آیا کانادا به تدریج بدل به «کشور اجاره نشین ها»می شود؟

اگر نسل جوان کانادا درباره وضعیت مالی‌شان برداشت درستی داشته باشند، باید حقیقت تلخی را بپذیرند چرا که پس از افزایش متناوب قیمت مسکن ، حتی نیمی از آن‌ها هم نمی‌توانند خانه خود را صاحب بشوند.

مطالعه‌ای جدید تز سوی شرکت مالیات و مشاره KPMG انشان می دهد تنها 54 درصد از افراد بین 23 و 38 ساله که مورد نظرسنجی قرار گرفته‌‌اند باور دارند می‌توانند صاحب‌خانه بشوند.

این شرکت در گزارش خود نوشت «این کاهشی عظیم نسبت به درجات مالکیت خانه نسل‌های قبلی است» و افزود نرخ مالکیت خانه در حال حاضر برای نسل‌های 35 سال به بالا بیش از 70 درصد است.

مشاوران این شرکت تنها افرادی نیستند که اخطار می‌دهند که با توجه به وضعیت فعلی قیمت مسکن، کانادا دارد به سمت تبدیل شدن به کشوری از اجاره‌نشین‌ها می‌رود. و این یعنی کشور نیازمند مسکن اجاره‌ای بیشتر از سهم کل موجودی مسکن خواهد بود. مشکل اینجاست که این اتفاق نیفتاده است. با وجود اینکه طی سال‌های اخیر وضع ساخت‌و‌ساز مسکن اجاره‌ای خوب بوده، سرعت رشد آن به اندازه کافی بالا نیست.

مارک کنی رییس و مدیر عامل صندوق املاک آپارتمان کانادایی (CAP) که یکی از بزرگ‌ترین مالکان ساختمان‌های آپارتمانی کشور است، گفت: «همه‌مان که داریم وارد سه شهر بزرگ (تورنتو، مونترال و ونکوور) می‌شویم نیازهای مسکن داریم و هیچ راهکاری هم وجود ندارد. بله، ساخت‌و‌ساز جدید داریم، اما کافی نیست و کار نمی‌کند. داریم در سه شهر بزرگ عمیق‌تر وارد بحران می‌شویم.»

در سال‌های اخیر نرخ‌های اجاره‌خانه به شدت افزایش یافته و متخصصان می‌گویند این به خاطر افزایش تقاضاست. خیلی از افرادی که می‌خواستند خانه بخرند باید مدت بیشتری در مسکن اجاره‌ای بمانند چون قیمت خانه بالاست و این مسئله فشار افزایشی بیشتری به قیمت اجاره‌خانه می‌آورد.

در عین حال، رشد جمعیت کانادا به سریع‌ترین میزان خود در چند دهه اخیر رسیده و دولت فدرال درجات مهاجرت را به بیش از 300 هزار نفر در سال‌های اخیر رسانده است. انتظار می‌رود این هدف دوباره تا سال 2021 افزایش پیدا کند و به 350 هزار نفر برسد. به این رشد طبیعی جمعیت را هم اضافه کنید و نتیجه این می‌شود که کانادا دارد هر سال نیم میلیون ساکن اضافه می‌کند.

رویال بانک کانادا اوایل امسال تخمین زد که تورنتو برای حرکت هم‌سرعت با رشد جمعیت باید مقدار ساخت‌و‌ساز آپارتمان‌های خود را دو برابر کند. 

سیاستمداران گام‌هایی برای رسیدگی به این مسئله برداشته‌اند. دولت فدرال دارد یک استراتژی ملی مسکن اجرا می‌کند که نقشه‌ای 10 ساله برای ساختن 125 هزار واحد مسکونی و رسیدگی به نیازهای مسکن بیش از نیم میلیون خانوار کانادایی است.

در درجه استانی، انتاریو و بریتیش کلمبیا دارند تا حدودی به جلو حرکت می‌کنند و برنامه‌هایی برای افزایش تراکم دارند. دولت انتاریو از شر کنترل‌های اجاره‌ای دولت لیبرال قبلی خلاص شد و سعی داشت کاری کند خانه‌های اجاره‌ای بیشتری ساخته بشود اما داده‌ها نشان می‌دهد که همه اینها اثری بر درجات ساخت‌و‌ساز اجاره‌ای نداشته است.

