دانشگاه‌های کانادایی ممکن است به خاطر پاندمی بیش از سه میلیارد دلار از دست بدهند!

مرکز آمار کانادا تخمین زده که دانشگاه‌های کانادایی ممکن است امسال به خاطر پاندمی کووید-19 تا 3.4 میلیارد دلار ضرر کنند که تا حدود زیادی دلیل آن به خاطر کاهش تعداد دانشجویان بین‌المللی خواهد بود.

مرکز آمار در جدیدترین گزارش خود گفت هزینه تحصیل بخش زیادی از سود دانشگاه‌ها را تشکیل می‌دهد. در سال 2013-14، هزینه تحصیل 24.7 درصد از کل سرمایه دانشگاه‌ها را تشکیل می‌داد و این رقم در -192018 به 29.4 درصد رسید.

بخش اعظم سود دانشگاه‌ها از تامین سرمایه دولتی می‌آید که سهم آن 45.8 درصد است.

مرکز آمار گفت افزایش سهم هزینه تحصیل به خاطر تعداد رو به رشد دانشجویان خارجی بوده که هزینه‌های بالاتری پرداخت می‌کنند و هزینه‌های پرداختی‌شان تقریبا پنج برابر شهروندان کانادایی است. در سال -182017، دانشجویان خارجی به تنهایی حدود 40 درصد از تمام هزینه‌های تحصیل را پرداخت کردند.

در نتیجه، مرکز آمار می‌گوید دانشگاه‌ها ممکن است بین 377 میلیون دلار تا 3.4 میلیار دلار در سال تحصیلی فعلی از دست بدهند که معادل 0.8 درصد تا 7.5 درصد از کل سودشان خواهد بود.

این سازمان تخمین‌های خود را بر پایه مجوزهای تحصیلی انجام داده که توسط سازمان مهاجرت، پناهجویان و شهروندی کانادا صادر می‌شوند. در سال 2020، تعداد مجوزهای صادر شده 58 درصد کمتر بود و حدود 13 درصد از مجوزهایی که صادر شدند در سپتامبر دیگر اعتبار نداشتند.

به گفته این سازمان تعداد ثبت نام دانشجویان خارجی هم ممکن است امسال کاهش داشته باشد.

نتیجه گزارش مرکز آمار این بود که 20 درصد از دانشجویان 17 تا 24 ساله‌ای که ماه مارس گذشته مشغول تحصیل بودند گفتند نمی‌خواهند امسال بازگردند.

به گفته وندی ترین مدیر روابط خارجی و تحقیقات سازمان دانشگاه‌های کانادا هنوز برای تعیین کردن اینکه پاندمی دقیقا چه اثری بر بودجه و میزان ثبت نام دانشگاه‌ها خواهد داشت زود است.

با این حال او گفت برنامه کمک مالی اضطراری کانادا (CERB) به دانشجویان و خانواده‌های‌شان کمک کرده قابلیت و اطمینان بازگشت به مدرسه در سال جاری را داشته باشند.

دانشگاه‌ها همچنین دارند خود را به محدودیت‌های سفر مربوط به پاندمی وفق می‌دهند و به دانشجویان خارجی اجازه داده‌اند مطالعات خود را از راه دور انجام دهند. 

پدر انتاریویی در نبرد قانونی با همسر سابق برای ممانعت از مدرسه رفتن پسرش بازنده شد

پدری که از همسرش جدا شده و نمی‌خواست پسرش به خاطر کووید-۱۹ به مدرسه بازگردد، در نبرد قانونی با مادر این کودک بازنده شد.

یک قاضی در انتاریو رای بر این داد که بازگشت به کلاس بهترین راه برای این فرزند است.

این تصمیم نخستین رای این چنینی در انتاریو در دوران پاندمی است و متخصصان قانونی می‌گویند می‌تواند راهنمایی برای والدینی باشد که نزاع‌های مشابه دارند.

