هایی است که پاندمی دارد همه چیز را بازتعریف می‌کند.»

مرکز آمار کانادا جمعه اعلام کرد که اقتصاد شدیدترین افت خود را در فصل دوم تجربه کرده است. این سازمان گفت تولید ناخالص داخلی در این بازه سه ماهه 38.7 درصد کم شد که بدترین آمار ثبت شده از آغاز سال 2009 در اوج بحران مالی جهانی است. این در حالی است که فصل اول هم رشد اقتصادی 8.2 درصد کم شده بود و به این ترتیب رشد در دو فصل پایین آمده است.

ایوری شنفیلد اقتصاددان بانک آر بی سی کانادا گفت: «کانادا مسلما دوران رکود بزرگی را پشت سر می گذارد.»

اما او می‌گوید نیازی به استفاده از روش دو فصل رشد منفی نیست. به گفته او این روش متعلق به دفتر ملی تحقیقات اقتصادی – یک سازمان غیرانتفاعی آمریکایی که اقتصاد را تحلیل می‌کند- است. چند دهه پیش این دفتر کمیته‌ای از اقتصاددان‌ها تشکیل داد تا به صورت عقب‌گرد تعیین کنند که چه زمانی رکودها شروع شده و به پایان رسیده بودند.

شنفیلد گفت: «به عبارت دیگر، اگر کاهشی عظیم داشته باشید و فقط در یک فصل باشد، هنوز هم اسم آن رکود خواهد بود. اگر افتی در یک فصل داشته باشید و بعد در فصل بعدی کمی بهبود و فصل بعدی دوباره افول داشته باشید، آن‌ها هر سه فصل را کنار هم می‌گذارند و می‌گویند اقتصاد در آن افت کرده بنابراین اسم آن را سه فصل رکود می‌گذاریم.»

حزب  NDP بریتیش کلمبیا در روزهای اولیه انتخابات استانی کمی از احزاب رقیب خود جلوتر خواهند بود.

در نظرسنجی‌های اخیر که از شرکت‌های اینستایتس وست و ریسرچ انجام شد، درحالی که پاسخ‌ها به نظرسنجی اینسایتس وست نشان می‌دهد که بیشتر بریتیش کلمبیایی‌ها با تصمیم NDP برای برگزاری انتخابات زودهنگام در میان پاندمی کووید-۱۹ مخالف هستند، این حزب هنوز در رقابت انتخابات جلو است.

با استناد به نظرات به دست آمده از این شرکت، ۵۸ درصد از پاسخ‌دهندگان نظرسنجی می‌گویند با تصمیم جان هورگان رهبر حزب NDP برای اعلام انتخابات زودهنگام مخالف هستند. روی هم رفته، ۳۰ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند با انتخابات «به شدت مخالف» هستند و ۲۷ درصد گفتند «تا حدی مخالف» هستند.

با وجود مخالفت کلی با انتخابات زودهنگام، تعداد افرادی که می‌خواستند به حزب NDP رای بدهند فقط کمی از تابستان تا به حال کاهش داشته است. ۴۲ درصد گفتند می‌خواهند به حزب NDP رای بدهند که نسبت به ۴۷ درصد ژوئن کمی کاهش داشت.

بعد از گذشت فقط ۲ روز از کمپین انتخاباتی، ۲۹ درصد گفتند می‌خواهند از لیبرال‌های بریتیش کلمبیا حمایت کنند و ۱۶ درصد گفتند می‌خواهند به حزب سبز استان رای بدهند. ۱۲ درصد دیگر هم گفتند می‌خواهند به محافظه‌کاران رای بدهند.

با استناد به اینسایتس، ۲۰ درصد کل رای‌دهندگان دارای صلاحیت هنوز تصمیم نگرفته‌اند. هنوز چند هفته از کمپین انتخاباتی باقی مانده است.

در حالیکه بسیاری از کسب‌و‌کارهای بریتیش کلمبیا در روزهای اولیه پاندمی کووید-19 درهای خود را بسته بودند یا ساعات کاری‌شان را کم کرده بودند، دبرا دوموشل به زور می‌توانست به تمام ایمیل‌ها، تماس‌های تلفنی و پیغام‌های فیس‌بوکی دریافتی برای کسب‌و‌کارش یعنی Homeschool Canada پاسخ بدهد.

دوموشل، که از طریق شرکتش مطالب آموزشی برای تدریس در خانه می‌فروشد و به والدین اطلاع‌رسانی می‌کند، می‌گوید طی پنج ماه گذشته به هیچ وجه با افت کاری مواجه نشده است.

