از زمانی که استان آلبرتا اعلام کرد حداقل دستمزد را طی یک برنامه سه ساله از 10.2 دلار به 15 دلار افزایش خواهد داد ، همواره بحث افزایش حداقل دستمزد در سایر استانها مطرح بوده و البته موافقان و مخالفان زیادی داشته است .
انستیتو فریزر در تازه ترین گزارش خود که این هفته منتشر شد ، اشاره می کند افزایش حداقل دستمزد تاثیر چشمگیری بر کاهش فقر در سطح جامعه نخواهد داشت چرا که 60 درصد افراد فعال در شغلهایی با دستمزد پایه را نوجوانان و یا جوانان تشکیل می دهند که اولین شغل خود را پشت سر می گذارند و 85 درصدشان با والدین شان زندگی می کنند ومخارج اولیه خود را از طریق آنها تامین می کنند.
از سوی دیگر بنا به تحقیق این انستیتو ، 88 درصد افرادی که حداقل دستمزد را دریافت می کنند ، در برآورد کلی بالاتر از سطح فقر قرار می گیرند.
در مقابل افزایش حداقل دستمزد می تواند هزینه تولید را برای صاحبان مراکز تولیدی افزایش دهد و بسیاری از کارگران غیرماهر به زمان بیشتری برای جذب شدن به بازار کار نیاز خواهند داشت. بنا به این گزارش افزایش 10 درصدی حداقل دستمزد می تواند منجر به کاهش 6 درصدی اشتغال در بین جوانان شود.
با این حال نویسندگان این گزارش به یک نکته بدیهی اشاره نکرده اند که شاید جوانانی که در خانه والدین شان زندگی می کنند ، بخاطر درآمد اندک و دریافت حداقل دستمزد امکان تشکیل زندگی مستقل و تهیه سرپناهی برای خودشان ندارند و ناچار به استفاده از مزایای مالی زندگی درکنار والدینشان هستند!
