یکی از مسافران ایر کانادا چهار ماه و نیم پس از اعلام مفقودی، چمدان گمشده شوهرش را در یک انبار عمومی خیریه در شهر Etobicokeاستان انتاریو ردیابی کرد.
ناکیتا ریس که ساکن شهر کمبریج همین استان است ، می‌گوید گرچه خیالش از بازگرداندن چمدان راحت شده ، اما جستجویش برای پاسخ گرفتن از ایرکانادا پایان نیافته و او هنوز نمی داند چگونه چمدانش سر از انبار یک موسسه خیریه درا<رده.
ریس می‌گوید هفته گذشته، پلیس حکمی را برای باز کردن واحد ذخیره‌سازی که دستگاه ردیاب AirTag او نشان می‌داد چمدان شوهرش از ماه اکتبر در آن نشسته بود، دریافت کرد.
این اوج یک مصیبت چند ماهه برای این زوج است.
در سپتامبر، زمانی که آنها از ماه عسل خود در ایتالیا و یونان بازگشتند، یکی از سه چمدان آنها از مونتریال به تورنتو نرسید.
این زوج یک دستگاه ردیاب AirTag را در کیف گذاشته بودند و می‌توانستند ببینند که چمدان در مونتریال است. یک ماه پس از فرود، آنها شاهد بودند که چمدان به سمت یک انبار عمومی در Etobicoke حرکت کرد و سه ماه گذشته در آنجا بود.
ریس گفت: «من ایمیل‌های متعددی با اسکرین‌شات به ایر کانادا فرستادم و از آنها پرسیدم که چرا چمدان آنجاست. ما حتی به پیرسون برگشتیم تا با یک مدیر صحبت کنیم.ولی آنها اصلا روایت ما را قبول نداشتند»
در نهایت، این زوج خودشان به انبار سر زدند و کمی قدم زدند تا اینکه ردیاب AirTag اعلام کرد که چمدان شان دقیقا کچاست و بعد ماجرا را به پلیس گزارش کردند و با کمک چند مامور داخل انبار شده و چمدانشان را برداشتند.
بنا به اعلام رسمی پلیس تورنتو یک سازمان خیریه که با ایر کانادا قرارداد دارد، چمدان را پس از “عدم ادعای مسافر”به طور قانونی به دست آورده است.
این موسسه پس از عدم پیگیری چمدان از سوی مسافر، به‌طور قانونی این چمدان را از شرکت هواپیمایی دریافت کرده است.
ریس گفت پلیس در آن انباری حدود 500 چمدان را پیدا کرده اند و تعدادی از آنها دارای AirTag های هشدار دهنده هستند.
گرچه این زوج برای چمدان گمشده خود قبلا غرامت دریافت کردند، اما ریس تاکید می کند که موضوع اصلا غرامت نقدی نیست چرا که مبلغ آن به مراتب کمتر از ارزش کل چمدان و محتویات آن بوده است.
ریس در نهایت گفت :«من فکر می کنم آنها باید به قدری که به مردم ضرر زده اند، پول بدهند . به نظر من این عادلانه است. من دیدم که چمدانم از انبار خط هوایی خارج شد و شاید حتی بدون اینکه ایر کانادا مطلع باشد، آن را در یک انبار عمومی قرار دادندو من مجبور شدم برای باز کردن آن حکم بگیرم. اگر من این کار را نمی‌کردم، هیچ‌کس پاسخگو نبود.»
