با بالا رفتن قیمت مسکن، زندگی در بزرگترین شهرهای کانادا سخت تر و گران‌تر می‌شوند و هزار ان نفر را مجبور به جستجوی مسکن ارزان‌قیمت در شهرهای ارزان تر کرده است .
بر اساس داده‌های آمار کانادا که اخیرا منتشر شد، تورنتو، بزرگترین مرکز شهری کشور، شاهد کوچ نزدیک به 100000 نفر از مردم این منطقه بود که 78 درصد آنها در یک دوره یک ساله در سایر نقاط استان ساکن شدند.
مونترال و ونکوور، دومین و سومین شهر بزرگ کانادا، به ترتیب شاهد خروج 35000 و 14000 نفر بودند.
با این حال، ورود مهاجران خارجی این مسئله را جبران کرده است داده ها نشان داد که بیشتر تازه واردان مراکز شهری بزرگ را به مناطق روستایی و شهرهای کوچک ترجیح می دهند. بزرگترین مراکز جمعیتی کانادا بیش از 600000 نفر را از مهاجران خارجی را در سه سال اخیر جذب کردند و در مقابل تنها 21000 نفر در جوامع کوچکتر ساکن شدند. تورنتو به تنهایی پذیرای 216600 مهاجر جدید بود.
این داده‌ها نمایانگر پیامدهای سیاست‌های مهاجرتی جاه‌طلبانه جاستین ترودو با هدف جذب حدود نیم میلیون ساکن دائمی در هر سال است. رشد جمعیت در شهرهای بزرگ با دوره اوج قیمت مسکن در بیشتر مناطق همزمان شد.
بر اساس داده های انجمن املاک و مستغلات کانادا، قیمت معیار مسکن در کانادا در جولای سال گذشته 789,300 دلار (587,360 دلار آمریکا) بود که 43 درصد از زمان شروع همه گیری کووید-19 افزایش یافته است. با اینکه قیمت ها پس از آن با افزایش نرخ بهره توسط بانک مرکزی کمی کاهش یافته، اما با کمتر شدن قدرت خرید مردم ،مقرون به صرفه بودن قیمت ها در کنار افزایش هزینه های وام مسکن شرایط خرید را دشوارترکرده است.
به طور کلی، 71.9 درصد کانادایی‌ها اکنون در یکی از کلان‌شهرها زندگی می‌کنند که 0.1 درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.
این بدان معناست که نیاز بیشتری برای ساخت مسکن و زیرساخت‌ها با هدف سازگاری با رشد سریع جمعیت وجود دارد ولی به نظر نمی رسد دولت فدرال برنامه ریزی مناسبی در این راستا داشته باشد.
شهرهای مونکتون و هلیفاکس، شهرهای کلیدی حاشیه اقیانوس اطلس کانادا، به ترتیب با 5.3 درصد و 4.4 درصد، سریع ترین نرخ رشد جمعیت را طی این مدت تجربه کردند.
