سازمان خدمات مرزی کانادا از چندی پیش شروع به اجرای مجموعهای تست ها کرده تا متوجه شود آیا ماموران و دستگاههای بررسی پاسپورت برای برخی از مسافران تبعیض قائل میشوند یا خیر.
در مقابل چیزی که مشخص است این است که ماموران مرزی به شدت از قدرت خود برای دستور بررسیهای ثانویه برای مسافران خاورمیانه، آفریقا و کارائیب استفاده بیشتری کردند.
این نظرسنجی همچنین تایید میکند که احتمال بیشتری وجود دارد که ماموران مرزی نگاهی دوباره به اعلانیه گمرک مسافری که از کانادا بازگشته بیندازند و این احتمال در مورد مسافری که از آمریکا بازگشته پایینتر است. در سال 2017، حدود 3.5 میلیون مسافری که وارد فرودگاههای کانادا شدند مورد بازرسی ثانویه قرار گرفتند که این بازرسی در زمینه مسائل مربوط به مهاجرت، گمرک، مالیات، کارمزد، سلامت یا واردات میشود.
گزارش تحلیلی سازمان خدمات مرزی نشان میدهد که تعداد بسیار کمی از مسافران به صورت تصادفی برای بازرسی ثانویه انتخاب میشوند. در سال 2017 این تعداد فقط 70 هزار نفر در میان 4.2 میلیون نفر بود که کمتر از 2 درصد تعداد کل است. تحلیل این سازمان متوجه شد که درصد بازرسی ثانویه از مسافران به شدت در ارتباط با کشور زادگاهشان فرق میکند.
برای مثال، مسافران ایرانی که در سال 2017 وارد کانادا شدند به طور متوسط 20 برابر بیشتر از ایسلندیها در معرض بازرسیهای ثانویه برای اهداف گمرکی قرار گرفتند و احتمال بازرسی ثانویه آنها برای مسائل مهاجرتی هم شش برابر بیشتر بود. احتمال اینکه یک بازدیدکننده جاماییکایی مورد بازرسی ثانویه برای اهداف گمرکی قرار بگیرد حدود 10 برابر بیشتر از یک دانمارکی بود و برای مسائل مهاجرتی هم این احتمال تقریبا 10 برابر بیشتر بود.
اما سازمان خدمات مرزی میگوید این تفاوت به خاطر سیاستگذاریهایش نیست. در این تحلیل آمده است: «در حالیکه شهروندان جاماییکایی و ایرانی نسبت به بعضی ملیتهای دیگر بیشتر برای بازرسیهای ثانویه انتخاب شدند، این گزارش هیچ شواهد سیستماتیکی از تبعیض پیدا نکرد.»
گزارش به این نکته اشاره میکند که حدود 10 درصد از تمام مسافران برای بازرسی ثانویه انتخاب میشوند و از 4.2 میلیون نفری که مورد بررسی قرار گرفتند، «بیشترشان به دلایل اجباری انتخاب شدند و بیشترین درصد هم توسط کیوسکها معرفی شده بودند.»
در این گزارش آمده که بسیاری از معرفیها برای بازرسی به صورت اتوماتیک انجام شدند و دلیل آن مشکلی در مدارک مسافر یا وضعیت مهاجرتی او بوده است. به طور مثال، یک ساکن دائمی که برای نخستین بار وارد کشور اقامت جدید خود میشود به صورت اتوماتیک مورد بازرسی ثانویه قرار میگیرد تا محل اقامتش تایید شود و وسایل شخصی ورودی او به کانادا ثبت شوند. مسافر توریستی یا تجاری مورد هیچ یک از این بازرسیها قرار نمیگیرد.
احتمال اینکه ایرانیهایی که به کانادا میآیند بخواهند در کشور زندگی کنند بیشتر از ایسلندیهاست. در عین حال احتمال اینکه ایسلندیها توریست باشند و بازدیدی کوتاهمدت داشته باشند بیشتر است. اما حتی بازرسیهای «انتخابی» مهاجرتی هم بیشتر توسط دستگاهها (88 درصد) انجام شدند تا ماموران (12 درصد). دلیل اصلی معرفی شدن افراد برای بازرسی ثانویه توسط دستگاهها مشکلاتی مثل اطلاعات ناکامل، اقامتهای بیش از شش ماه یا کارتهای اقامت دائمی هستند که به تاریخ انقضاء خود نزدیک شدهاند.
سازمان خدمات مرزی به این نتیجه رسید که احتمال اینکه یک مسافر ایرانی یا جاماییکایی که توسط دستگاه برای بازرسی ثانویه انتخاب شده بخواهد توسط مامور هم انتخاب شود هیچ فرقی با احتمال انتخاب شدن یک مسافر فرانسوی یا کرهای ندارد. در حقیقت، احتمال انتخاب شدن آنها توسط دستگاهها بیشتر است.