از سوی دیگر سازندگان و سرمایه‌گذاران سازمانی املاک می‌گویند ساختن مسکن سخت است. در بسیاری از شهرها سه تا چهار سال طول می‌کشد تا فقط جوازها و تاییدیه‌های لازم برای شروع ساخت‌و‌ساز صادر شود. محل ساخت محدود می‌شود و در بعضی جاها کمبود زمین آماده ساخت‌و‌ساز وجود دارد.

اما نکته مثبت این است که ارزش آپارتمان‌های اجاره‌ای دارد افزایش پیدا می‌کند. الف هندری، مدیر عامل Homestead Land Holdings در تورنتو گفت:‌ «تقاضا برای این محصول باورنکردنی است». او تخمین می‌زند که پول زیادی منتظر ورود به سرمایه‌گذاری مسکن اجاره‌ای است.

بنابراین اگر نمی‌توانید پول خرید یک خانه را پرداخت کنید ممکن است منطقی باشد که سهمی در یک شرکت آپارتمان اجاره‌ای عمومی خریداری کنید. سود آن ممکن است به پرداخت اجاره‌خانه‌های جهشی شما کمک کند.

ونکوور نیازمند 10 هزار واحد اجاره‌ای مقرون به صرفه در سال است

به گفته مارک لی اقتصاددان ارشد مرکز جایگزین‌های سیاستی کانادا که گزارشی در مورد بحران مقرون به صرفه بودن ادامه‌دار مسکن مترو ونکوور نوشته، برای اینکه بحران اجاره مسکن ونکوور حل شود، هر سال نیاز است 10 هزار مسکن اجاره‌ای مقرون به صرفه ساخته شود.

به گفته او مشکل کمبود ساخت‌و‌ساز نیست، بلکه عدم همخوانی چیزی که ساخته می‌شود با چیزی است که مردم به آن نیاز دارند. او گفت: «طی سال‌های اخیر رونق ساخت‌و‌ساز عظیمی داشته‌ایم اما به دلایلی آن نوع مسکنی را نمی‌سازیم که در عمل برای رسیدگی به این بحران به آن احتیاج داریم.»

شهرداری‌های سراسر لوئر مینلند قوانین و انگیزه‌هایی برای تشویق ساخت واحدهای اجاره‌ای ارایه کرده‌اند و دارند بر ساخت مسکن اجتماعی بیشتر تمرکز می‌کنند. لی می‌گوید این جنبش برای مقرون به صرفگی باید تهاجمی‌تر باشد و در حال حاضر کافی نیست.

لی گفت حدود 5 درصد از مسکن مترو ونکوور در قالب مسکن عمومی از جمله مسکن اجتماعی است. او این رقم را با تعدادی از شهرهای اروپا مقایسه کرد که مسکن عمومی نزدیک به 20 تا 25 درصد کل موجودی را تشکیل می‌دهد و گفت در وین اتریش این رقم تقریبا نیمی از کل موجودی مسکن را تشکیل می‌دهد.

او گفت: «در کل ما در گزارش‌مان به این نتیجه رسیدیم که حدود 5 هزار مسکن اجاره‌ای جدید در سال می‌تواند باعث متعادل‌تر شدن اوضاع بشود اما برای ورود عمیق و رسیدگی به بحران کافی نیست. به این منظور به 5 هزار واحد بیشتر نیاز داریم.»

با استناد به این گزارش، این هدفی است که سالانه 2.5 میلیار دلار هزینه در بر خواهد داشت و بیشتر این هزینه باید از سوی دولت‌های فدرال و استانی تامین بشود. 

لی گفت: «این مسلما پول کمی نیست اما اگر آن را در ارتباط با درآمد کل بریتیش کلمبیا در نظر بگیریم می‌بینیم که فقط 0.8 درصد تولید ناخالص داخلی ماست. این یک سرمایه‌گذاری است. در ابتدا باید هزینه‌ای پرداخت کرد اما با گذر زمان جریانی از درآمد اجاره دیده می‌شود.»