والدین این کودک که سال ۲۰۱۷ طلاق گرفته‌اند، سر این مسئله اختلاف داشتند که آیا فرزندشان باید در پاییز به مدرسه بازگردد یا نه. اسناد دادگاهی نشان می‌دهد که مادر می‌گفت انزوای اجتماعی باعث شده فشار سنگینی روی این پسر وارد شود و بازگشت به کلاس به صورت حضوری بهترین حرکت برای او خواهد بود.

همچنین، پسر در یک برنامه زبان فرانسوی شرکت می‌کند و در حالی که هیچ یک از والدین فرانسوی صحبت نمی‌کنند، این باعث شده انجام دادن تکالیف در منزل برایش چالش برانگیز باشد. پدر تصدیق کرد که انزوا برای پسرش سخت بوده اما گفت پسر درک می‌کند که خانه ماندن برای امن نگه داشتن او و دیگران لازم است.

والدین ابتدا سعی کردند این اختلاف را میان خود حل کنند، اما وقتی تا اواسط آگوست نتوانستند راهکاری پیدا کنند، مادر تصمیم گرفت به قانون رو بیاورد.

ملانی اونیل وکیل مادر به سی‌تی‌وی‌نیوز گفت مادر که می‌خواست پسر خود را به مدرسه و پیش هم‌کلاسی‌هایش بفرستد، هیچ انتخاب دیگری جز قانون نداشت.

او گفت:‌ «هیچ راه وسطی وجود نداشت. زمان مهم بود و هیچ مصالحه‌ای بین آن‌ها وجود نداشت».

قاضی آندرا هیمل که به صورت مجازی مسئولیت بررسی این پرونده را بر عهده داشت، نظرات هر دو نفر را در نظر گرفت. او به این نکته اشاره کرد که پدر، که از آن موقع تا به حال دوباره ازدواج کرده، یک برنامه کاری انعطاف‌پذیر و یک بزرگسال دیگر در خانه دارد و مادر هیچ یک از این دو را در اختیار ندارد.

قاضی تعیین کرد که برنامه پدر برای تدریس به پسر در خانه به این مسئله توجهی نکرد که مادر می‌تواند برنامه‌ای مشابه را عملی کند. او همچنین به این نکته اشاره کرد که با وجود اینکه پدر درک می‌کند پسرش به دلیل انزوای اجتماعی کووید-۱۹ به مشکل برخورده، هیچ راهکار قابل قبولی ارایه نکرده است.
قاضی نوشت: « پدر بعد از شش ماه انزوا برنامه‌ای برای نیازهای اجتماعی فرزند ندارد و توجهی به اثرات دیدن همتایانش در مدرسه در حالیکه خودش در خانه تنها نشسته، نکرده است».

هیمل در تصمیم خود از دولت و مسئولان بهداشت انتاریو کمک خواست. آن‌ها اقرار کردند که فرستادن بچه به مدرسه ۱۰۰ درصد ایمن نیست،‌ اما تصمیم افتتاح دوباره مدارس باید در مقابل مسائل دیگر از جمله سلامت و منافع آکادمیک و اجتماعی کودک سنجیده شود.

او همچنین این مسئله را در نظر گرفت که هیچ کس در خانوار مادر یا پدر بیماری زمینه‌ای ندارد که باعث شود آن‌ها در معرض ریسک جدی کووید-۱۹ قرار بگیرند.

با وجود اینکه این نخستین مورد این چنینی بود، قاضی اشاره کرد که دادگاه از اواسط آگوست شاهد چند مورد مشابه بوده و «بدون شک، موارد دیگری هم خواهد بود».

راسل الکساندر وکیل طلاق گفت این مورد قابل توجه است چون به والدینی که طلاق گرفته‌اند ایده‌ می‌دهد که در دعوی‌های قانونی آینده باید در انتظار چه چیزی باشند.

قاضی در رای خود این نکته را پذیرفت که انتخاب اینکه یک کودک باید به مدرسه بازگردد یا خیر می‌تواند مسئله خیلی سختی باشد. به این دلیل او به والدینی که در زمینه مسئله بازگرداندن فرزندشان به مدرسه توافق ندارند توصیه کرد خواستار نظر سومی شوند و ابراز نگرانی کرد که مسئله آموزش کودکان ممکن است در بین زوج‌هایی که طلاق گرفته‌اند به مشکل بدل شود.

