به زودی مزایای پرداخت 2 هزار دلار پول در ماه در قالب برنامه کمک اضطراری دولت (CERB) به پایان می‌رسد. چیزی که قرار است جایگزین آن شود فرمی از برنامه قبلی در قالب بیمه استخدام است. دستیابی به این برنامه راحت‌تر است و مردم بیشتری را پوشش می‌دهد.
اینجاست که پاسخ به پاندمی از تدبیری موقتی برای حمایت چند ماهه بحرانی مردم تبدیل به یک برنامه اجتماعی می‌شود که احتمالا مدتی کنارمان باقی خواهد ماند. بیانیه‌های رسمی دولت نشان می‌دهند که CERB خواهد مرد. قرار است این برنامه مزیتی بیست‌و‌نهم آگوست به پایان برسد. لیبرال‌ها هم گفته‌اند این یک برنامه اورژانسی است که نمی‌تواند تا ابد ادامه داشته باشد.
ارقام مالی که بیل مورنو وزیر فایننس چندی پیش منتشر کرد- همان گزارشی که نشان داد امسال یک کسری بودجه 343 میلیارد دلاری خواهیم داشت ـ رقم جدید زیادی برای CERB در نظر نگرفت. در عوض این گزارش نشان داد که دولت پول را به سمت یارانه دستمزد هدایت می‌کند که تا دسامبر تمدید شده است.
این نشان می‌دهد که لیبرال‌ها می‌خواهند یارانه دستمزد وسیله انتقال باشد. نشان می‌دهد که دریافت‌کنندگان CERB که کار پیدا نمی‌کنند مجبور هستند درخواست بیمه اشتغال بدهند.
اما تحت سیستم موجود فعلی بیمه اشتغال، نیمی از آن‌ها صلاحیت دریافت آن را ندارند. اگر این اتفاق بیفتد صدها هزار یا شاید چند میلیون نفر بیکار یا بدون مزیت بمانند و این خودکشی سیاسی برای جاستین ترودو خواهد بود. بنابراین لیبرال‌ها می‌خواهند CERB را تبدیل به یک بیمه اشتغال جدید بکنند.
این هم از نظر سیاست‌گذاری و هم از نظر سیاسی یک چالش است. لیبرال‌ها تا حدود زیادی برای حمایت با حزب دموکرات نو مذاکره کرده‌اند. این حزب می‌خواهد درجه مزیت‌های CERB ادامه پیدا کند. پیتر جولین رهبر نمایندگان ان‌دی‌پی گفت حزبش حاضر است تاریخ مزیت‌ها را فراتر از بیست‌و‌نهم آگوست تمدید کند اما هنوز این حزب فکر می‌کند یک درآمد پایه فراگیر بهترین راه است.
اما ترودو قبلا این پیشنهاد را رد کرده و انتظار نمی‌رود حالا به آن رو بیاورد. جولین گفته ان‌دی‌پی حاضر است یک احتمال دیگر را در نظر بگیرد و بیمه اشتغال را تا وقتی که به معنای کاهش مزیت‌ها نباشد، تمدید کند.
ترکیب کردن این دو برنامه اما آسان نخواهد بود. جنیفر رابسون استاد مدیریت سیاسی دانشگاه کارلتون که درباره سیاست‌گذاری اجتماعی تحقیق می‌کند، گفت: «فکر نمی‌کنم این کار عملی باشد». او گفت در یک سال نرمال، بیمه اشتغال به کمتر از 40 درصد از افراد بیکار مزایا پرداخت می‌کند.
بعضی‌ها به اندازه کافی ساعات کاری ندارند و خیلی‌ها صلاحیت پیدا نمی‌کنند چون حق بیمه نمی‌دهند و دلیلش این است که احتمالا خودشان را استخدام می‌کنند یا پیمانکار محسوب می‌شوند. همچنین این سوال به وجود می‌‌آید که آیا بیمه اشتغال شامل افرادی می‌شود که نمی‌توانند مراقبت کودک دریافت کنند و اگر این اتفاق می‌افتد آیا تا پایان دوران پاندمی تمدید خواهد شد؟
پاسخ چنین مسائلی برای میلیون‌ها نفر حیاتی خواهد بود. این مسئله می‌تواند اثر عظیمی بر امور مالی عمومی داشته باشد و احتمالا منجر به افزایش حق بیمه اشتغال بشود. برنامه بیمه اشتغال نیازمند اصلاحات جدی است و حتی اگر این اصلاحات قرار نباشد طولانی‌مدت باشد، ممکن است بسیار بیشتر از حد انتظار سر جای خود باقی بماند چون هیچ کس نمی‌داند پاندمی یا بیکاری بالا تا کی دوام خواهد داشت.