اتاوا بهترین شهر آمریکای شمالی از نظر«رفاه فراگیر» شناخته شد

مطالعه‌ای که سعی کرده نشان بدهد شهرها چطور ثروت‌شان را تقسیم کرده‌اند اتاوا را در میان بهترین‌ها در دنیا قرار داده، اما دیگر شهرهای کانادا عملکردی خیلی خوب نداشته‌اند.

پایتخت کانادا در رده‌بندی 113 شهر در سراسر دنیا در زمینه «رفاه فراگیر» در رتبه هشتم قرار گرفته است. این مفهومی جدید است که به نوعی به درک بهتر نابرابری اقتصادی و اجتماعی کمک می‌کند. اتاوا بالاترین رده‌بندی را در میان تمام شهرهای آمریکای شمالی داشته است.

«شاخص رفاه و شمول» که توسط نهادها و دولت‌های محلی در منطقه باسک اسپانیا تامین مالی می‌شود، شهرها را بر پایه تعدادی فاکتور فراتر از اندازه اقتصاد رده‌بندی می‌کند که از جمله آن‌ها می‌توان به مقرون به صرفه بودن مسکن، دسترسی به آموزش و اینترنت، ایمنی فردی، کیفیت محیط زیست و «تراکم دکترها» به عنوان معیاری برای دسترسی به خدمات مراقبت اشاره کرد.

برونو لنوین موسس شرکت مشاوره کسب‌و‌کار D&L Partners که داده‌های این گزارش را جمع‌آوری کرده می‌گوید: «شمول اقتصادی و اجتماعی هرگز تحت این درجه از موشکافی نبوده و رده‌بندی‌ها نشان می‌دهند که شاخص‌های اصلی اتاوا محیط زیست پاک و کیفیت بالای زندگی به صورت کلی هستند».

او اضافه کرد که این عناصر «کلید اطمینان حاصل کردن از این هستند که تمام جمعیت یک شهر می‌تواند از مزایای یک جامعه حقیقتا برابر بهره ببرد».

مونترال در میان شهرهای کانادایی دومین رده‌بندی خوب را داشت و در رتبه بیست‌و‌ششم قرار گرفت. در میان شهرهای آمریکایی، واشنگتن (یازدهم)، سیاتل (چهاردهم) و بوستون (شانزدهم) وضعیت بهتری داشتند.

اما نظرسنجی به این نتیجه رسید که مونترال که بزرگ‌ترین شهر در آمریکای شمالی است و شهردار آن زن است، در زمینه شمول جنسیتی در رده اول قرار دارد. 

تورنتو در رتبه سی‌و‌پنجم قرار گرفت و از نظر شمول نزدیک به لندن (سی‌‌و‌سوم) و نیویورک سیتی (سی‌‌و‌هشتم) قرار داشت. هیچ شهر دیگری از کانادا مورد مطالعه قرار نگرفت.

رده‌بندی نسبتا ضعیف تورنتو نشان می‌دهد که شهرهای ثروتمند ضرورتا در تامین کردن شرایط بهتر برای حاشیه‌ای‌ترین شهروندان خود بهتر نیستند. مطالعه به این نکته اشاره کرد که هیچ نوع هم‌پوشانی بین 10 شهر ثروتمند دنیا و 10 شهر دارای شمول اقتصادی و اجتماعی دنیا وجود نداشت.

محققان اخطار دادند که شکست در رسیدگی به نابرابری‌ها می‌تواند عواقب اجتماعی بسیار جدی داشته باشد.

لنوین در بیانیه‌ای گفت: «ناآرامی‌های اخیر در شهرهایی به گوناگونی پاریس، هنگ کنگ و سانتیاگو همگی خاستگاه‌های بسیار متفاوتی دارند. با این حال، آن‌ها نشان می‌دهند که تنش‌های جدید ممکن است حتی در شهرهایی شکل بگیرند که نسبتا ثروتمند هستند. نابرابری‌ها – چه واقعی و چه انگاشته‌شده – به عنوان یک ماشه عمل می‌کنند و نیروی پشت بی‌ثباتی‌ها هستند».