پدری اهل وایت‌راک تهدید کرد دولت بریتیش کلمبیا را بخاطر برنامه بازگشت به مدارس به دادگاه می کشاند

مکس ترست 10 ساله آسم دارد، به همین دلیل وقتی در ماه ژوئن یادگیری حضوری نیمه‌وقت دوباره راه افتاد او به کلاس درس خود بازنگشت.

او می‌گوید: «به نظرم امن نبود. بنابراین تصمیم گرفتم نروم.»

این دانش‌آموز مشتاق بود کلاس ششم را در برنامه هوشمندان مدرسه ابتدایی کرسنت پارک وایت راک در سپتامبر آغاز کند، بنابراین او و پدرش دنبال جزییات نحوه بازگشت ایمن دانش‌آموزان به مدرسه بودند. این جزییات تحت برنامه بازگشت به مدارس استان چهارشنبه منتشر شد.

برنارد ترست، پدر مکس می‌گوید: «با مکس نشستیم و تصمیم گرفتیم کنفرانس خبری را با هم نگاه کنیم. چیزی که شنیدیم کاملا شوکه‌کننده بود.»

برنامه بریتیش کلمبیا این است که دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به صورت تمام و در گروه‌های 60 نفره به کلاس درس بازگردند و هیچ اجباری برای فاصله‌گذاری اجتماعی یا ماسک زدن وجود نداشته باشد. بیشتر دانش‌آموزان دبیرستانی هم در گروه‌های 120 نفره به صورت تمام وقت به مدرسه بازمی‌گردند و اجباری برای ماسک نخواهند داشت.

برنارد ترست گفت: «اینکه بانی هنری و فلمینگ در تلویزیون به ما گفتند تحت شرایط اعلام شده بازگشت به مدرسه امن است، مسخره بود.»

ترست برنامه بازگشت به مدارس انتاریو را ترجیح می‌دهد. برمبنای این برنامه دانش‌آموزان ابتدایی باید به طور اختصاصی همراه گروه‌های هم‌کلاسی خود بمانند و دانش‌آموزان دبیرستانی فقط نیمی از مواقع را برای یادگیری به صورت فیزیکی به مدرسه می‌روند و تعداد افراد حاضر در کلاس‌ها نباید بیشتر از 15 نفر باشد. دانش‌آموزان کلاس‌های چهارم تا دوازدهم باید ماسک بزنند.

جسیکا سلزر معلم تاریخ مدرسه راهنمایی راکریج که با یکی از اعضای خانواده‌اش زندگی می‌کند که سیستم ایمنی بدنش آسیب‌پذیر است، می‌گوید: «اگر همه دانش‌آموزان و خودم ماسک بزنیم برای بازگشت به کلاس درس احساس ایمنی می‌کنم. من خیلی نگرانم که قرار است بازگشت کامل باشد. حس می‌کنم برنامه انتاریو امن‌تر است.»

ترست هم قبول دارد و می‌گوید: «چیزی که من را در این لحظه خوشحال می‌کند این است که از مدل انتاریو پیروی کنم. اجباری کردن ماسک برای کلاس‌های چهارم تا دوازدهم اجباری بشود یا چیزی شبیه به این. اطمینان حاصل کردن از اینکه گروه‌های دانش‌آموزان کوچک هستند و مسلما فاصله‌گذاری اجتماعی رعایت شود.»

او یک گروه فیس‌بوکی درست کرد تا با دیگر والدینی همراه شود که نگران خطرناک بودن احتمالی برنامه بازگشت به مدرسه بریتیش کلمبیا هستند. همچنین او احتمال برداشتن گام‌های قانونی را در نظر گرفته است.

ترست می‌گوید: «چیزی که من دوست دارم ببینم یک دعوی قضایی علیه دولت است. حس می‌کنم حتی اگر یک کودک هم مبتلا بشود یا بمیرد، هورگان، هنری و فلمینگ شخصا مسئول هستند.»

او از معلم‌ها و دانش‌آموزانی که نگران سلامت خود هستند درخواست کرده که در سپتامبر مدرسه نروند.

