عسل تقلبی که با شربت ذرت، برنج، چغندر و دیگر شکرها تهیه می‌شود دارد وارد کانادا می‌شود و خودش را به قفسه‌های مغازه‌ها رسانده است. تهیه‌کنندگان محلی که افتخارشان تولید عسل واقعی است، سال‌هاست که در مورد مواد غذایی تقلبی هشدار می‌دهند و می‌گویند از نظر مالی ضرر هنگفتی را متحمل شده اند و از مصرف‌کنندگان می‌خواهند آگاه باشند.
از ژوئن ۲۰۱۸، سازمان بررسی غذا کانادا (CFIA) مشغول مقابله با عسل جعلی با استفاده از «نظارت هدفمند» بوده است. این سازمان فدرال ۲۴۰ نمونه را از واردکنندگان عسل، کارگزاران، توزیع‌کنندگان، مخلوط‌کنندگان، سازمان‌های پردازش و فروشندگان سراسر کشور جمع‌آوری کرد.
با وجود اینکه تمام نمونه‌های داخلی درست بودند، بیش از یک پنجم از عسل‌های وارداتی از مجموعه‌ای از کشورها از جمله یونان، چین، هند، پاکستان و ویتنام همگی در تست آزمایشگاه این سازمان در اتاوا مردود بیرون آمدند.
جودی وایت مدیر ملی بخش حفاظت از مصرف‌کننده و انصاف بازار به سی‌بی‌سی تورنتو گفت: «۲۲ درصد از تمام نمونه‌ها حاوی شکرهای خارجی از جمله شربت ذرت، شربت برنج و شربت‌های شکری دیگر بودند».
بازرسی‌های سازمان باعث شده از واردات ۱۲۸۰۰ کیلوگرم عسل دستکاری‌شده جلوگیری بشود که ارزش آن حدود ۷۷ هزار دلار تخمین زده می‌شود.
کریس هیمسترا که یک نگهدارنده نسل سومی زنبورهاست، یکی از تولیدکنندگان عسل است که می‌گوید از واردات ارزان‌‌تر عسل دستکاری‌شده آسیب دیده است. او گفت می‌دانست اگر می‌خواهد مزرعه عسلش در آیلمر انتاریو باقی بماند باید کسب‌و‌کار خانوادگی را گسترش می‌داد.
او گفت: «سعی داریم از خانواده‌مان حمایت کنیم و فروختن عسل عمده با بشکه در بازار جهانی کاری واقعا سخت و دوام‌ناپذیر بود. برای بقا بود».
هیمسترا ۲۰ سال گذشته را صرف ساختن مزرعه‌اش به نام کلوورمید و تبدیل کردن آن به یک ماجراجویی بزرگ توریسم کشاورزی کرده که در آن افراد محلی و بازدیدکنندگان برای گشتن در ملک او پول پرداخت می‌کنند. بازدیدکنندگان می‌توانند سوار واگن‌ها بشوند، حیوانات مزرعه‌ای را ببینند و عسل محلی که توسط ۲۴ میلیون زنبور این مزرعه تولید می‌شود را بچشند و درباره آن یاد بگیرند.
عسل معمولا چند بار دست به دست می‌شود تا بالاخره به قفسه مغازه‌ها برسد و سخت می‌توان فهمید محصول در چه وهله‌ای دستکاری شده است.
وایت از داخل آزمایشگاه CFIA گفت: «این یک زنجیره تامین بسیار پیچیده است و ما مشغول بررسی این موضوع هستیم. داریم می‌بینیم آسیب‌پذیری‌های آن کجاهای زنجیره تامین هستند و در چه مرحله‌ای دستکاری‌ها انجام می‌شوند».
هیمسترا گفت می‌توان مطمئن بود که این کار نگهدارندگان زنبورها نیست.
او گفت: «در ابتدا با زنبور کار می‌کنیم و عسل را روی فریم‌ها می‌ریزیم و آن را یا داخل بشکه یا ظرف قرار می‌دهیم. بعد از آن یک نفر عسل را برمی‌دارد و آن را در ظرف‌های بزرگ قرار می‌دهد و با چیزی مخلوط می‌کند. این کاری نیست که نگهدارنده زنبور انجام دهد و در مرحله‌های بعدی صورت می‌گیرد».
هیمسترا پیشنهادهایی برای مصرف‌کنندگانی دارد که می‌خواهند مطمئن بشوند دارند زنبور واقعی را مصرف می‌کنند. او گفت در وهله اول باید بدانید که وقتی یک محصول بیش از حد ارزان است مسلما در همان حد هم کیفیت دارد.