شان اجتماعی اجاره نشینی در کانادا پایین آمده است

وقتی جولین لورنز و شوهرش بعد از تولد نخستین فرزندشان شروع به اجاره یک بانگالو در اتوبیکوک واقع در غرب تورنتو کردند، او فکر خاصی در این مورد نکرد. اجاره کردن خانه در زادگاهش آلمان رایج است چون نرخ مالکیت خانه زیر 50 درصد قرار دارد.

اما دیگران از انتخاب لورنز حیرت می کردند  و می‌گفتند آیا این خانواده هرگز قصد دارد خانه بخرد؟

او گفت: «حتی نحوه حرف زدن مردم در این باره که می‌گویند اوه شماها فقط اینجا را اجاره کرده‌اید خیلی معنی دارد. همیشه به عنوان یک قدم به عقب دیده می‌شود.»

لورنز مشکلات بسیاری در زمینه نگهداری خانه داشت، اما ضربه نهایی وقتی وارد شد که بعد از هفت سال اجاره کردن ناگهان یک اعلانیه 60 روزه برای تخلیه ملک به آن‌ها داده شد. لورنز گفت خانواده در ماه جولای از خانه بیرون می‌رود و راهی آلمان می‌شود.

تقریبا 70 درصد از موجودی مسکن کانادا متعلق به مالکان مسکن است و این سهم بالاتر از آمریکا و بریتانیاست. از طرف دیگر، آلمان در آن سوی طیف قرار دارد و مسکن تحت اشغال مالک خانه تنها سهمی 45 درصدی دارد.

کانادایی‌های اجاره نشین با مجموعه‌ای از مشکلات مواجه هستندو البته  پیدا کردن ملکی برای اجاره کردن سخت ترین آنهاست. داده‌های شرکت وام مسکن و مسکن کانادا نشان می‌دهد نرخ خالی بودن مسکن اجاره‌ای در سال 2018 به 2.4 درصد کاهش پیدا کرد که پایین‌تر از متوسط 10 ساله 3 درصدی‌اش بود. با وجود اینکه سال گذشته کشور حدود 37 هزار واحد آپارتمانی اجاره‌ای اضافه کرد، تقاضا برای واحدهای اجاره‌ای به اندازه 50 هزار واحد افزایش یافت.

این مسئله دارد مخصوصا قیمت کاندوهای اجاره ای را بالا برده است . بر اساس جدیدترین تخمین‌های سازمان مسکن، اجاره کردن یک کاندوی دوخوابه معمولی داخل و اطراف ونکوور و تورنتو در ماه بیش از 2 هزار دلار هزینه در بر دارد که در دو شهری که درآمد میانه خانوار پایین‌تر از 80 هزار دلار در سال است، جای زیادی برای پس‌انداز کردن باقی نمی‌گذارد.

بعضی‌ها انگشت اتهام را به سمت سیاست‌های کنترل گرفته و معتقدند این شرایط بخاطر  سود کمتر ساخت املاک اجاره‌ای برای شرکت‌ها و رغبت صاحب‌خانه‌ها برای خرج کردن پول برای نگهداری و تعمیر خانه است.

به گفته دیوید هولچانسکی استاد مسکن و توسعه محلی در دانشگاه تورنتو، طی دو دهه اول بعد از جنگ جهانی دوم، تمام مناطق شهری طراحی شده برای ساخت‌و‌ساز مسکن با تراکم بالا  برای واحدهای اجاره‌ای رزرو شده بودند. اما با معرفی شدن نوع کاندومینیوم از مالکیت خانه در اوایل دهه هفتاد میلادی، کاندوها تبدیل به رقیب مسکن اجاره‌ای در همان مناطق پرتراکم شدند و روی هم رفته از اجاره‌ای‌ها جلو زدند.

داده‌ها نشان می‌دهد که امروز بیش از نیمی از خانوارهای اجاره‌نشین در 40 درصد پایینی نردبان درآمدی قرار دارند. هولچانسکی گفت این باعث می‌شود انگیزه زیادی برای ساخت‌و‌ساز مسکن اجاره‌ای وجود نداشته باشد چون سود آن کمتر شده است.

