زمانی که بریتیش کلمبیا در اولین هفته های ژانویه از وجود بیماران مبتلا به کووید19 خبر دادو در ادامه آن استان بدل با موجی از مبتلایان به بیماری مواجه شد، کمتر کسی با دکتر بانی هنری و سابقه او در مقابله با بیماری های واگیردار آشنا بود.
او که با سازمان بهداشت جهانی و وزارت بهداشت انتاریو در مقطعی همکاری کرده بود، تجربه مقابله با ویروس سارس ، H1N1 و بیماری سارس را داشت . اما این بار او پستی تازه با بیماری تقریبا ناشناخته ای مواجه بود. مهمتر از هم او باید به عنوان استراتژیست مبارزه با گسترش کووید 19 راه حلی پیدا می کرد. اولین فوتی ناشی از این بیماری در کانادا در بریتیش کلمبیا ثبت شد و کاملا مشخص بود که این موج تازه شروع شده و با تصمیم هزاران نفر برای مسافرت در تعطیلات بهاری ، مسئولیت او در ماه مارس به اوج رسید.
خود او درباره هفته دوم مارس و شرایط تعیین کننده آن روزها می گوید :« باید بگویم سه روز 11، 12 و 13 مارس روزهای کلیدی بودند. فکر نمی کنم هیچکدام از شبها خواب راحت داشتم . »
در آن 72 ساعت مسئولین دولتی و پزشکی بریتیش کلمبیا باید در مورد اقداماتی که می توانست از شمار مبتلایان کووید19 در هفته های بعد بکاهد ، تصمیم می گرفتند. دکتر هنری در مورد این تصمیمات می گوید:«شما نمی توانید پیش بینی کنید مردم به دستورات بهداشتی چه واکنشی نشان می دهند ، هرگز نمی توانید عظمت مشکلی را که با آن مواجه هستید در ابتدای راه درک کنید و از داشته هایتان در مقابله با ویروس در ادامه راه مطلع نیستید.»
هنری به طور مرتب با همتایانش در ایالت واشنگتن در ارتباط بود و میدانست با اینکه اولین کیس ایالت در روز 20 ژانویه تایید شده و آمار به کندی در آنجا بالا رفته ولی شمار واقعی مبتلایان در واشنگتن به مراتب بیشتر از آمار رسمی است . او همچنین اطلاعاتی را از کبک دریافت کرد که تعطیلات بهاری را در روز 29 فوریه آغاز کرده بود و پذیرای مسافرانی بود که از اروپا و سایر نقاط جهان برمی گشتند.
شروع دیرتر تعطیلات بهاری کلید خوش شانسی بریتیش کلمبیا در مواجهه بهتر و شمار کمتر مبتلایان در هفته های بعد بود. دکتر هنری مطلع شد مبتلایان مسافر عمدتا از فرانسه ، نیویورک و فلوریدا به کبک برگشته اند . او روز 11 مارس از ساکنان بریتیش کلمبیا خواست تا از کشتی های کروز پرهیز کنند و درباره سفر به خارج از کشور تجدید نظر کنند. با وجود اعلام این بیانیه ، دکتر هنری نمی توانست خودش را قانع کند که خواسته هایش از اهالی استان کافی بوده . او می دانست عمدتا مسافرانی که از ایران و ایالت واشنگتن برگشته اند ، ویروس را وارد استان کرده اند ولی پس از کیس های وارداتی ، ویروس از طریق محلی ها منتقل می شد. در روز 11 مارس ، تعداد کیس ها به 46 رسیده بود. اگر کبک با مشکل موج تازه ای بیماری ناشی از برگشت مسافرین مواجه شده بود ، بریتیش کلمبیا این شانس را داشت که از تجربه آنها استفاده کند و با این مشکل مقابله کند.
صبح روز 12 مارس دکتر هنری در کنفرانس تلفنی با مقامات بهداشتی استانهای مختلف شرکت کرد و بعد نشستی با آدریان دیکس وزیر بهداشت استان داشت . او به دیکس گفت استان نیاز به سخت گیری بیشتر دارد . دیکس تایید نخست وزیرهورگان را گرفت و بعداظهر دکتر هنری اعلام کرد که سفرهای غیرضروری خارج از کانادا -حتی به آمریکا- را توصیه نمی کند و هرکسی که از خارج می آید باید 14 روز قرنطینه شود.
موازی با این اقدام ، دولت بریتیش کلمبیا کمپین بیش از هر استان دیگری به نخست وزیر جاستین ترودو اصرار کرد تا مرز آمریکا بروی تمامی مسافران غیرضروری بسته شود.
این تلاشها در ابتدا نتیجه نداد و نخست وزیر ترودو در روز 16 مارس اعلام کرد مسافران خارجی نمی توانند وارد کانادا شوند ولی آمریکایی ها را از این موضوع مستثنی کرد.
