«در این حوالی هر چیزی که بخواهید پیدا می کنید . اینجا نسخه دیگری از هیستینگ ونکوور است .»
جف شر از خیابان 135سوری ، محل سکونتش در هشت سال اخیر را با این جملات توصیف می کند.
منطقه بین تقاطع خیابان 135 سوری با خیابانهای 106 و 108 از مدتها قبل محل سکونت معتادان ، تن فروشان و سارقان خرده پا محسوب می شود و نزدیکی آن به مراکز درمانی رایگان ، غذای مجانی و سرپناه و همچنین در دسترس بودن مواد مخدر جذابیت محله را برای بزهکاران چند برابر کرده است .
سس کلما جوان 29 ساله و معتاد به هرویین که یک سالی می شود ساکن این خیابان است می گوید :« واقعا افسرده و منزوی شده ام. گاهی با خودم می گویم چرا اصلا اینجا آمده ام!»
حالا با گرم تر شدن هوا تعداد ساکنان این منطقه بیشتر شده و البته شهرداری سوری هم تلاش می کند امکانات تازه ای در اختیار این افراد قرار دهد که از آن جمله باید به زیراندازهایی در سرپناه های جدید اشاره کرد.
با این حال پلیس و مامورین شهرداری هر روز صبح کمی پس از ساعت هشت در منطقه حضور پیدا می کنند تا از جمع آوری چادرها و سرپناه های این افراد از پیاده روها مطمئن شوند و اگر افرادی در این کار کوتاهی کنند ، وسایلشان ضبط می شود .
ولی عده زیادی از این افراد در واقع جایی برای رفتن ندارند و در باقی مدت روز در محل و خیابانهای اطراف پرسه می زنند و مشکلاتی را برای ادارات و کسبه ایجاد می کنند و هر از چند گاهی سرقت و خرابکاری در یکی از این محلها گزارش می شود.
قضای حاجت کردن این عده در درگاه مغازه ها و ادارات دولتی این محل از جمله مشکلات دیگر محسوب می شود و تقریبا به کاری عادی بدل شده است .
جودی ویلنو مدیر انجمن Homelessness and Housing افزایش عده بزهکاران و بی خانمان ها در این منطقه را نشان دیگری از بیشتر شدن فاصله طبقاتی بین فقرا و ثروتمندان می داند .
با این حال او به تلاشهای شهرداری برای بهبود شرایط زندگی این عده اشاره می کند و از تکمیل سرپناه بزرگ زمستانی تا آوریل 2017 خبر می دهد .
همچنین برنامه ای برای ساخت اقامتگاه ویژه ای در خیابان 140 سوری در دست بررسی است .
او همچنین خواستار کمک بیشتر دولت استانی و فدرال به این منطقه از شهر شد.
عکسها از مارک فان مانن
