زوجی اهل اتاوا سرپرستی پسر 19 ساله خود که مبتلا به اوتیسم است را به دولت استانی واگذار کرد .
آنها تاکید کردند چاره ای بجز اجرای این تصمیم «کاملا نابودکننده» را ندارند چون دیگر نمی‌توانستند حمایتی که او لازم داشت را بخاطر مشکلات مالی برایش فراهم کنند.
آماندا تلفورد به سی‌تی‌وی نیوز گفت او و همسرش پسرشان فیلیپ را در یکی از دفاتر دولتی حمایت از بزرگسالان دارای معلولیت قرار دادند تا از او مراقبت شود. علاوه بر اوتیسم، فیلیپ مبتلا به سندروم تورت و دیابت هم هست و عملکردش در حد یک کودک دو ساله است.
تلفورد گفت پسرش هیچ حسی از خطر ندارد و ممکن است از خانه بیرون برود. روز دوشنبه، او قرص‌هایی را که جایی پنهان شده بود پیدا کرد و 14 عدد از آنها را خورد.
روز سه‌شنبه، آماندا تلفورد پسرش را به دفتر خدمات توسعه‌ای انتاریو که مسئول مرتبط کردن والدین فرزندان مبتلا به معلولیت با خدمات درمانی است برد.
او گفت این تصمیم یک اقدام اجباری و نهایی بوده چون از نظر مالی محدودیت فراوانی دارند و هم سن‌شان رو به افزایش است و اجازه نمی‌دهد به درستی از این فرزند مراقبت کنند. او گفت: «هر کاری که در به فکرم می‌رسید انجام دادم و دیگر هیچ راه چاره‌ای نمی‌دیدم، هرچند تصمیمی کاملا نابودکننده بود».
این تصمیم باعث شد دفتر خدمات اجتماعی با پلیس تماس بگیرد. تلفورد گفت آنها فیلیپ را رها شده در نظر می‌گیرند. دفتری که فیلیپ تلفورد در آن رها شده در ایمیلی گفت تلاش می کند تا مطمئن شود «راهکاری ایمن برای کوتاه مدت هم برای این مرد جوان و هم برای خانواده‌اش» پیدا می‌شود.
آماندا تلفورد گفت با وجود اینکه مشخص نیست در طولانی مدت چه اتفاقی می‌افتد، امیدوار است که برنامه‌ای پیدا شود.
سازمان‌هایی که با خانواده‌هایی مثل تلفورد کار می‌کنند می‌گویند با چنین چیزی به صورت مداوم روبه‌ور می‌شوند چون خانواده‌ها ناگهان متوجه می‌شوند به محض اینکه فرزندشان 18 ساله می‌شود تمام حمایت‌های خدمات اجتماعی خود را از دست می‌دهد.
میریام فرای، مدیر اجرایی سازمان تعاونی «خانواده‌ها اهمیت دارند» گفت: «این اتفاق تقریبا به صورت روزانه می‌افتد. فرزندان در اتاق‌های اورژانس بیمارستان رها می‌شوند. فرزندان در دفاتر دولتی رها می‌شوند. مواردی از قتل و خودکشی هم داشته‌ایم. این مسلما یک بحران است».تابحال نزدیک به 700 گزارش مشابه با این به دست مسئولان استانی در انتاریو رسیده و متاسفانه بسیاری از این نوجوانان اوتیسمی بخاطر عدم حمایت مالی کامل دولت از خوابگاه های ویژه افراد بی خانمان سردر می آورند و در بی خبری جان می سپارند.