او در یک گزارش تحقیقاتی مربوط به سال 2007 نوشت: «از آنجا که اجاره‌نشین‌ها تقریبا نیمی از درآمد مالکان خانه را دارند، سازندگان کاندوها می‌توانند همیشه برای مکان‌های مسکونی از سازندگان مسکونی در مزایده‌ها پیشی بگیرند.»

اجاره 55

ارائه لایحه جدید در بریتیش کلمبیا برای مبارزه با مالکیت پنهان مسکن و پولشویی

دولت بریتیش کلمبیا قصد دارد یکی از ضعف‌های قانونی اصلی که در بازار مسکن این استان به منظور پنهان کردن ثروت، فرار کردن از پرداخت مالیات و پولشویی به کار می‌رود را  برای همیشه از بین ببرد.

کارول جیمز وزیر اقتصاد این استان روز سه‌شنبه قوانین تازه‌ای را معرفی کرد که اگر تصویب بشوند یک رجیستری عمومیبرای ثبت نام مالکان نیابتی املاک بریتیش کلمبیا تشکیل خواهد شد. 

این قانون از شرکت‌ها، صندوق‌ها و تفاهم‌های مشارکتی که در حال حاضر مالک زمین هستند یا زمین می‌خرند می‌خواهد مالکان نیابتی خود را فاش کرده و در این رجیستری به ثبت برسانند. این نخستین رجیستری با این خصوصیات در کل کشور است.

جیمز گفت:‌ «برای سالها انتظار می رفت چنین اقدامی صورت گیرد اما دولت‌های قبلی کاری انجام ندادند و در عین حال افراد از شرکت‌ها، صندوق‌ها و مشارکت‌های مختلفی بهره بردند تا این مسئله  مالکیت مسکن در در بریتیش کلمبیا را پنهان کنند».

او اضافه کرد: «این ریجستری باعث می‌شود اطلاعات مالکان حقیقی املاک بریتیش کلمبیا به صورت عمومی در دسترس قرار بگیرد و مانع وقوع فعالیت‌های غیرقانونی بشود. این یکی از قدم‌های کلیدی دولت ما برای اطمینان حاصل کردن ازاسکان اهالی استان در خانه‌ها است، نه برای سرمایه‌گذاری سفته‌بازانه یا پولشویی در بازار مسکن».

شرکت‌ها، صندوق‌ها و مشارکت‌هایی که مالکان نیابتی خود را آشکار نکنند ممکن است با جریمه‌هایی تا سقف 100 هزار دلار یا 15 درصد از ارزش ارزیابی‌شده ملک بر پایه این مواجه بشوند که کدام رقم بزرگ‌تر است. تامین مالی این رجیستری از طریق کارمزدهای ثبت مالکان و جستجو در رجیستری به دست می‌آید.

وزارت اقتصاد مسئول اعمال آن خواهد بود. سازمان مالیات کانادا به اطلاعات آن دسترسی خواهد داشت و اجازه دارد از آن برای مقابله با فرار مالیاتی استفاده کند. این رجیستری از سال آینده و در روزی که این لایحه اجرایی شود، عملیاتی خواهد شد.

پیش بینی تداوم شوک استرس تست بر بازار مسکن بریتیش کلمبیا در سال جاری

انجمن املاک بریتیش کلمبیا جدیدترین پیش‌بینی مسکن خود را منتشر کرده که نشان می‌دهد حتی با وجود اینکه آینده خوبی طی دو سال آینده در انتظار بازار مسکن این استان خواهد بود، تست استرسی که دولت اجرایی کرده اثرات منفی خود را از همین حالا گذاشته است.

این انجمن در گزارش خود آورده که امسال میزان فروش خانه دو درصد افزایش خواهد داشت و سال بعد این افزایش به میزان 6.9 درصد خواهد بود.

کامرون موئیر، اقتصاددان ارشد انجمن گفت: «شوک منفی وارد شده توسط تست استرس فدرال بر مقرون به صرفه بودن و قدرت خرید افرادی که از وام‌های مسکن استفاده می‌کنند به وارد کردن فشار بر تقاضای مسکن در استان ادامه خواهد داد».

