لویس هشت ماهه از بدو تولد مبتلا به بیماری آلبینیسم بود وهمین مسئله او را عملا نابینا ساخته و امکان دیدن اعضای خانواده و اشیای پیرامون را از او گرفته بود.
اما به کار بردن عینکی ویژه از سوی متخصص چشم پزشکی به او اجازه داده تا اشیا و از همه مهمتر صورت مادرش را برای نخستین بار به وضوح ببیند و نسبت به آنها واکنش نشان دهد.
افرادی که به آلبینیسم مبتلا هستند از نظر قانونی نابینا فرض می‌شوند زیرا سلول‌های دریافت‌کننده نوری در شبکیه این بیماران که وظیفه ردیابی نور را دارند، بشدت از نور اشباع شده و در نتیجه پیام‌های گیج‌کننده‌ای را به مغز ارسال می‌کنند.
اگر به فردی که به آلبینیسم مبتلاست نگاه کنید، متوجه حرکات سریع و پرشی چشم این افراد خواهید بود.
این وضعیت، ناشی از مواجه شدن چشم‌ها با محرک‌های بصری گیج کننده است.
توضیح این که در چشم یک انسان سالم میلیون ها میلیون عصب حساس به نور وجود دارد که سطح این اعصاب پوشیده از ملانین است.
در واقع این اعصاب به وسیله ملانین اطلاعات مربوط به چیزی که می بینیم را به دست می آورند و به مغز می دهند.
اما در افراد زال به دلیل تراکم کم ملانین تصاویر خوب نیستند، همچنین به دلیل این که در افراد زال نور از عنبیه نیز وارد چشم می شود این موضوع باعث می شود که تمرکز تصویر در یک نقطه وجود نداشته باشد و باعث عدم دید صحیح می شود.
مغز برای رسیدن به دید بهتر یکی از چشم ها را از مسیر اصلی منحرف می کند و باعث بروز لوچی می شود.
