وقتی مردم درباره افزایش شدید قیمت مسکن در شهرهای بزرگ کانادا صحبت می‌کنند، یک پاسخ رایج این است که تورنتو یا ونکوور و مونترال دارند تبدیل به شهرهای با کلاس جهانی می‌شوند و چنین شهرهایی گران هستند.
این مسئله حقیقت دارد که شهرهای در سطح جهانی گران قیمت هستند، اما مسئله حقیقی دیگر هم این است که آن شهرهایی که ما شهرهای کانادا را با آن‌ها مقایسه می‌کنیم در عین حال مناطق حومه شهری مقرون به صرفه دارند.
اصطلاحی هست که می‌گوید بران تا پولت برسد. یعنی شهر را ترک کن و به مسیرت ادامه بده تا وقتی به یک محله حومه شهری برسی که می‌توانی پولش را بدهی. می‌توان چنین کاری را در نیویورک، لندن، رم، شانگهای یا توکیو انجام داد. اما دیگر واقعا نمی‌توان این کار را در تورنتو یا ونکوور انجام داد.
در تحلیلی که اویل امسال انجام شد، سایت فایندر.کام به این نتیجه رسید که شهرهای کانادا کمترین تخفیف‌ها برای نقل مکان به حومه شهرها را دارند. در تورنتو، قیمت یک ملک مسکونی در حومه‌شهر تنها حدود 20 درصد ارزان‌تر از داخل شهر است و در ونکوور این رقم به 24 درصد می‌رسد.
این را با نیویورک مقایسه بکنید که در آن می‌توان برای نقل مکان به حومه شهر یک تخفیف 55 درصدی گرفت. در لندن هم این رقم 45 درصد است که بالاتر از میانگین جهانی 41 درصد قرار دارد.
فایندر.کام در نتیجه‌گیری تحلیل خود نوشت: «بالاخره ظاهرا اگر تورنتویی‌ها داخل شهر زندگی کنند وضع‌شان بهتر است.»
به طور مثال، با وجود اینکه شهرهایی مثل نیویورک یا لندن آوازه‌ای برای گران قیمت بودن دارند، می‌توان با معادل 344 هزار دلار کانادا در حومه‌های ماساپکا نیویورک یک خانه پنج خوابه و با معادل 421 هزار دلار کانادا در ایست اِند لندن یک خانه متوسط خریداری کرد.
این را با محدوده حومه شهری 905 تورنتو مقایسه کنید که در آن قیمت متوسط انواع املاک در ماه مه به 770065 دلار رسید که 40 درصد بالاتر از میانگین سافلک کانتی در نیویورک (545 هزار دلار کانادا) بود. قیمت متوسط یک خانه در استتون آیلند که فاصله کمی با منهتن دارد 70 هزار دلار کمتر از محله 905 است.
این هزینه‌های نسبتا بالای زندگی در حومه شهرها نشان می‌دهند که قیمت‌های بالای مسکن در تورنتو و ونکوور ممکن است در طولانی مدت پایدار نباشند. اگر خانه‌های مقرون به صرفه وجود نداشته باشد، ممکن است جوانان در کوتاه مدت از تورنتو و ونکوور به شهرهای دیگر صورت بگیرد.