با این حال، او گفت وضعیت آماری مطلوب و عملکرد قدرتمند اقتصاد بریتیش کلمبیا که هنوز ادامه دارد، باعث خواهد شد طی دو سال آینده به صورت مداوم از تقاضای مسکن حمایت شود.

در ارتباط با قیمت مسکن در سال جاری، او پیش‌بینی کرد که وضعیت بازار به شکلی خواهد بود که منجر به افزایش قیمت قابل ملاحظه نمی شود و تنها شاهد نیم  درصد افزایش قیمت در بازار مسکن خواهیم بود. اگر این افزایش قیمت محقق شود، میانگین قیمت خانه در این استان چیزی معادل با 716 هزار دلار خواهد بود.

البته نباید فراموش کرد عواملی چون افزایش جمعیت می تواند منجر به افزایش تقاضا در برخی از مناطق استان شود.

به گفته امیر حمزه علی مشاور املاک فعال ونکوور در حال حاضر در بازار مسکن نسبت به سال گذشته شاهد کاهش قیمت 5 تا 30 درصدی در بازارهای مختلف استان هستیم و به طور کلی هر چقدر قیمت ملک بالاتر بوده ، سقوط آن در بازار فعلی بیشتر است. اما نباید فراموش کنیم که کاهش بهای مسکن امکان خرید بیشتری را برای خریداران فراهم کرده است و این موقعیت را بوجود آورده تا برخی با فروش ملک خود امکان خرید ملک بزرگتر و در منطقه بهتری از شهر را پیدا کنند. با این چشم انداز انجمن املاک بریتیش کلمبیا پیش بینی کرده میزان فروش در سال جاری 2 درصد بیشتر از سال قبل خواهد بود.

image00300000

در شرایط فعلی،خرید ملک در کانادا به صرفه است یا اجاره نشین بودن؟

حداقل در بزرگترین شهرهای کانادا، بحث همیشگی اجاره کردن خانه یا خریدن آن در حال حاضر کمی به سمت کرایه کردن سوق یافته است.

نشنال بانک کانادا طی گزارشی در این هفته اعلام کرد رشد سریع قیمت مسکن طی سال‌های اخیر در ترکیب با بالا رفتن نرخ بهره باعث شده برای نخستین بار پس از سال‌ها، در سطح ملی کرایه کردن خانه از خریدن آن به صرفه‌تر باشد.

در این گزارش اشاره شده پرداخت وام مسکن یک آپارتمان متوسط دوخوابه در فصل چهارم سال 2018 به دو هزار دلار افزایش پیدا کرده است که چیزی حدود 150 دلار بیشتر از قیمت اجاره ماهانه یک آپارتمان  دوخوابه است.

البته آمار رسمی این حقیقت را پنهان می‌کند که اوضاع در شهرهای کوچک‌تر کانادا بسیار متفاوت است. در حقیقت، فقط در سه محدوده شهری بزرگ کانادا یعنی تورنتو، مونترال و ونکوور اجاره کردن ارزان‌تر از خانه خریدن است.

در حالیکه هم قیمت خانه و هم میزان اجاره‌خانه از سال 2015 به بعد مدام در حال افزایش بوده، قیمت خانه با شتاب بسیار بیشتری بالا رفته است. بنابراین آیا باید برای خانه خریدن دست نگه دارید و به اجاره کردن ادامه دهید؟

کایل دامز که از ‌نویسندگان گزارش نشنال بانک کاناداست، پاسخ دادن به این سوال را دشوار می داند و می گوید: «با توجه به اینکه نرخ بهره در حال حاضر رو به افزایش است، ماندن در بازار کرایه در مقایسه با خانه خریدن ایمن‌تر به نظر می‌رسد. آن بخشی از هزینه‌ها که مربوط به پرداخت‌ بهره هستند و بخشی از بدهی شما حساب می‌شوند رو به رشد هستند.»