او گفت: «وقتی نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا و دیگر استان‌ها برنامه‌های بازگشت به مدرسه را اعلام کردند، سرمان دیوانه‌وار شلوغ شد. ما در دفترمان سه نفر هستیم و داریم مثل مرغ‌ سر کنده این طرف و آن طرف می‌دویم.»

وقتی مدارس بریتیش کلمبیا طی دوران پاندمی بسته شدند، علاقه به تدریس در خانه و توزیع برنامه‌های یادگیری به شدت رشد کرد. بسیاری از والدین که نگران ویروس هستند نمی‌خواهند فرزندان‌شان را به مدرسه بازگردانند.

شریل ترپوسکی مادر دو فرزند اهل ساوث اسلوکن می‌گوید اگر اواخر این هفته از برنامه بازگشت به مدرسه منطقه راضی نشود، تدریس در خانه را در نظر خواهد گرفت.

او گفت: «برای ما وضعیت ایده‌‌آلی نیست. این یعنی تعهد به خانه ماندن با کودکان زمانی که باید کار کنم، اما چیزی است که باید به آن فکر کنم.»

ترسا ویدریک مادر چهار فرزند که درباره تدریس در خانه یک کتاب نوشته و در ارتباط با آن پادکستی هم اجرا می‌کند، می‌گوید تعداد سوال‌های والدینی که می‌خواهند ببینند یادگیری در خانه برای فرزندشان خوب خواهد بود یا نه، بیش از حد زیاد است.

او گفت: «تعداد این سوال‌ها در صفحه فیس‌بوک حدود هزار درصد افزایش داشته و در وبلاگ حدود 267 درصد بیشتر شده است. علاقه نسبت به یادگیری در خانه مسلما عظیم است.»

اکثر کودکان بریتیش کلمبیایی که از خانه یاد می‌گیرند این کار را از طریق روش‌های یادگیری ارایه ‌شده انجام می‌دهند که شامل آموزش یک معلم از طریق درس‌های آنلاین، تماس‌های تلفنی، ایمیل یا دیگر روش‌ها می‌شود.

یادگیری ارایه‌شده از طریق مدارس عمومی و خصوصی در بریتیش کلمبیا قابل دسترس است اما دوموشل می‌گوید تقاضا آنقدر بالاست که بسیاری از دانش‌آموزان در لیست انتظار قرار دارند.

او گفت: «بعضی‌ها با حدود هزار درخواست وارد شده در لیست انتظار روبه‌رو می‌شوند، اما باز وارد لیست می‌شوند. من پیشنهاد می‌کنم با افراد مستقل کارشان را آغاز کنند. نام‌تان را وارد چند لیست انتظار بکنید و فقط صبور باشید.»

انتخاب دیگر هم ثبت نام کودک برای تدریس در خانه است، که طبق آن والدین مسئول برنامه آموزشی هستند و نیازی نیست بر مبنای استانداردهای استانی عمل کنند.

دوموشل و ویدریک هر دو پیغام‌های بی‌شماری از والدینی دریافت کرده‌اند که حس می‌کنند حضور فرزندشان در کلاس درس امسال ترسناک است.

دوموشل گفت: «خیلی سنگین است که مجبور شوید ناگهان وارد برنامه تدریس در خانه شوید و ندانید از کجا باید شروع کنید. اولین چیزی که به آن‌ها می‌گویم این است که نفس بکشند و نترسند.»

یک نگرانی دیگر والدین هم این است که اگر تدریس در خانه انجام دهند کودکان‌شان ممکن است جایگاه‌شان را در برنامه‌هایی مانند زبان فرانسوی از دست بدهند.

گزارشی جدید از شرکت پیکودی نشان می‌دهد که ترانزیت عمومی تورنتو یکی از گران‌ترین سیستم‌های حمل‌و‌نقل عمومی در جهان است.

با استناد به نتایج این گزارش،‌ شهروندان تورنتو که به طور متوسط ماهی 3532 دلار درآمد دارند، باید 4.2 درصد از درآمد خود را صرف حمل‌و‌نقل عمومی کنند.

پنج شهری که در صدر لیست گران‌ترین سیستم‌های حمل‌و‌نقل عمومی جهان قرار گرفتند شامل سائو پائولو با 15.34 درصد از درآمد متوسط ماهانه، استانبول با 9.26 درصد، لندن با 8.23 درصد، دوبلین با 7.81 و تورنتو بودند.

