پیتر جوی برای ماه‌ها ناچار بود پای خود را در یک سطل آب یخ بگذارد تا شاید کمی از درد آن کاسته شود.
او نمی توانست کار کند. او نمی توانست راه برود. او حتی به دلیل درد طاقت‌فرسا در انگشت شست پای چپش. نمی‌توانست شنا کند .
جوی ماه نوامبر در لیست انتظار قرار گرفت تا اولین جراحی که فرصت دارد را ببیند ولی در فوریه به او گفته شد برای درمان استئوآرتریت در انگشت پا باید تا 18 ماه در بریتیش کلمبیا منتظر بماند.
جوی که تمایلی به صبر کردن بیش از یک سال نداشت، تصمیم گرفت به خارج از کشور برود و آوریل در سیاتل نزدیک به 12000 دلار آمریکا برای جراحی هزینه کرد.
جوی یکی از هزاران بریتیش کلمبیایی بود که منتظر نوبت عمل جراحی شان هستند. . در حال حاضر، بیش از 88300 بیمار در لیست انتظار جراحی B.C هستند. طولانی ترین انتظارها برای جراحی های ارتوپدی است، همان چیزی که جوی منتظرش بود.
تعویق عمل های جراحی تا حدی به دلیل همه گیری است و برخی از جراحی ها از جمله جراحی ارتوپدی به حالت تعلیق درآمد.
جراحان ارتوپد به سی‌بی‌سی نیوز گفتند همه‌گیری و سیل و آتش‌سوزی در بریتیش کلمبیا، کمبود کارکنان را تشدید کرده است. آنها همچنین می گویند تخت های کافی وجود ندارد.
مسئولان بهداشت استان تاکید می کنند که از انتظارهای طولانی آگاه اند و تلاش می کنند با افتتاح اتاق های عمل جدید و استخدام کارکنان بیشتر از جمله جراح، پرستار و متخصص بیهوشی، این مشکل را برطرف کند.
اما این تغییرات برای جوی به موقع نبود.جوی که بیش از 30 سال روانشناس حرفه ای بوده است، می گوید که با یک کلینیک خصوصی در ونکوور تماس گرفت اما به او گفته شد که واجد شرایط جراحی ارتوپدی خصوصی در استان نیست.
او به دنبال پرداخت هزینه جراحی در استان دیگری بود، اما تصمیم گرفت که رانندگی به سیاتل برای مشاوره، جراحی و پیگیری راحت‌تر از گزینه‌هایی در کلگری یا تورنتو است، که هیچ‌کدام به سرعت به سؤالات او پاسخ ندادند.
او گفت که کل هزینه های سیاتل، از جمله سفر و اقامت، با گزینه های خارج از استان کانادا قابل مقایسه است.
دکتر سارا جورک، جراح ارتوپد در سیاتل، می‌گوید که در طول همه‌گیری همه‌گیری، افزایش کوچکی در مشتریان کانادایی دیده است.
او گفت: «من قبلاً هرگز یک بیمار کانادایی نداشتم ولی در هشت ماه گذشته سه بیمار از کانادا به من مراجعه کرده اند.
حداقل یکی از بیماران کانادایی او از زمان های طولانی انتظار به عنوان دلیل اصلی سفر او به ایالات متحده برای جراحی نام برد.
در موردی دیگر ، لورن سوانز سال گذشته مبتلا به بیماری ذیسک دژنراتیو شد. و درد عصبی شدیدی را در ناحیه کمر، لگن و پاهای خود تجربه کرده است که به صورت احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن ظاهر می شد.
در مارچ 2021 او در لیست انتظار جراحی قرار گرفت و بعداً به او گفته شد که اولین نوبت احتمالی جراحی او ژوئن 2022 است ولی تضمین صددرصد برای این زمان هم به او داده نشد.
او گفت: “سلامت روانی من به قدری تحت تاثیر قرار گرفت که خانواده و دوستانم مطمئن نبودند که آیا منتظر عمل جراحی می مانم یا خیر.”
پس از ماه‌ها انتظار، تصمیم گرفت در ماه فوریه برای عمل جراحی به فرانسه سفر کند و 30000 دلار با احتساب هزینه‌های سفر و اقامت بپردازد.
او گفت: “سیستم پزشکی ما قادر به تامین نیازهای من نبود.”
جیسون ساترلند، مدیر مرکز خدمات بهداشتی و تحقیقات سیاستی دانشگاه بریتیش کلمبیا، می‌گوید: بیماران ممکن است به فکر ترک کانادا برای جراحی باشند، زیرا احساس می‌کنند دسترسی به آن سریع‌تر یا کیفیت آن در جاهای دیگر بهتر است.
اما ساترلند هشدار می‌دهد که پیامدهای نامطلوب، مانند عفونت‌های پس از جراحی، می‌تواند باعث افزایش هزینه‌ها برای کسانی شود که خارج از کانادا جراحی می‌شوند و از سوی دیگر انجام عمل جراحی در خارج از کشور همچنان می‌تواند به این معنا باشد که وقتی به بریتیش کلمبیا باز می‌گردند باید مدت زیادی برای توانبخشی صبر کنند.
دکتر کاساندرا لین دیلوارت، رئیس منتخب انجمن ارتوپدی بریتیش کلمبیا، گفت: با این حال، بیمارانی که تصمیم به ترک کشور برای عمل جراحی می‌کنند، بازتابی از “یک سیستم شکست خورده” است.
دکتر دیلوارت یک “بحران جراحی” را در بریتیش کلمبیا توصیف کرده است و خاطرنشان می کند بیماران شغل خود را از دست می دهند، به مواد مخدر معتاد می شوند و در انتظار جراحی افسرده می شوند.
جوی و سوان می گویند تجارب خارج از کشور آنها منعکس کننده سرخوردگی هزاران نفری است که در سیستم مراقبت های بهداشت عمومی در بریتیش کلمبیا منتظر عمل های جراحی هستند.
