دو دنیای متناقض در آمریکای شمالی :زندگی عادی و کسب و کار فعال در آمریکا و تعطیلی ها و محدودیت ها در کانادا !!

در حالی که سویه امیکرون در آمریکای شمالی صدها هزار نفر را مبتلا کرده ، واکنش ها در آمریکا و کانادا به این موج جدید بیماری کاملا متنافض است .در ایالت های آمریکا بیزینس ها تا حد زیادی برای تجارت باز هستند و در مقابل کسب و کار در بزرگترین استان های کانادا به حالت نیمه تعطیل درآمده اند.

گذشته از عوامل سیاسی ، یک واقعیت می تواند عامل اصلی این تفاوت عمده باشد: سیستم پزشکی آمریکا که بازارهای آزاد  و کسب و کار را در اولویت قرار داده ، نسبت به سیستم کانادایی که کاملا تحت تسلط دولت است، سرانه تخت های بیمارستانی بیشتری را فراهم می کند.

باب بل، پزشکی که از مدیران شناخته شده سیستم بهداشت انتاریو است در این زمینه می گوید : “من از  سیستم مبتنی بر بازار آمریکا دفاع نمی کنم. اما معتقدم در کانادا، ظرفیت بیمارستان را بیش از حد محدود کرده ایم.”

پیامدهای محدودیت ها به شدت در کل اقتصاد کانادا احساس می شود. در انتاریو، رستوران‌ها، سالن‌های کنسرت و سالن‌های ورزشی بسته هستند در  کبک از ساعت 10 شبمنع رفت و آمد وضع شده و در بریتیش کلمبیا  شاهد ممنوعیت عبادت حضوری در کلیسا، برگزاری  مراسم عروسی و تشییع جنازه  هستیم.

محدودیت های ظرفیت بیمارستان شامل بخش های مراقبت های ویژه می شود. بر اساس داده های هزاران بیمارستانی که به وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا گزارش می دهند، آمریکا به ازای هر 4100 نفر  یک تخت ICU همراه با پرسنل دارد. بر اساس ارقام دولت استانی و آخرین برآورد جمعیت، انتاریو به ازای هر 6000 نفر یک تخت ICU  با پرسنل دارد.

البته ظرفیت بیمارستان تنها یکی از راه های سنجش موفقیت یک نظام سلامت است. به طور کلی، کانادایی ها دسترسی بهتری به مراقبت های بهداشتی دارند، بیشتر از آمریکایی ها عمر می کنند و به ندرت به دلیل صورت حساب های پزشکی ورشکست می شوند. نرخ مرگ و میر کانادا در اثر COVID-19 یک سوم نرخ آمریکا است که بازتابی از استفاده گسترده تر کانادا از محدودیت های بهداشتی و رویکرد جمع گرایانه آن به مراقبت های بهداشتی است.

با این حال، همه‌گیری یکی از مشکلات جدی سیستم درمانی کانادا را  آشکار کرده است: بیمارستان‌های این کشور توانایی کمتری برای رسیدگی به انبوه بیماران دارند.

وضعیت به ویژه در انتاریو وخیم است. در سطح ملی، کانادا به نسبت جمعیت، ظرفیت بیمارستانی کمتری نسبت به ایالات متحده دارد. اما حتی در میان استان های کانادا، انتاریو بدترین وضعیت را دارد.

هر زمان که موج جدیدی از کووید-19 فرا می رسد، سیستم مراقبت های بهداشتی استان را در موقعیتی نامطمئن قرار می دهد.

داگ فورد، نخست‌وزیر انتاریو روز دوشنبه در حالی که تعطیلی مدارس و مشاغل جدید را در این هفته برای کاهش فشار بر بیمارستان‌های استان اعلام کرد، گفت: «اعدادو ارقام به نفع ما نیست». این استان نزدیک به 2300 نفر به دلیل کووید-19 در بیمارستان بستری شده است.

استفان آرچر، رئیس بخش پزشکی دانشگاه کوئینز در کینگستون، انتاریو، حدود سه ساعت در شرق تورنتو، دو دهه را در بیمارستان‌های مینیاپولیس و شیکاگو کار کرد. او گفت که قویاً معتقد است که سیستم کانادا بهتر است و مراقبت عادلانه تری ارائه می دهد.

با این حال، او  انتقال بیماران از بیمارستانهای تورنتو به بیمارستان های کوچکتر در سراسر استان را  “شرم آور” خواند. به گفته آرچر، مرکز علوم بهداشتی کینگستون، جایی که او در آنجا کار می کند، بیش از 100 بیمار مبتلا به کووید را از تورنتو در اوایل این همه گیری پذیرفت. البته با توجه به آمار استانی ، این مسئله اصلا جای تعجب نداشت چرا که  بیمارستان های انتاریو حتی در فصل شلوغ آنفلوآنزا سالهای گذشته هم پر از مریض می شدند.

او گفت: “من فکر می کنم انتقاد بسیار منصفانه از سیستم کانادا و سیستم انتاریو این است که ما سعی می کنیم بیمارستان های خود را بسیار نزدیک به ظرفیت اداره کنیم.” ما نمی‌توانستیم بیماری‌های فصلی خفیف مانند آنفولانزا را کنترل کنیم، و بنابراین در موقعیت ضعیفی برای مقابله با COVID-19 قرار گرفتیم.

فراتر از ظرفیت بیمارستان، آرچر و بل دلایل دیگری را برای نابرابری در نحوه واکنش ایالات متحده و کانادا به شیوع جدید ذکر کردند. آنها گفتند که کانادایی ها به دولت خود اعتماد بیشتری دارند تا برای منافع جمعی بزرگتر اقدام کند و سطح مرگ و میر و بیماری شدیدی را که آمریکا در اثر کووید متحمل شده است را تحمل نخواهند کرد.

دیوید نایلور، پزشک و رئیس سابق دانشگاه تورنتو که رهبری یک بررسی فدرال در واکنش کانادا به همه‌گیری سارس در سال 2003 را بر عهده داشت، گفت که ظرفیت بیمارستان احتمالاً نقش مهم‌تری در تصمیم‌گیری کانادا نسبت به ایالات متحده دارد زیرا سیستم جهانی کانادا به معنای «رفاه» است. اگر ظرفیت مراقبت های بهداشتی بی ثبات شود، کل جمعیت تحت تأثیر قرار می گیرد.

اما او همچنین استدلال کرد که تمرکز فقط بر ظرفیت بیمارستان می تواند گمراه کننده باشد: “هم کانادا و هم ایالات متحده ظرفیت کمتری نسبت به بسیاری از کشورهای اروپایی دارند.”

نیلور استدلال می کند که تفاوت عمده بین واکنش های دو کشور به شیوع کووید فرهنگی است. در کانادا، بیش از ایالات متحده، روند کار در جامعه به گونه ای  هدایت می‌شود که تعطیلی طولانی‌مدت و سایر محدودیت‌های بهداشت عمومی برای جلوگیری از فروپاشی بیمارستان‌ها تحمل می شود.