اما در حقیقت این مسئله بزرگترین پیامدها را برای سرمایه‌گذاران آپارتمان‌هایی در پی دارد که با استفاده از وام‌های مسکن خرید می‌کنند. برای این گروه از مردم، در بسیاری از موارد ممکن است دیگر این امکان وجود نداشته باشد که بتوانند هزینه‌های یک ملک را با درآمد کسب شده از ‌اجاره‌خانه تامین کنند.

گزارشی که از اوربانیشن (Urbanation) و سی‌آی‌بی‌سی سال گذشته منتشر شد نشان داد که 44  درصد از آپارتمان‌های واقع در تورنتو که در سال 2017 خریداری شدند به عنوان یک سرمایه‌گذاری، ضررده بودند. سازمان وام مسکن کانادا می‌گوید همین مسئله در مورد 75 درصد آپارتمان‌های آسمان‌خراش‌های مرکز شهر مونترال صادق است.

با این حال امیر حمزه علی مشاور املاک فعال ونکوور معتقد است خرید ملک به ویژه درشهرهای بزرگ کانادا می تواند سرمایه گذاری بهتری نسبت به بازار سهام برای سودآوری باشد.او در ادامه می گوید :« در بازار امروز قیمتها کاهش یافته و نرخ بهره همچنان در مقایسه با دیگر کشورها پایین است و از سوی دیگر هزینه خانه دار شدن نزدیک به اجاره است.نباید فراموش کنیم میزان بازگشت سرمایه در بازار مسکن به مراتب بیشتر از بازار بورس است و از نگاه بسیاری خرید مسکن سرمایه گذاری مطمئنی محسوب می شود. »

در ادامه مقایسه آماری نشنال بانک از هزینه اجاره و خرید ملک در سطح کانادا و همچنین سه شهر بزرگ ونکوور ، مونتریال و تورنتو را مرور می کنیم:

اجاره 11

اجاره 22

اجاره 33

اجاره 44

image00300000

در سال 2018 افزایش اجاره بها در کدام شهرهای کانادا بیشتر از تورنتو و ونکوور بود؟

افزایش شدید نرخ اجاره‌خانه دیگر مشکلی نیست که فقط اهالی تورنتو و ونکوور با آن دست‌و‌پنجه نرم کنند.

جدیدترین نظرسنجی وبسایت مسکن کرایه‌ای پدمپر نشان می‌دهد که طی سال گذشته در 17 شهر از 24 شهر کانادا اجاره‌خانه‌ها افزایشی دو رقمی داشتند و تعدادی از شهرهایی که قبلا برای مستاجرین مقرون‌به‌صرفه‌ به حساب می‌آمدند این بار شاهد بیشترین افزایش‌ها بودند.

تورنتو جایگاه خود را به عنوان گران‌قیمت‌ترین بازار مسکن اجاره‌ای تک‌خوابه کانادا در ماه دسامبر هم حفظ کرد و قیمت‌ها در این شهر در طی سال 2018 افزایشی 11.9 درصدی داشتند و متوسط قیمت 2260 دلار بود. اجاره واحدهای دوخوابه 13.1 درصد افزایش پیدا کرد و به متوسط 2850 دلار در ماه رسید.

در مقایسه، ونکوور سال آرام‌تری داشت و اجاره واحدهای تک‌خوابه آن با افزایشی 6.5 درصدی به 2130 دلار در ماه رسید. این در حالی است که اجاره واحدهای دوخوابه با رشدی 0.9 درصدی به 3230 دلار در ماه رسید.

در عین حال، بسیاری از شهرهای کوچک و متوسط کانادا شاهد افزایش اجاره‌های بسیار چشمگیرتری بودند. درهلیفکس، کینگزتون، کلونا، لاندن، سن کاترین و ویکتوریا این افزایش در محدوده 15 درصدی بود.

بنابراین چه چیزی باعث افزایش اجاره در بسیاری از شهرهایی شده که شاهد رونق مسکن نبوده‌اند؟ محتمل‌ترین گزینه «تست استرس» وام‌های مسکن است که در آغاز سال گذشته شکل گرفت و در ترکیب با نرخ بهره‌های رو به رشد باعث بالاتر رفتن پرداخت‌های اقساط وام مسکن شد.