ترست گفت: «اگر هزاران معلم حس ایمنی نکنند و مدرسه نروند آن‌ها نمی‌توانند تمام آن‌ها را اخراج کنند.»

او گفت به آموزش دادن مکس در خانه ادامه می‌دهد، مگر اینکه ماسک اجباری و گروه دانش‌آموزان کوچک‌تر شود.

ترست گفت «می‌خواهم به کمک به یادگیری او از خانه ادامه بدهم و ما می‌توانیم تمرین‌های خودمان را خلق کنیم» اما تاکید داشت که «این برای پسرم منصفانه نیست.»

بریتیش کلمبیا گزینه های مختلف را برای بازگشایی مدارس در سپتامبر بررسی می‌کند

مسئولان استانی می‌گویند خانواده‌ها و مکان‌های کار باید انعطاف‌پذیر باشند و بریتیش کلمبیا دارد نقشه‌ای برای آغاز سال تحصیلی می‌ریزد که ممکن است در سپتامبر بچه‌ها را به کلاس‌های درس بازگرداند، یا ممکن است تصمیمی دیگر گرفته شود.

دکتر بانی هنری مسئول ارشد بهداشت استان می‌گوید با وجود اینکه فرستادن دانش‌آموزان به مدرسه ریسک انتقال را افزایش می‌دهد، بیرون نگه داشتن آن‌ها از کلاس درس و محیط یادگیری هم عواقبی منفی دارد.

او در جلسه به روز رسانی اطلاعات کووید-19 استان گفت: «می‌دانیم قابلیت کودکان برای داشتن روابط اجتماعی و یادگیری، اثرات چشمگیری برای سلامت روانی، سلامت احساسی و دیگر فاکتورها دارد. داریم تلاش می‌کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که می‌توانیم این کار را به شیوه‌ای انجام دهیم که از تمام کودکان و نیازهای یادگیری آن‌ها در پاییز حمایت شود.»

انتظار می‌رود دولت بریتیش کلمبیا برنامه خود برای مدارس را چهارشنبه اعلام کند. هنری باور دارد راه‌هایی وجود دارد که «تمام تمام» بچه‌ها بتوانند به کلاس درس بازگردند.

در عین حال، رییس فدراسیون معلمان بریتیش کلمبیا می‌گوید معلم‌ها درباره بازگشت به محل کار در سپتامبر نگران هستند.

هنری در پاسخ به اینکه چطور معلم‌ها و دانش‌آموزان می‌توانند با ایمنی به کلاس‌های درس بازگردند گفت استان از تجربه افتتاح دوباره مدارس در ژوئن خیلی چیزها یاد گرفته است.

او گفت «ما قبلا هم در مدارس شیوع داشته‌ایم و می‌دانیم چطور باید آن‌ها را مدیریت کنیم» و اضافه کرد یکی از احتمال‌هایی که در حال حاضر در دست بررسی است این است که با افراد هر گروه سنی به عنوان یک حباب اجتماعی جداگانه برخورد شود.

همانطور که هنری چند بار طی ماه‌های گذشته اعلام کرده، او فکر نمی‌کند اجباری کردن ماسک رویکرد درستی باشد.

او اضافه کرد که ممکن است وقتی بچه‌ها در حال رفت‌و‌آمد از مدرسه هستند و مخصوصا زمانی که فاصله‌گذاری اجتماعی مقدور نیست، ماسک نقشی داشته باشد. اما او توضیح داد که بخش زیادی از انتقال‌ها در محل کار و بین بزرگسالان رخ می‌دهد و در نتیجه ماسک ممکن است در محل‌هایی مانند اتاق استراحت که بزرگسالان کنار هم هستند مورد استفاده بیشتری داشته باشد.

رد درخواست ویزا؛مشکل اصلی دانشجویان بین المللی برای ادامه تحصیل در کانادا

در زمانی که کانادا دارد دانشجویان بیشتری را از سراسر جهان به خود جذب می‌کند، نگرانی‌هایی وجود دارد که درخواست‌دهندگان معتبر از کشورهایی خاص دارند به خاطر پروسه ویزا رد می‌شوند.