با وجود اینکه ترانزیت عمومی تورنتو بسیار گران است، به گرانی لندن نمی‌شود که به طور متوسط هزینه ماهانه استفاده از آن 259 دلار آمریکا است. هزینه‌های ماهانه استفاده از حمل‌و‌نقل عمومی در دوبلین (213 دلار) و نیویورک (127 دلار) هم به نظر سنگین می‌رسند. اما با در نظر گرفتن درآمد متوسط ماهانه، اوضاع به نفع نیویورک تغییر می‌کند: این شهر در میان 24 شهر رتبه 18 را به خود اختصاص داده چون یک شهروند می‌تواند با 2.4 درصد از درآمد متوسط ماهانه خود از خدمات استفاده کند. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که با 472 ایستگاه، نیویورک سیتی بزرگ‌ترین سیستم حمل‌و‌نقل سریع در دنیا را دارد و هر روز خدمات 24 ساعته ارایه می‌کند.

در سطح ملی، تورنتو گران‌ترین سیستم حمل‌و‌نقل عمومی کانادا را دارد و هزینه استفاده ماهانه آن به طور متوسط 156 دلار است. این رقم به کاربران دسترسی به اتومبیل‌های کرایه‌ای، اتوبوس‌ها و متروها را می‌دهد. 

در رتبه دوم کلگری قرار دارد که هزینه متوسط ماهانه استفاده از سیستم حمل‌و‌نقل آن 109 دلار است. وینیپگ هم با هزینه 102 دلار در رتبه سوم قرار دارد و ونکوور با 98 دلار چهارم است. مونترال با 86.50 دلار در ماه لیست پنج شهر اول را تکمیل می‌کند.

مقرون به صرفه‌ترین شهر شارلوت‌تاون در شرق است که هزینه استفاده ماهانه از آن به طور متوسط 58.50 دلار است.

استفاده از پوشش صورت در مکان‌های بسته و عمومی از سه‌شنبه در شهر تورنتو الزامی شد و بیشتر منطقه تورنتو بزرگ هم به همین سمت حرکت می‌کند.

اما حدود 40 نفر بدون ماسک سوار یک مترو در ایستگاه دانداس شدند و گفتند شهر نباید استفاده از ماسک را اجباری کند.

کریس اسکای یکی از این افراد گفت: «آدم انتخاب دارد و این درباره آزادی انتخاب است. وقتی دولت چیزی را اجباری می‌کند هرگز در راستای منفعت شما نیست.»

این گروه شامل فردی به نام لتیشا مونتانا می‌شد که در آخر هفته به خاطر اینکه ماسک نداشت از بیمارستان تورنتو بیرون شد. او آیین‌نامه شهرداری مبنی بر اجبار ماسک زدن را با بدترین سرکوب‌های قرن بیستم مقایسه کرد.

او گفت: «حقوق فردی ما باید معوق بشوند تا فرد دیگری بتواند حس خوبی داشته باشد. آیا این دنیایی است که می‌خواهیم در آن زندگی کنیم؟ این چیزی است که باعث تعدادی از بدترین جنایات تاریخ شده است.»

این گروه در خیابان‌های یونگ و بلور از ایستگاه خارج شد و به افرادی که گذر می‌کردند کاغذهای تبلیغاتی دادند که روی‌شان نوشته بود از ماسک زدن «معاف» هستند. 

استوارت گرین سخنگوی مترو گفت: «این عمل گروه عملی حاشیه‌ای است. آن‌ها مشخصا پیغامی دارند که سعی دارند منتشر کنند.»

او گفت مترو قصد ندارد به زور دستور ماسک زدن را اجرا کند و اضافه کرد که همین حالا بیشتر مردم از آن پیروی می‌کنند چون کار درستی است.»

جان توری شهردار تورنتو سه‌شنبه گفت این اعتراض‌ها قابل درک است اما به خاطر ابعاد‌شان خیلی نگران‌کننده نیست.

او گفت: «آن‌ها 40 نفر هستند و 40 نفر از 3 میلیون نفر خیلی رقم بزرگی نیست. مطمئنم خیلی افراد دیگری هستند که در این دیدگاه سهیم هستند اما در نهایت اگر 6 هزار نفر در ایستگاه دانداس حاضر بشوند تا درباره ماسک حرف بزنند آن وقت حتما می‌گویم این جالب است و باید بررسی کنم.»

با وجود اینکه از نظر قانونی این آیین‌نامه تحت لایحه تخطی‌های استانی بین هزار تا پنج هزار دلار جریمه دارد، توری گفت می‌خواهد افرادی که از آن تخطی می‌کند را آموزش بدهد و قصد ندارد آن‌ها را توبیخ کند.