بدنبال این بیانیه ، دیکس که کمی از بی ثمر بودن تلاشها برای بستن مرز ناخرسند بود، سعی کرد موضع استان بریتیش کلمبیا را به شکل مستقل از دولت فدرال اعلام کند و در کنفرانس خبری درباره سفر آمریکایی ها به استان گفت :« لطفا به بریتیش کلمبیا نیایید!»
دولت فدرال و آمریکا سرانجام روز 22 مارس با بسته شدن مرز دو کشور بروی سفرهای غیرضروری موافقت کردند.
اقدامات دکتر هنری برای بستن مدارس ، بارها ، رستورانها و ممنوعیت تجمع افراد تقریبا توسط تمامی استانها انجام شده بود ولی تفاوت کار اودر مواجهه با گسترش بیماری در خانه های سالمندان و کاهش قابل ملاحظه آمار در مقایسه با کبک و انتاریو است . به دستور او از تمامی کارکنان مراکز نگهداری سالمندان تست گرفته شد و استفاده از دستکش و ماسک اجباری شد و حضور مراجعه کننده در این مراکز ممنوع شد . همچنین بریتیش کلمبیا اولین استانی بود که حضور پرستاران را به تنها یک مرکز محدود کرد .
دکتر هنری سعی کرد در کنفرانس های خبری اعتماد بریتیش کلمبیایی ها را جلب کند و اشکهایی که او در حین اعلام خبر درگذشت چند تن از سالمندان ریخت ، احساسات بسیاری از اهالی استان را برانگیخت . او سعی کرد تا نشان دهد تصمیماتی که برای اهالی استان می گیرد بر اساس مدل آماری و استراتژی است که او درنظر گرفته :«ما از مردم می خواستیم از خیلی چیزها بگذرند و در خانه بمانند ولی در عین حال اطلاعاتی را که بر اساس آنها چنین تصمیماتی گرفته بودیم را هم منتشر می کردیم و اگر این آمار متفاوت می شد ،در خواستهای ما هم از مردم عوض می شد. »
برای مثال در حالی که سخت گیری ها در بسیاری موارد شبیه انتاریو و کبک بود ، دکتر هنری از مردم خواست تا به انجام حرکات ورزشی در پارکها و فضای آزاد مشغول شوند ولی در انتاریو و کبک این موضوع به صراحت از سوی مسئولین مطرح نشد و شاید کسانی که برای مدت طولانی در یک محل می ماندند ، در این استانها با مشکل مواجه می شدند.
یکی از مهمترین انتقادات به شیوه کار او ، عدم انجام تست داوطلبانه از افراد در هفته های اولیه بود. او خواسته بود از هر کسی که نشانه های بیماری را دارد ، تست گرفته نشود و در عوض او در خانه بماند و قرنطینه 14 روزه را اجرا کند و تنها در صورت تداوم نشانه ها و یا وخامت اوضاع به بیمارستان برای تست و درمان مراجعه کند. او تصمیم گرفته بود تا تست ها بجای اینکه به صورت پراکنده در سطح جامعه باشد ، در مراکزی که انتظار آلودگی می رود ( از جمله خانه های سالمندان، کارکنان بیمارستانها و افرادی که از مسافرت برمی گردند) صورت گیرد.
این استراتژی تقریبا خوب جواب داد و به پرستاران و پزشکان اجازه داد تا تمرکز بیشتری بروی مبتلایان داشته باشند و افرادی که مبتلا شده بودند ، با رعایت پروتکل ها و مصرف داروهایی که برایشان تجویز شده بود ، همگی سالم به جامعه بازگشتند. تنها مورد مربوط به مردی می شد که پس از مثبت بودن تستش در منزل درگذشت و پرونده او در حال بررسی است .
تا روز 11 می ، بریتیش کلمبیا تقریبا کمترین میزان تست را در سطح کشور انجام داده و شمار تست های انجام شده به ازای صد هزار نفر ، تنها 2054.3 است در حالیکه این آمار در آلبرتا 4198.7 تست است . اما در مقابل استان فقط 542 کیس فعال در این تاریخ دارد و تعداد کل کیس های تایید شده به صد هزار نفر 45.6 نفر است که به مراتب از کبک(441.8 نفر) و آلبرتا(141.7 نفر) کمتر است .
با وجود آمار کاملا امیدوار کننده بریتش کلمبیا و صاف شدن منحنی مبتلایان کووید 19 ، دکتر هنری تایید می کند تا زمان عرضه گسترده واکسن ، این بیماری همچنان در کانون توجه او خواهد بود:« ما برای ماه ها با این بیماری خواهیم بود . می دانم برای مردم سخت است که این موضوع را درک کنند ولی ما باید با هم مهربان باشیم چون در نهایت سرمایه ای که برای مواجهه با این بیماری داریم ، مهربانی است .