در سال‌های اخیر تعداد دانشجویان ورودی به کانادا بیشتر از چین و هندوستان بوده است. اما فضلی صدیق استاد دانشگاه نیوبرانزویک که رییس دانشکده تجاری است می‌گوید ویزا یکی از مشکلات اصلی درخواست‌دهندگان کشورهایی مثل پاکستان و نیجریه بوده است.

او گفت: «این مسئله برای دانشجویان و برای دانشگاه‌ها آزاردهنده است. چک‌های امنیتی آنقدر سخت‌گیرانه بودند که هیچ کس نمی‌توانست رد شود. یا حداقل در تجربه من تعداد بسیار کمی ویزا دریافت کردند.»

او گفت این مسئله مخصوصا در آتلانتیک کانادا تبدیل به یک چالش شده چون دانشگاه‌ها به شدت خواستار دریافت دانشجویان بین‌المللی هستند و هر کاری برای جذب آن‌ها انجام می‌دهند.

کانادا می‌خواهد خوش‌آمدگوی دانشجویان بین‌المللی بیشتری باشد چون آن‌ها کلاس‌های درس را متنوع‌تر می‌کنند و مزایای اقتصادی فراوانی با خود می‌آورند که می‌تواند معادل میلیاردها دلار در سال باشد. اثرات اقتصادی دانشجویان خارجی با صادرات قطعات خودرو، هواپیما و چوب کانادا رقابت می‌کند.

کمیسیون ارشد پاکستان در اتاوا از مسئولان دولت فدرال خواسته به مسئله‌ای رسیدگی کنند که سخنگوی این کمیسیون آن را نرخ «بسیار بالای» رد شدن ویزای دانشجویان این کشور آسیایی خوانده است. نادیم کیانی در ایمیلی گفت: «دانشگاه‌های کانادایی دارند دانشجویان با کیفیت بالا و سود خود را از دست می‌دهند.»

احمد حسن وزیر مهاجرت کانادا گفت نرخ قبولی ویزاهای اتباع پاکستانی زیر نظر دولت لیبرال افزایش داشته است. او همچنین گفت دولت به زودی برنامه‌ای که به عنوان جریان مستقیم دانشجویان شناخته می‌شود را گسترش خواهد داد تا شامل درخواست‌دهندگان پاکستانی هم بشود. این برنامه که از همین حالا درخواست‌دهندگانی از چین، هندوستان، فیلیپین و ویتنام را پوشش می‌دهد، طراحی شده تا زمان پردازش ویزاهای دانشجویان را تسریع کند.

یکی از سخنگویان حسن گفت تمام درخواست‌دهندگان به شیوه‌ای منصفانه و بر پایه سزاوار بودن موردشان طبق قانون کانادا سنجیده می‌شوند. خود حسن هم در مصاحبه‌ای گفت نمی‌توان کشورها را با هم مقایسه کرد چون هر یک شرایط خاص خود را دارند.

تصمیم‌های گرفته شده در مورد درخواست‌ها توسط ماموران ویزا اتخاذ می‌شوند. بنابراین حسن گفت کلید کمک کردن به دانشجویان این است که دانشگاه‌ها به صورت مستقیم با دفاتر ویزا و سفارتخانه‌ها مرتبط شوند تا با شرایط دولت آشنایی بیشتری پیدا کنند. او گفت این هم مهم است که درخواست‌دهندگان نشان بدهند که می‌توانند وقتی در کانادا هستند از خودشان حمایت مالی کنند.

اما همانطور که دنیس آمیوت رییس کالج‌ها و انستیتوهای کانادا گفت، دانشجویان کشورهای با اقتصادهای رو به رشد اغلب به سختی می‌توانند پول اقامت خود را پرداخت کنند. آمیوت گفت: «کارمندان سفارت در حین بررسی درخواست‌ها وقت زیادی ندارند، بنابراین به محض اینکه شکی پیش می‌آید ممکن است آن را رد کنند».

مجله الکترونیکی

اقتصادی

مهاجرت

جامعه

پزشکی

مسکن

دسته‌ها