مسئولان شهرداری در تمامی حوزه‌های انتاریو هم حرف مشابهی زده‌اند و گفته‌اند اعمال این قانون از طریق جریمه و دستور سخت و غیرکاربردی خواهد بود. 

در عین حال به نظر می‌رسد که دولت‌های شهرها و مناطق در بخش‌های تورنتو بزرگ هم می‌خواهند دستور ماسک اجباری را اجرا کنند. شهر برمپتون تدبیری مشابه را تصویب کرده و ماسک زدن در منطقه درهام از جمعه اجباری می‌شود. 

شورای مناطقه یورک پنج‌شنبه ملاقاتی برای بررسی این موضوع دارد و در منطقه هالتون هم شورا ملاقات می‌کند تا دستور ماسک اجباری را در نظر بگیرد. 

متخصصان سلامت مردم را تشویق می‌کنند در هر شرایطی که حفظ فاصله حداقل دو متر بین افراد ممکن نیست، از ماسک استفاده کنند. با وجود اینکه ماسک‌های پارچه‌ای خیلی مقابل کروناویروس جدید مقاوم نیستند، می‌توانند تا حد زیادی جلوی گسترش آن را از نفس فرد بیمار بگیرند.

میزان فروش خانه در منطقه ونکوور بزرگ دارد شروع به بازگشت به درجات عادی‌تر می‌کند و این در حالی است که قیمت ها هنوز نسبتا ثابت هستند. میزان فروش در ماه آوریل به پایین‌ترین سطح خود در چهار دهه اخیر رسیده بود.

انجمن املاک ونکوور بزرگ می‌گوید فروش املاک مسکونی در ماه گذشته به 2443 واحد رسید که نمایانگر افزایشی 64.5 درصدی نسبت به ماه و رشدی 17.6 درصدی نسبت به ماه مشابه سال قبل بود. این رقم هنوز 21.9 درصد پایین‌تر از میانگین فروش 10 ساله برای ماه ژوئن بود.

کولت گربر رییس هیات مدیره انجمن گفت مشاوران املاک و مشتریان آن‌ها دارند بیشتر به نمایش خانه‌ها از راه دور و استفاده از تورهای ویدیویی و بازبینی نقشه ساختمان‌ها عادت می‌کنند و خریداران و فروشندگان سعی دارند خودشان را در میان پاندمی کووید-19 با پروتکل‌های سلامت عادت بدهند.

گربر در یک بیانیه خبری گفت: «بخش خیلی بیشتری از تراکنش‌های املاک امروز دارد به صورت مجازی انجام می‌شوند.»

او اضافه کرد: «طی سه ماه گذشته، خریداران و فروشندگان خانه نسبت به اعمال قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی و دیگر پروتکل‌های ایمنی راحت‌تر شده‌اند.»

سازمان وام مسکن و مسکن کانادا در ماه مه گزارشی منتشر کرد و گفت تعداد خانه‌های جدیدی که در سراسر کانادا ساخته و فروخته می‌شوند حداقل تا سال 2022 پایین‌تر از درجات پیش از کووید-19 باقی خواهد ماند و قیمت‌ها هم تا دو سال دیگر به سطوح قبلی خود باز نمی‌گردند.

انجمن املاک ونکوور بزرگ گفت واحدهای ثبت شده جدید در ژوئن نسبت با یک سال قبل 21.8 درصد بیشتر شدند و تعداد آن‌ها نمایانگر جهشی 57.1 درصدی نسبت به مه بود. 

درصد فروش به املاک ثبت شده فعال 21.4 درصد بود که کاملا خارج از گستره‌ای بود که تحلیل‌گران از آن به عنوان سیگنالی مبنی بر این یاد می‌کنند که احتمالا فشار رو به پایین بر قیمت‌ها وارد خواهد شد.

قیمت‌ها طی چند ماه اخیر ثابت بوده‌اند و قیمت معیار کمپوزیت در ماه ژوئن 1.03 میلیون دلار بود. این رقم نمایانگر کاهشی 0.3 درصدی نسبت به مه اما افزایشی 3.5 درصدی نسبت به ژوئن 2019 بود.

در آوریل، فروش خانه در منطقه ونکوور بزرگ به خاطر اثرات پاندمی کووید-19 به پایین‌ترین درجه در نزدیک به 40 سال اخیر رسید و متخصصان گفتند می‌توان در نهایت انتظار کاهش قیمت‌ها را داشت.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه خرید و فروش مسکن در ونکوور بزرگ با شماره تلفن 6045001010 تماس بگیرید