آچاتی کریتی چند ماه قبل سخت به لباس زمستانی نیاز داشت اما می دانست نمی تواند لباس نو خریداری کند. تمام تلاش او پیش از کریسمس معطوف به تامین هزینه خرید لباس های دست دوم شد ولی زمانی که پول لازم را جور کرد ، متوجه شد خریداران نیازمند دیگری لباسهای دست دوم مورد نظرش را خریده اند .
او که با حداقل حقوق در تورنتو زندگی می کند ، برای تامین حداقل زندگی در بزرگترین شهر کانادا مشکلات زیادی دارد و به نظرش دستمزد در انتاریو و دیگر استانهای کانادا باید دست کم به 15 دلار برسد.
به نوشته سی تی وی ،در حالیکه آلبرتا اعلام کرده حداقل دستمزد تا اکتبر سال آینده به ساعتی 15 دلار می رسد ، دیگر استانها فعلا چنین برنامه ای ندارند و کبک این هفته حداقل دستمزد را از 10.75 سنت به 11.25 دلار رساند.
متیو پرولو که به عنوان کارگر تاسیسات در مونتریال ساعتی 13.5 دلار دریافت می کند ، تاکید می کند بیشتر از اینکه زندگی کند ، تنها به زنده ماندن دلخوش است . پرولو 43 ساله به سی تی وی می گوید :«من همیشه باید منتظر چک بعدی باشم و زمانی که خرجی خارج از برنامه پیش می آید ، همه چیز بهم می خورد و بدهی ها بیشتر می شود. او حتی پول ندارد تا گیتار قدیمی اش را تعمیر کند .
گلاره غفاری هم که در کوکیتلام زندگی می کند ، 5 سال برای تیم هورتونز کار کرد تا اینکه مصدوم شد و حالا اوو همسرش در آپارتمان یک خوابه ای با 900 دلار اجاره در ماه زندگی می کنند. او اشاره می کند تمام هزینه های زندگی در شهر افزایش یافته بجز حداقل دستمزد در بریتیش کلمبیا .
با این حال پیر فورتین کارشناس اقتصادی اشاره می کند حداقل حقوق باید با توجه به شرایط هر منطقه تعیین شود و دنباله روی از طرح ساعتی 15 دلار که در برخی از شهرهای آمریکا اجرا شده کار درستی نیست. به گفته او در کبک در سال گذشته افرادی که حداقل حقوق را دریافت می کردند ، 46 درصد کل حقوق بگیران را تشکیل می دادند ولی در شهرهایی چون سن فرانسیسکو و نیویورک که تصمیم به افزایش حداقل دستمزد به 15 دلار گرفته شده ، تنها 37 تا 38 درصد از حقوق بگیران حداقل دستمزد را می گیرند. او هشدار می دهد افزایش ناگهانی دستمزد حداقل به 15 دلار می تواند ضربه جدی به هزاران بیزنس کوچک وبیکاری احتمالی بزند .
تازه ترین فهرست حداقل حقوق در استانهای مختلف کانادا به این شرح است :
