سوسیک آسویان ماهی دو بار به بانک غذای داون تاون تورنتو سر می زند تا برای خود وخانواده اش مواد غذایی بردارد.
او به همراه همسر و سه فرزندش اسپانسر خصوصی داشتند و فوریه وارد کانادا شدند .آسویان به سی بی سی می گوید اسپانسرش به او هشدار داده بود پس از ورود به کانادا نمی تواند حمایت مالی او داشته باشد .
آسویان اما تصمیمش را برای نقل مکان به کانادا گرفته بود و از این رو با پولی که از بستگان و دوستانش قرض کرده بود به کانادا رسید . او در ادامه می گوید :«چاره ای نداشتیم و نمی توانستیم این موقعیت را از دست بدهیم. البته پذیرش شرایط هم واقعا مشکل بود ولی بهرحال زندگی در کانادا شانسی برای ماست »
خانواده آسویان یکی از صدها خانوار سوری است که تنها با تکیه بر کمک های بانک غذایی درتورنتو و سایر شهرهای کانادا روزگار را سپری می کند.
لوکاس مارکویچ از مسئولین بانک غذای تورنتو می گوید :«در یک هفته هشت خانوار به سراغ ما آمدند که هفت خانوار سوری بودند. در بین ماه های فوریه ومارس و پس از رسیدن پناهجویان سوری ، میزان استفاده از بانک های غذا در تورنتو 20 درصد افزایش داشته است. من بخاطر ندارم در تمام مدتی که در این مرکز کار می کنم ظرف مدت کوتاه چنین افزایش مصرف کننده ای داشته باشیم. »
اما این قصه تنها در تورنتو نیست . در شهر سوری در بریتیش کلمبیا ، بیش از 700 پناهجویی که با اسپانسرشیپ دولت به این استان آمده اند از بانک های غذا استفاده می کنند. اگر در نظر بگیریم که 1500 پناهجو از نوامبر گذشته تاکنون وارد ونکوور بزرگ شده اند ، اهمیت این رقم کاملا مشخص می شود.
از نوا اسکوشیا تا بریتیش کلمبیا ، پناهجویان سوری برای نیازهای اولیه غذایی شان متکی به بانک های غذا هستند و این مسئله تعجب بسیاری را برانگیخته است . طبق قوانین فدرال ، اسپانسرهای خصوصی باید تا یک سال هزینه خورد و خوراک و مسکن پناهجویان را تامین کنند که حدود 27 هزار دلار برای یک خانواه چهار نفره می شود .
ولی شرایط نه چندان خوب کاری برای برخی از کانادایی ها ، آسویان را هم به دردسر انداخته چون اسپانسر آنها حالا بیکار است و خودش سخت به پول نیاز دارد.
بانک های غذا در سرتاسر کانادا انتظار دارند پناهجویان سوری همچنان به استفاده از این مرکزها ادامه دهند در حالیکه هنوز هزاران فرم درخواست از سوی پناهجویان در خاورمیانه در حال بررسی است و قرار است پس از تایید نهایی وارد کانادا شوند.
کانادا در دهه 1970 پذیرای پناهجویان ویتنامی بود که تعدادی از آنها پس از چند سال تلاش ناموفق برای منطبق شدن با جامعه کانادا ، عضو گروه های گنگستری ویتنامی شدند و برای مردم و پلیس دردسر های زیادی ایجاد کردند.
تعداد آن ویتنامی ها اصلا قابل مقایسه با موج اخیر پناهجویان سوری نیست و باید دید دولت برای عدم گرایش آنها به بزهکاری و عضویت در گروه های قاچاق و سرقت مسلحانه در مناطقی چون سوری چه تدبیری اندیشیده است ؟؟
