در حالیکه کمپین انتخاباتی استانی آلبرتا وارد هفته‌های پایانی خود می‌شود، تمام احزاب سیاسی دارند از خشم و درماندگی رای‌دهندگانی که حس می‌کنند توسط اتاوا نادیده گرفته شده‌اند، نهایت استفاده را می‌برند.
اما بعضی از آن‌ها یک قدم فراتر از دادن قول خلق شغل و کاهش کسری‌ها رفته‌اند و به جای آن خواستار جدایی استان از کانادا شده‌اند. درک فیلدبرند رهبر حزب محافظه‌کار آزادی آلبرتا گفت: «من خسته شده‌ام و باور دارم بیشتر آلبرتایی‌ها هم از این خسته شده‌اند که مثل یک مستعمره درجه دو با آن‌ها برخورد می‌شود.»
دیو بیورکمن رهبر حزب استقلال آلبرتا هم چنین حسی دارد. پلتفرم سیاست‌گذاری اصلی این حزب جدایی آلبرتا از کانادا است. بیورکمن باور دارد سیستم پرداخت‌های برابری (یک برنامه فدرال که درآمدهای استانهای ثروتمند را گرفته و در بین استانهای فقیرتر توزیع می کند) بسیار غیرمنصفانه است.
او گفت: «آلبرتا همیشه بدترین‌ها را تحمل می‌کند.»
بسیاری از کارشناسان سیاسی انتظار ندارند جدایی‌طلبان بتوانند در انتخابات شانزدهم آوریل رای کافی کسب کنند، اما می‌گویند نارضایتی دولت فدرال که این احزاب از آن استفاده می‌کنند بسیار واقعی و گسترده است. یک نظرسنجی جدید از انستیتوی انوایرونیکس به این نتیجه رسید که 71 درصد از آلبرتایی‌ها حس می‌کنند استان‌شان به اندازه کافی احترام دریافت نمی‌کند.
لوری ویلیامز استاد مطالعات سیاست‌گذاری در دانشگاه مانت رویال کالگاری می‌گوید: «ما می‌دانیم این خشم بسیار چشمگیر است و بیشتر از همه در حال حاضر روی جاستین ترودو و دولت فدرال متمرکز شده است.»
خیلی‌ها در این استان غنی از نظر ذخایر نفتی به خاطر به تعویق افتادن پروژه‌های نفتی به دلیل حمایت از محیط زیست عصبانی هستند و مخصوصا وقتی نگران شدند که قیمت نفت پایین آمد و ده‌ها هزار شغل از بین رفت.