اجاره 1

هدف تست استرس و بالا رفتن نرخ بهره توسط بانک مرکزی کانادا تا حدودی این بود که خریداران خانه بیش از حد وام مسکن‌ نگیرند و شواهد هم نشان می‌دهد که این هدف تا حدود زیادی محقق شده است.

با این حال این سیاست ممکن است عواقب پیش‌بینی‌نشده‌ای داشته باشد و خریداران خانه بالقوه را مجبور کند مدت بیشتری در خانه‌های اجاره‌ای بمانند تا بتوانند پس‌انداز بیشتری برای پیش‌پرداخت و وام داشته باشند.

برمبنای برآوردهای اخیر اقتصاددانان رویال بانک کانادا، تست استرس به میزان قابل توجهی در قیمت خانه در بسیاری از شهرهای کانادا تاثیرگذار بوده که شامل آنهایی که در سال‌های اخیر شاهد افزایش قیمت نبوده‌اند نیز می‌شود.

برای مثال در هلیفکس در سه سال اخیر میزان متوسط درآمد سالیانه برای خرید خانه از 52 هزار دلار به 70 هزار دلار افزایش که بیشتر آن به دلیل تست استرس و افزایش نرخ بهره بود.

اما یکی دیگر از دلایل افزایش چشمگیر اجاره بها در سطح کشور ، تسریع روند افزایش جمعیت است . دولت فدرال برای نخستین بار بالای 300 هزار نفر مهاجر را پذیرا شد و به گفته بسیاری از فعالان بازار مسکن ، انبوه سازان باید با واقعیت جدید افزایش سریع جمعیت در شهرهای بزرگ کنار بیایند. بدیهی است که تمامی این مهاجران توان خرید مسکن را ندارند و همین مسئله فشار بیشتری بر بازار اجاره ایجاد می کند.

برای کسب آخرین اطلاعات درباره بازار مسکن ونکوور و تازه ترین لیستینگها با شماره تلفن 6045001010 تماس بگیرید.

اجاره 2

 

کاهش اندک بهای مسکن در ونکوور برای دومین ماه متوالی

متوسط بهای مسکن در ونکوور برای دومین ماه متوالی کاهش اندکی داشت .

بنا به تازه ترین آماری که از سوی بورد مشاورین املاک ونکوور منتشر شد ، قیمتها به طور متوسط کاهش 1.4 درصدی داشت و به 1083400 دلار رسید.

فیل مور مدیر این بورد درمورد این آمار جدید گفت:« خریداران مسکن  در ماه های اخیر کمتر فعال بوده اند و ما شاهد کاهش قیمتها در تمامی بخشهای بازار هستیم.خریداران این روزها با گزینه های بیشتری در لیستینگها مواجه هستند و رقابت کمتری بین آنها برای خرید وجود دارد.»

در ماه آگوست تعداد 1929 خانه مسکونی معامله شد که نسبت به زمان مشابه در سال گذشته 36.6 درصد کاهش داشت و همچنین  6.8 درصد نسبت به ماه جولای کمتر بود.

در مقابل تعداد منازل موجود در لیستینگها نسبت به زمان مشابه در سال گذشته 34.4 درصد بیشتر شد.در مورد منازل مجزا ، بیشترین میزان کاهش قیمت به شرق برنابی برمی گشت که منازل کاهش 4.2 درصدی داشتند و تنها در ویسلر خانه های مجزا افزایش 0.8 درصدی قیمت داشت.

در زمینه تاون هاوس هم کوکیتلام با کاهش قیمت 2.9 درصدی به متوسط قیمت 690500 دلار رسید و در بخش آپارتمان هم در اسکوامیش شاهد کاهش قیمت 4.2 درصدی بودیم و کوکیتلام تنها شهری بود که قیمت آپارتمان در آن 0.7 درصد بیشتر شد و متوسط قیمت آن به 552200 دلار رسید.

19750953 - mortgage application form with a calculator and house  3d

 

مجله الکترونیکی

اقتصادی

مهاجرت

جامعه

پزشکی

مسکن

دسته‌ها