به گفته بیتا کارانسی، معاون ارشد و اقتصاددان ارشد بانک TD، افزایش مداوم نرخ بهره نابرابری طبقاتی را در کانادا افزایش میدهد، با در نظر گرفتن اینکه قیمت مسکن به بالاترین سطح در دهههای اخیر رسیده است.
کارانسی در این گزارش تاکید کرد عوامل متعددی در حال حاضر برد توزیع نابرابر ثروت در کانادا تأثیر میگذارد، اما مسکن تنها و مهمترین عنصر بهم خوردن تراز مالی خانوارها است و با ادامه افزایش نرخ بهره، ورود به بازار مسکن برای کانادایی های کم درآمد چالش برانگیزتر می شود.
او در ادامه نوشت: «جهش های اخیر در نرخ بهره، قیمت مسکن و آستانه پیشپرداخت را کاهش داده است، اما در نهایت با افزایش هزینههای اقساط وام مسکن، استطاعت خریداران مسکن را کاهش داده است.
هر درصد افزایش نرخ بهره از سطوح فعلی باید با کاهش تقریباً 10 درصدی قیمت (خانه) همراه باشد تا پرداخت وام مسکن ثابت بماند.»
بانک مرکزی کانادا در حال حاضر چهار مرتبه متوالی نرخ بهره را افزایش داده است و نرخ پایه در حال حاضر 3.25 درصد است.
با این حال کارشناسان اقتصادی انتظار دارند که در ماه های آینده به افزایش نرخ ها ادامه دهند.
علیرغم کاهش قیمت ملک در بازارهای اصلی مثل تورنتو و ونکوور، میانگین قیمت مسکن “هنوز 80 درصد بیشتر از 10 سال قبل است و به طور قابل توجهی از افزایش 47 درصدی حقوق کارکنان طی این مدت ، پیشی گرفته است.”
TD با استفاده از منطقه تورنتو بزرگ (GTA) به عنوان مثال، میانگین درآمد خانوار را 91786 دلار در سال 2021 تخمین زد.
کارانسی گفت که یک خانوار متوسط GTA باید «56 درصد از درآمد ماهانه قبل از مالیات خود را به پرداخت وام مسکن اختصاص دهد تا بتواند خانهای با قیمت متوسط را بپردازد».
در اوایل سال جاری، دولت فدرال حساب پس انداز خانه اول بدون مالیات را اعلام کرد.
انتظار میرود این برنامه در سال آینده راهاندازی شود و هدف آن کمک به خریدارانی است که برای اولین بار خانه خرید میکنند وارد بازار گران قیمت مسکن کانادا شوند.
با این حال، کارانسی معتقد است این برنامه « عدم تطابق عرضه و تقاضا را در نظر نمی گیرد و از سوی دیگر تقاوت قدرت خرید بین کسانی که درآمد بالاتری دارند و یا مسکن یا ثروتی از قبل دارند را در مقابل کسانی که فاقد این مزایا هستند را تغییر نمیدهد».
او افزود که تلاشهای گذشته برای کمک به خانوارهای کمدرآمد برای افزایش پسانداز خود با «مزایایی از جمله (WITB)، RESPs ، RRSPs و TFSAs»، تأثیر معکوس در مقوله مقرونبهصرفه بودن مسکن در کانادا داشته است.
کارانسی گفت: «شواهد بسیار زیاد نشان میدهد که بسیاری از برنامهها به طور نامتناسبی به نفع خانوادههای با درآمد بالاتر و ثروتمندتر هستند که به طور طبیعی پسانداز بیشتری برای سرمایهگذاری دارند و حتی برنامه هایی که خانوادههای با درآمد پایین و فقیررا هدف قرار داده اند، اغلب بیاستفاده میمانند.»
کارانسی پیشنهاد می کند سیاست گذاران باید تلاش های خود را بر “بهبود شرایط اجاره بلند مدت” متمرکز کنند.
این امر میتواند با ارزیابی مجدد از شرایط بازار مسکن، ضمن ارائه حمایتهای هدفمند و با ارزش به اجارهکنندگان فرصت پسانداز و برنامه ریزی برای خریدمسکن در بلند مدت دهد.